به گزارش آسیانیوز؛ در این نشست که با حضور یزرگانی مانند استاد دکتر هوشنگ طالع ، استاد غلامرضا عمرانی و دکتر محمد رسولی و شاهنامه پژوهان تشکیل شده بود ، بحث های تخصصی راجع به دوران پیش از تاریخ و انعکاس آنها در شاهنامه سخن رفت.
استاد غلامرضا عمرانی راجع به اشو زرتشت و سخن گفتن او. با اهورامزدا سخنرانی نمود و اشاره کرد که از این گفتگو ( یا راز و نیاز) زرتشت با اهورامزدا که در بخش هایی از اوستا آمده ،می توان این گمان را برد که شاید دو جمشید در تاریخ اسطوره ای وجود داشته است. جمشید پیشدادی که نافرمانی و طغیان می نماید با آن جمشیدی که با خداوند همپرسگی( گفتگو) داشته متفاوت باشد.
دکتر هوشنگ طالع ( از پژوهشگران پیشگام شاهنامه و نویسنده کتب متعدد فرهنگی،تاریخی ) نیز گفتند : توجه به وندیداد می تواند راهگشای این پرسش باشد و توجه به وندیداد و دقت در متون دیگر ،نشانگر این است که آن جمشید دیگر زمانی پیش از جمشید شاهنامه است.
در ادامه ی نشست دکتر محمد رسولی ( شاهنامه شناس نو اندیش و نویسنده کتاب مشهور " نگاه نو به شاهنامه" طی سخنانی گفت:
شاهنامه بیان تاریخ ایران و ایرانیان از زمان تشکیل دولت توسط آنها در فلات ایران است.
به همین جهت شاهنامه با داستان آعاز پادشاهی کیومرث شروع می شود:
کیومرث شد بر جهان کدخدای
نخستین، به کوه اندرون ساخت جای.
همی تافت ز او فرّ شاهنشاهی !
چو ماهِ دو هفته ز سرو سهی .
بنا بر این تاریخ مندرج در شاهنامه ، با پادشاهی کیومرث آغاز میشود . پس از کیومرث هم هوشنگ، طهمورث و جمشید است.
اما ایرانیان پیش از کیومرث هم تاریخی داشته اند. آن جمشیدی که در وندیداد اوستا مورد اشاره قرار گرفته و ور ساخته است و جمکرد ساخته است ، جمشیدی پیش از کیومرث است که شاید در حدود چند هزار سال تفاوت زمانی با جمشید پیشدادی دارد.
دکتر محمد رسولی در پاسخ به پرسش یکی از پژوهشگران که مگر جمشید پیشدادی چه گناهی و جرمی مرتکب شد که ایرانیان چنین از دور او پراکنده شدند وی را به آن روز سیاه انداختند ؟ گفت:
بزرگترین جرم و گناه جمشید پیشدادی آن بود که از مردم و ملت فاصله گرفت و دچار خودرایی، دیکتاتوری و به بیان شاهنامه دچار " منیت " شد. او هنگامی که پای در راه استبداد رای گذاشت ،فره ایزدی از وی گسست و او رو به سقوط رفت. البته اشتباه بزرگان ایران هم این بود که به جای چاره جویی از درون، سراغ بیگانه و انیرانیان ( غیر ایرانی) رفتند و بیگانه یعنی ضحاک را به پادشاهی خوبش بر گزیدند .
همیشه بدترین حکومت ایرانی هم بهتر از استیلای بیگانه بر کشور است. این یکی از دروس مهمی است که از این قسمت شاهنامه می توانیم بگیریم.
یادآور میشود " موسسه فرهنگی،حقوقی بزرگمهر حکیم " سال هاست با مدیریت دکتر محمد رسولی ( شاهنامه شناس و حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری ) به پژوهش های ژرف شاهنامه شناسی می پردازد و نیز نشست های متعدد تخصصی راجع به شاهنامه برگزار می نماید. این موسسه اخیرا فیلمی به نام ناسوخ ساخت که بر اساس کتاب ناسوخ، نوشته ی دکتر محمد رسولی است. کتاب ناسوخ و فیلم کوتاه ناسوخ، نگاه سورئالیستی به تاریخ ایران با الهام از محتویات شاهنامه دارد.
دکتر محمد رسولی نگاه نو و نوین و جدید و علمی و آکادمیک به شاهنامه دارد و همه ی شاهنامه را تاریخ محض می داند. وی معتقد است هیچ کجای شاهنامه افسانه و قصه و اسطوره نیست و هر آنچه در شاهنامه است تاریح واقعی است.
این نگاه و نظریه مورد تردید برخی شاهنامه شناسان دیگر است. اما برخی از بزرگان مانند استاد دکتر هوشنگ طالع که خودش از برترین شاهنامه شناسان جهان است ،نطریه دکتر محمد رسولی را تایید و حمایت می کند.
دکتر رسولی همچنین رساله ای در دکترا با عنوان مفاهیم حقوق عمومی در شاهنامه تدوین کرده که نتیجه اش وجود حقوق عمومی و علوم سیاسی در شاهنامه است. چنین چیزی نظریه ی تاریخی بودن شاهنامه و روایت وقایع یک جامعه ی سیاسی در شاهنامه را تقویت و نظریه رسولی را تثبیت می نماید.
استاد ایرج جمشیدی از پیشکسوتان مطبوعات و رسانه در ایران، طی چندین ماه متوالی به مصاحبه با دکتر رسولی و کندوکاو در نظریات ایشان پرداخته که اغلب از،طریق آسیا نیوز منتشر شده است.
روزنامه ی آسیا از جمله روزنامه های معتبر داخل ایران است که سلسله نوشتاری از دکتر محمد رسولی راجع به شاهنامه منتشر نمود.
خانه ی اندیشمندان علوم انسانی نیز هر از چندی میزبان دکتر رسولی و محل تشکیل جلسه های تخصصی شاهنامه پژوهی با رویکرد نوین این شاهنامه شناس است.
محمد رسولی دارای حدود سی عنوان کتاب تالیفی و صد مقاله و نوشتار پژوهشی است.