آسیانیوز - میراث فرهنگی و گردشگری که جایگاه آن از سازمان به وزارتخانه ترقی داده شد برای بهبود نگهداری از برجا مانده های باستانی بود و گر نه چه نیازی داشت نام وزارت میراث فرهنگی بر آن بگذارند.
این وزارتخانه مسئول است تا از برجا مانده های باستانی نگهداری کند. در رسانه ها ی سیمای استان مرکز شیراز، رادیو ها، رسانه های مرکز کشور و شهرهای بزرگ با گفتار و نوشتار می بایست فرهنگ نگهداری از برجا مانده های باستانی را به مردم بیاموزند و آن را نهادینه کنند.
باید از این آثار پر ارزش تر از نفت، با دوربین های مدار بسته و حتا پهپاد در کوه ها نگهبانی شود. این وزارتخانه که یکی از بزرگ ترین وزارتخانه های کشور است می بایست برای نگهداری از برجا مانده ها ی باستانی تلاش نماید و رهنمود بدهد، نه آنکه برخی بر کرسی تکیه بزنند و روز به روز به نام بازسازی، ویرانی به بار بیاورند. تیشه بر سنگ نگاره های نیاکانی تیشه بر ریشه ی خود زدن است.
چگونه است که برخی تنها برای ترکیب واژه ی کهن "چنار شاهیجان" که احتمالا یادگار شاهان روزگار ساسانی است حساس هستند و به آن قائمیه می گویند اما هیچ کس برای جلوگیری از ویرانی این آثار دلواپس نیست!
جای بسی خوشحالی است از ساختمان امامزاده سید حسین دهستان شاپور شهر بیشاپور و تفرجگاه آن با امکاناتی چون رصدخانه، سالن گردهمایی، آمفی تئاتر، چایخانه، درمانگاه، بوستان، زمین ورزشی ، نهر آب، استخر و درختکاری به خوبی نگهداری می شود. اما از سنگ نگاره باستانی نزدیک به امامزاده نیز نباید غافل بود.
در پایه ریزی یک صنعت گردشگری کارآمد، برای درمان درد تهیدستی مردم، می بایست از اماکن مذهبی و باستانی همه با هم نگهداری شود. همان کاری که مصری های مسلمان در افریقا، ترک های مسلمان ترکیه، مردم اُرتدکس روسیه و همه کشورهای مسیحی کاتولیک و پروتستان اروپایی و بودایی های آسیایی جهان انجام می دهند. در کشور ما نیز نباید بی خیال برجا مانده های باستانی بود. عصر دنیای مجازی است و نباید فراموش کرد که ما نیز ملتی در همین دهکده جهانی هستیم.
برای بازدید گردشگران درونی و بیرونی نیاز به امنیت برای راه یابی و بازدید از این سنگ نگاره شکوهمند است که در کنار جاده شاهی مالروی روزگار باستان قرار دارد. این سنگ نگاره هر چند بیش از دو دهه ی پیش در فهرست برجا مانده های ملی درآمد و به ثبت رسید اما در ابر و مه و باد رها شده و با یک طرح ناشیانه و کشیدن دیوار سنگی و سیم آهنی به جایگاه باستانی و طبیعی آن آسیب رسانده اند. ساییدگی و آسیب به این سنگ نگاره را گرگ و کفتار کوهستان بوجود نیاورده، شوربختانه درد از ناحیه انسان است.
برخی بر این باور دمیده اند که فرسودگی این سنگ نگاره زیبا به دلیل گذر آب باران است. همان گونه که در عکس هم دیده می شود فرو ریزی بخشی از کاکل سنگ نگاره بی گمان با پتک و ابزار سوداگران روبرو بوده و باران آن را بو جود نیاورده است. رسانه ها بر رسواییِ سهل انگاریِ مسئولان چشم پوشی می کنند. آن چیزی که ملت ایران باید سپاسگزار باشد وجود مردم گردن فراز بومی روستای قندیل چنار شاهیجان است. جوانان قندیل با آگاهی از ارزش این سنگ نگاره در چنبره الکترونیک، با چنگ و دندان از این شناسنامه ملی نگهداری می کنند. این گونه جوانان افتخارهای غرور آفرین ایران هستند.
این سنگ نگاره آیینه ای است که شالوده و انسجام خانواده در روزگار باستان را به فرزندان ایران کنونی بازتاب می دهد. می توان گفت سنگ نگاره ای بی همتاست که در ژرفای آن اخلاق خانوادگی نیاکان نقش بسته است و در جهان امروز که شالوده خانواده در حال فرو ریزی است، سنگ نگاره قندیل چنارشاهیجان حرف های اندیشمندانه ای برای گردشگران درونی و بیرونی دارد.
تنگ قندیل چنار شاهیجان که در رابطه ی تنگاتنگ با سراب بهرام، تنگ چوگان، تنگ جیز بُورِکی در دشت خشت کازرون، آتشکده میل اژدها، نقش بهرام و بر جا مانده های پل فهلیان ممسنی و حتا گور دختر برازجان و شهر ساسانی "توج" در سعدآباد دشتستان استان بوشهر کنونی قرار دارد یکی از جاهایی است که با چنگ و دندان می بایست از سوی وزارت میراث فرهنگی از آن نگهداری شود.
باید به یاد داشت که گل نبشته های باستان شمار شهرهای کهن در این بخش از کشور را به بیش از دوازده شهر در روزگار هخامنشیان برشمرده و به دنبال آن در روزگار ساسانیان نیز آبادانی و تمدن در این بخش از کشور پا بر جا بوده است. ارج و ارزش بر جا مانده های این بخش تا جایی است که گروه های بسیاری از دانشکده های باستان شناسی دانشگاه های شیکاگو ایالات متحده، ژاپن و دانشگاه سیدنی استرالیا را به خود جذب و در آنجا به پژوهش وا داشت.
نمونه ارزشمند آن در همین روزها، شمار ٣٥٠٦ گِل نبشته است که بیش از ٨۵ سال پیش برای مطالعه به دانشگاه شیکاگو سپرده شد. اما با رویداد انقلاب بهمن ١٣٥۷ در ایران و درگیری های سیاسی ایران و امریکای پس از انقلاب گِل نبشته ها پس داده نشد.
هر چند بخش بسیار کمی از آن ها به همت دکتر عبدالمجید ارفعی، که گِل نبشته خوان پرآوازه در جهان است به ایران برگردانده شد اما بیشتر آن ها در امریکا باقی ماند. در همین سفرِ آقای سید ابراهیم رئیسی به نیویورک برای شرکت در هفتاد و هشتمین نشست مجمع سازمان ملل متحد، سرانجام گل نبشته ها با هواپیمای رئیس جمهور اسلامی برای نشان دادن حسن و نیت امریکا، به ایران برگشت.