به گزارش آسیانیوز، شهرها به‌عنوان منبع اصلی انتشار GHG، عامل کلیدی در گرمایش جهانی است.
این گرمایش نیز با تغییر در عناصر و الگوهای جوی مؤثر سبب افزایش در فراوانی، شدت، تداوم و گستره جغرافیایی مخاطرات اقلیمی شده و خسارات گسترده‌ای را بر جوامع انسانی وارد می‌کند.
به‌طوری‌که حدود ۷۰ درصد شهرها درگیر تأثیرات تغییر اقلیم و تقریباً همه شهرها در معرض ریسک مخاطرات اقلیمی می‌باشند.
براین‌اساس، شهرهای کنونی به‌همان اندازه که قدرتمند هستند اما به‌دلیل توسعه غیر پایدار و عدم رعایت ملاحظات اقلیمی و محیطی در مدیریت شهری، از درجه آسیب‌پذیری بالایی برخوردار می‌باشند.
لذا در هنگام بروز این مخاطرات شدید، بخش‌های مهم، زیر ساخت‌های حیاتی و خدمات اساسی شهری همچون حمل‌ونقل، تأمین انرژی، برق و آب، بخش‌های اجتماعی و اقتصادی و معیشتی، مسکن، سلامت و بهداشت، مدیریت پسماند و فاضلاب و نیز محیط‌زیست شهری به‌شدت متأثر شده و خسارات سنگینی را متحمل می‌شوند.
علاوه بر تأثیرات مستقیم بخشی تغییر اقلیم در شهرها، تأثیرات غیرمستقیم فرا بخشی آن نیز چشمگیر است. به‌طوری که ایجاد اختلالات خدماتی مرتبط با اقلیم در یک سیستم زیرساختی، منجر به اختلال در عملکرد یک یا چند سیستم زیرساختی وابسته دیگر می‌شود که در این صورت گستره خسارات می تواند در مقیاس شهری، منطقه‌ای و حتی ملی باشد.
بنابراین، به‌منظور آماده‌سازی شهرها برای مقابله با تغییر اقلیم ابتدا باید درک درستی از مخاطرات، آسیب‌پذیری‌ها، در معرض قرارگیری‌ها و ریسک‌های اقلیمی و نیز چگونگی ارتباط بین آن‌ها در برنامه‌ریزی‌های شهری صورت گیرد.
زیرا «ریسک» تأثیرات تغییر اقلیم بر شهرها حاصل‌ضرب تعامل «مخاطرات» اقلیمی، میزان «آسیب‌پذیری» و در «معرض» خطر قرارگیری سیستم‌های انسانی و طبیعی است.
همچنین، اثرات محسوس بالقوه این بحران اقلیمی باید ارزیابی و مخاطرات و ریسک‌های مربوطه جهت مدیریت ریسک تغییر اقلیم، استفاده از ظرفیت‌ها و فرصت‌ها برای رسیدگی به نابرابری‌های ساختاری، ایجاد سازگاری و افزایش تاب‌آوری در شهرها، کمی سازی شوند.
لذا باوجود رشد سریع جمعیت، سطوح بالای نابرابری‌ها و ناتوانی بخش خدمات و زیرساخت‌های حیاتی دربرابر مخاطرات اقلیمی و توسعه غیرپایدار شهری، کم انگاری اثرات تغییراقلیم در مدیریت شهری منجربه چالش‌های توسعه‌ای متمایز در شهرها خواهد شد./
نویسنده: الهام پیشداد، پژوهشگر تغییر اقلیم
دورنمای اقتصاد