مساله بیکاری جوانان از جمله مسایل مهم در برنامه ریزی های کلان کشور می باشد که متاسفانه عدم تعامل بین موسسات آموزشی و بازار کار، نبود فرصت های شغلی کافی و نابرابری فرصت های شغلی برای زنان و مردان، ضعف برنامه های حمایت از خود اشتغالی، سازمان یافته نبودن بازار کار کشور و کم رنگ بودن نقش موسسات کاریابی و موسسات محل تحصیل در این بازار از جمله مهم ترین موانع گذر موفق جوانان محسوب می شوند و از آنجاییکه بحران بیکاری طولانی مدت تاثیر منفی بر زندگی خانواده، اقتصاد کشور و آینده کودکان بجا می گذارد می بایست دولت برای مقابله با این مشکل بطور جدی وارد عمل شود.
متاسفانه علیرغم شعار دولت دکتر روحانی و تلاشهای انجام شده برای اشتغال جوانان، کارنامه این دولت در امر اشتغال درخشان نبوده است.
البته شنیدن آمار بالای بیکاران چیز عجیبی نیست چرا که رکود تورمی اتفاقی است که طوفانی از خبرهای بد اقتصادی را به همراه دارد: میزان بالای بیکاری، رشد اقتصادی کند و تورم بالا.
سناریو اقتصاد ایران در حال حاضر اقتصادی است که رکود پیدا کرده است و هم تورم سیر صعودی دارد و با وجود نرخ بالای بیکاری، مصرف‌کنندگان پول کمتری خرج می‌کنند و از سوی دیگر با افزایش تورم، پول در اختیار مصرف‌کننده روز به روز کم‌ارزش‌تر می‌شود. اینکه تورم در یک فضای اقتصادی راکد نقش یک قاتل خونسرد را بازی خواهد کرد این روزها در اقتصاد ایران بخوبی قابل لمس است .
اما مقصر اصلی این سناریو کیست؟ آیا مقصر اصلی دولت دکتر روحانی است یا سیاستهای انبساطی افراطی بانک مرکزی و یا مجموعه اتفاقات و تصمیمات انجام شده در طول این سالها ؟
آنچه مهم است این است که مهم نیست که مقصر اصلی این سناریو کیست مهم این است که حال مردم ایران در این روزها خوب نیست و از دولت و مجلس عمل واقعی می خواهند.
مردم ایران ، مخصوصاً قشر مستضعف از وضع گرانی کالاها و حتی تولیدات داخلی ناراحت و خسته اند
مردم ایران آرزوی هوای پاک، اقتصادی شکوفا، بانک مرکزی مستقل، ارزش پولی بالا ، جلوگیری از واردات بی رویه ، جلوگیری از فساد و رانت و روابط حسنه با تمام کشورهای دنیا و در یک کلام یک مدینه فاضله را دارند .