به گزارش آسیانیوز؛ خبرنگاری از مارگارت تاچر قبل از تسخیر کرسی نخست‌وزیری (۱۹۷۵) پرسیده بود، شما با مدرک فوق دیپلم‌تان استطاعت و توانایی تحمل این مقام را دارید؟ و وی پاسخ داده بود: نخست‌وزیر قبل ۱۵۰ مشاور داشت، من ۳۰۰ مشاور خواهم داشت! و این پاسخ، گیرنده پیام را تا حدودی قانع کرده بود، زیرا آنان می‌دانستند دست‌پروردگان احزاب کهنه‌کار، این تبحر را دارند که از مشاوران یعنی اصحاب معلومات و اطلاعات روزآمد، به بهترین وجهی برخوردار شوند.
از دبیر انجمن پرسیده می‌شود، واردات خودرو چه اثری بر بازار خودرو خواهد گذاشت؟ ایشان پاسخ می‌دهند، دو سال است که مدام وعده واردات ۱۰۰ هزار و ۲۰۰ هزار دستگاهی خودرو می‌دهند، اما تاکنون ۲ هزار خودرو بیشتر وارد بازار نشده، اثری هم روی بازار نگذاشته است. از فارغ‌التحصیل رشته کامپیوتر استخوان خُردکرده با قریب نیم‌قرن حضور در این صنعت قَدَرِ دولتی، ارائه چنین پاسخ غیرحرفه‌ای، نه تنها شگفت‌انگیز بلکه باورنکردنی و حتی محیرالعقول است!... اما قابل درک است!!
مدیران اجرایی در کشور ما، آن‌چنان گرفتار بار سنگین این کلاه آن کلاه کردن هستند تا گرفتاری‌های عاجل بی‌انتهای روزانه را رفع و رجوع کنند، که از نگاه کلان در سطح کشوری، منطقه‌ای و به‌ویژه جهانی دور و چه بسا تهی شده‌اند.
توانایی بالفعل و بالقوه استفاده از مشاوران زبده در سه سطح برشمرده را نیز ندارند و نتیجتاً قادر به پیش‌بینی نیستند.
وقتی واقعه رخ داد، آثارالمنتسبه و المنتصبه را بررسی می‌کنند و چه بسا مطابق این تعبیر که میزان خسارات را بعد از وقوع زلزله‌ای هولناک!
بنا به گزارش‌های واصله از خبرگزاری مهر، میزان زیان انباشته سه شرکت عمده تولیدکننده خودرو تا پایان آذرماه سال جاری به ترتیبِ اجرای نقش: ایران خودرو ۱۰۴همت، سایپا ۴۸/۲ همت و پارس خودرو ۲۱/۸ همت است. جمعاً: ۱۰۴ همت! تقریباً هر سه دو برابر سرمایه ثبت‌شده‌شان!... یعنی اوج ورشکستگی!! ... یعنی: الفاتحه مع الصلوات!!!
بنا به گزارش همان منبع، رئیس انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو استان تهران که از قضا، رئیس کمیسیون «بهبود محیط کسب وکار و رفع موانع تولید» هم هست، اعلان کرده معادل ۶۰ همت(!) قطعه‌سازان کشور از دو شرکت ایران خودرو و سایپا طلبکار هستند!
حضرات قسم می‌خورند، ایها النّاس، والله بالله، پول پیش‌فروش‌های حاصل از قرعه‌کشی‌ها، واریزی به حساب وزارت‌خانه مربوطه است، یک پاپاسی از آن به دخل خودروساز نگون‌بخت که ما باشیم، وارد نشده است.
بهره‌وری پائین، ساختارها معیوب، مدیریت گرفتار روزمره‌گی و نتیجتاً ناکارآمد، نظام مالیاتی پرمسئله، تعرفه‌های گمرکی ناهمخوان، ثبات بهای ارز در حد صفر، کمبود آن فاحش، زمان انتظار دریافت آن بیش از ۱۰۰روز (!)، و صنعت خودرو تأمین‌کننده بیشترین اشتغال در سطح کشور سخت محتاج واردات... «به کجای این شب تیره بیآویزم قبای ژنده خود را ؟!»
... و اکنون خودرو خارجی، تازه داماد مجلس، وارد حجله می‌شود! چه شود!! نور علی نور!!!