اسم این تکنولوژی کمک داور ویدیویی است (video assistant referee)و در کشورهای دیگر نیز اسم این تکنولوژی با عملی که از ان انتظار می رود سازگاری دارد.
ولی انچه ما دیروز از این نو اوری مدرن دیدیم با انچه قبلاً و از رسانه ها و در بازی های ان سوی مرزها دیده و شنیده بودیم تفاوت زیادی داشت.
ظاهراً این VAR کذایی منحصر به فرد و مخصوص دربی پایتخت ساخته شده بود. و بر خلاف بقیه VAR ها حرف اول را خود ان عالیجناب می زد. به عبارتی در این یک مورد خاص جای داور و کمک داور ویدیوئی عوض شده بود. و این داور وسط بود که اسیستانت VAR محسوب می شد. و دست به سینه در خدمت ارباب بود و بدون اشاره ارباب اگر سنگ به صدا می امد و تصمیمی می گرفت، ایشان هم تصمیم می گرفت...
جدا از این موضوع، حساسیت عجیب این VAR عجیب الخلقه به یکی از رنگ های دو تیم دربی بود، زیرا به محض اینکه بازیکنان و مربی و نیمکت نشینان ان رنگ خاص، جلز و ولز می کردند و به هوا می پریدند و سینه می دریدند، این دستگاه هم به طور اتوماتیک اشک می ریخت همدردی می کرد و عکس العمل نشان می داد و به داور دستور می داد که ان مستطیل کذایی را در هوا ترسیم نموده و فی الفور وظیفه اش را انجام دهد...
با شروع مسابقه و با کوچکترین برخوردی که پیش می امد، بازیکنان تیم همرنگ با VAR، مانند پرندگان ابابیل بر سر داور بیچاره می ریختند که چرا با دستش ان علامت کذایی را نشان نمی دهد که وقت بازبینی فرا رسیده است...
داور بیچاره هم چون هنوز دستوری از VAR دریافت نکرده بود، به مقدسات سوگند و قسم یاد می کرد که تقصیری ندارد و هم چنان منتظر دستور از بالاست...
در یک مورد بازیکنی از تیم همرنگ VARانچنان ساق پای بازیکن تیم مقابل را نشانه گرفت که چیزی نمانده بود، پای ان بیچاره قلم شود. داور (ببخشید اسیستانت) هم خیره خیره صحنه را نگاه می کرد و قسم می خورد که دستوری به او داده نشده است، البته حق هم داشت، چون VAR هم بر اساس داده های رنگی خود تصمیم می گرفت و به داور یا اسیستانت خود دستور می داد. ظاهراً اگر پای طرف قلم هم می شد، باز هم از VAR کاری ساخته نبود، چون به رنگ پای قلم شده بازیکن بدبخت حساس نبود...
و البته این تکنولوژی رنگی شده هم به خوبی از پس ماموریت محوله بر امد و در لحظات پایانی به وظیفه کاملاً رنگی اش در قبال همان رنگ مورد حساس خود به خوبی عمل کرد و شادی را به اردوگاه انها باز گرداند...
باز هم جای شکرش باقی است که اگر قضیه غیر از این بود، باور بفرمایید بر سر ان مربی بیچاره ای که مانند اسفند روی اتش به هوا می پرید و موهایش را می کند، حداقل بلایی که نازل می شد، سکته بود و انفارکتوس و یا ایست قلبی...
و چقدر خوشحالی همرنگان VAR در نوع خودش دیدن داشت. انچنان پایکوبی می کردند که یک ان فکر کردیم شاید این طفلکی ها قهرمان این جهان، ان جهان و یا هر دو جهان شده اند...
می گویند داور نگون بخت نیز از دیشت تا حالا گیج و منک با گوشی در گوش هیچ کاری انجام نمی دهد و منتظر دستور از ارباب است که اخراج بکند، اخراج نکند، پنالتی بگیرد، پنالتی نگیرد...
جل الخالق