امنیت غذایی و ایمنی غذا از واژه های بسیار مهم وکاربردی هستند که امروزه در اقتصاد دنیا و صنعت غذا جایگاه ویژه ای دارند و توجه سیاست مداران و محققان و مسئولین را به خود جلب کرده است .
امنیت غذایی در واقع به معنای دسترسی همه افراد یک جامعه در تمام طول عمر به غذای سالم و کافی برای داشتن یک زندگی سالم و فعال است .
یکی از عوامل مهم در تامین امنیت غذایی در یک نظام اجتماعی درآمد خانواده و عامل مهم دیگر ذائقه و آگاهی و دانش تغذیه ای خانوار است که در نحوه تخصیص بودجه برای تهیه غذای مناسب در دسترس و چگونگی توزیع و تقسیم آن نقش مهمی ایفا می کند .
سه عنصر موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا محورهای اصلی تعریف امنیت غذایی هستند .
بدیهی است رشد جمعیت و رشد اقتصادی کشور های در حال توسعه باعث رشد تقاضا برای غذا از لحاظ کمی و کیفی خواهد شد و این تقاضای جهانی را دچار تغییرات عمده ای خواهد کرد.
سازمان جهانی فائو اعلام کرده که برای تامین غذای جمعیت 9 میلیارد نفری دنیا در سال 2050 باید دو برابر میزان کنونی تولید کرد . برای تامین این هدف باید موانعی چون کمبود آب و محدویت زمین های کشاورزی ، هزینه بالای انرژی ، افزایش ضایعات غذایی و کمبود سرمایه گذاری در بخش تحقیقات کشاورزی رفع شود. این موارد نشان می دهد که باید با منابع کمتر غذای بیشتری برای مردم سراسر جهان تولید شود و در واقع سازمان فائو تولید مواد غذایی را در قرن حاضر با مشکلاتی پیش بینی کرده است.
چالش دوم افزایش بیماریهای مرتبط با رژیم غذایی از جمله چاقی ، دیابت و بیماریهای قلبی است که ناشی از عدم تعادل در رژیم غذایی روزانه افراد است و این بهداشت عمومی انسانها در کشورهای صنعتی را به خطر انداخته است . چالش سوم نابودی محیط زیست و طبیعت است مشکلاتی چون آلودگی آب ها و انتشار گازهای گلخانه ای و فرسایش خاک تولید جهانی غذا را به خطر انداخته است.