به گزارش آسیانیوز، رجبعلی اعتمادی مشهور به ر. اعتمادی هم در ۲۱ تیر ۱۴۰۲ به کاروان رفتگان پیوست.
خبر در گذشت او را از دوست مشترکمان محمدعلی محبوبی از همکاران او در روزنامه اطلاعات دریافت کردم. من با نام او به عنوان پاورقی‌نویس مطبوعات از اولین سال‌های دانشجویی در دانشگاه تهران یعنی ۱۳۴۵ آشنا شدم و او را تنها بعد از انقلاب که ممنوع‌القلم شده بود، از نزدیک دیدم.
اولین‌بار او را در جلسه آبگوشت‌خوران حسینعلی سبزواری مدیر مجله جدول کتیبه در کنار دکتر علی بهزادی مدیر سپید و سیاه دیدم. بعد که من سردبیر مجله‌های کلک، ایرانمهر و حافظ شدم گاهی به دفتر من می آمد و با هم گپ و گفتی داشتیم.
خواهرم اشرف امین (فارغ‌التحصیل رشته گیاه‌پزشکی دانشگاه تهران در قبل از انقلاب) که چند سال پیش از دنیا رفت، به اتفاق چند تن از پیشکسوتان مطبوعات آگهی تسلیتی در روزنامه اطلاعات که خود او سال‌ها از کارکنان ارشد آن بود، خطاب به من چاپ کرد.
نفر اول او بود و البته مطابق معمول خودش، ر. اعتمادی امضا کرده بود. اما چون در روزنامه نام کوچک دیگر امضاکنندگان آن تسلیت به‌طور کامل درج شده بود، حرف مخفف «ر» را با اطلاع خود تکمیل کرده و آگهی را با امضای رجبعلی اعتمادی چاپ کرده بود.
اعتمادی معترض شده بود و به بخش آگهی‌های روزنامه گفته بود که من پول آگهی را نمی‌دهم، چون بدون رضایت من مرا رجبعلی نوشته‌اند. اطلاعات هم قبول کرد.
رمان‌های ر. اعتمادی اغلب عاشقانه و مورد پسند عموم بود.
ما دانشجویان دانشگاه تهران کمتر آن‌ها را که اغلب در مجله جوانان اطلاعات به صورت پاورقی یعنی مسلسل هفته‌اییک اپیزود چاپ می شد و مطلوب دختران دبیرستانی و غیردانشگاهی بود، تعقیب می‌کردیم، اما کسی در بین ما نبود که از محبوبیت آثار او بین جوانان بی‌خبر باشد.
به اصطلاح نوآمدگان و امروزیان، ر اعتمادی هزاران فالوور داشت که همه هفته در انتظار بقیه داستان او بودند. ممکن است استادان و منتقدان ادبی کار نویسندگان عامه‌پسندی مانند اعتمادی را برای ادبیات فاخر فارسی، کم‌اهمیت و حتی زیان‌بار قلمداد کنند، اما چه بخواهیم و چه نخواهیم مطبوعات زرد و رمان‌های دم‌دستی هم انبوهی خواننده داشته و دارند و بسیاری از خوانندگان از مراحل عادی و عامیانه شروع می‌کنند و به‌تدریج به مراتب بالاتر دست می‌یابند.
نفس حجم آثار و تعداد خوانندگان و خواهندگان آثار هم حایزاهمیت است.
او تیراژ مجله جوانان را به هفتصد هشتصد هزار در زمانی رساند که جمعیت کشور سی میلیون بیشتر نبود. پس به قول حقوقدانان «الهیکل قسط من الثمن». روح ر. اعتمادی شاد و یادش گرامی باد./