صبح ها که چشمانت به روزگار روشن می شود، لحظاتی که در مسیر حرکت برای رسیدن به اهداف و خواسته هایت هستی و اینکه امروز چه راهی را باید در پیش بگیری که به اهدافت برسی، همان اولویت هایی را می گویم که انقدر برایت گرانبها هستند که از خواب تو را بیدار می کنند، خوب یا بد آنقدر برایت خواستنی هستند و تو ذهنت پررنگ نقش بسته اند که آماده می شوی برای رفتن و رسیدن و موفق شدن.
همین جای زندگی ات که رسیدی لطفا لحظه ای صبر کن و حرکت نکن. منظورم صبر و سکوت مطلق در ذهن و قلبت هم است. اجازه نده تلاطم افکار و گفتگوهای درونی تو را همراه خود ببرد. می دانم که کار آسانی نیست. ولی فراموش نکن که این یک تمرین است. تو نیاز داری که به ندای ذهنت و قلبت گوش فرا دهی. و نکته کار اینجاست که تو باید در آن واحد به طنین ذهن و قلبت گوش فرا دهی. فرامین و رهنمودهای آنها را توامان احتیاج داری. تو هرگز نمی توانی یکی را فدای دیگری کنی. قلب و ذهنت هرکدام ساز خود را می زنند. و قصد دارند زمام امور تو را بدست گیرند. این خیلی خوب است. صداهای قلب و ذهنت هرکدام حقایقی را برای تو هویدا می کنند که براستی فرایند زندگی تو بوده است از گذشته تا حال. و هرآنچه تجربه کردی و یا اینکه می خواهی تجربه کنی و یا حتی نیازهای پنهانی که درونت را دربرگرفته و تو را شیفته ی خودش کرده. همه ی اینها درست. ولی در نهایت این تو هستی که باید اقتدار عمل را بدست گیری. نه ذهن تنها و نه قلب تنها. کار کمی مشکل تر شد چراکه تو بایستی بتوانی به ساز هردوشان برقصی. بالاخره آنها هرکدام زوایایی از زندگی تو را وصف می کنند. خودت هم خوب می دانی که ناگزیری و چاره ای هم نداری و اگر یکی را کم بها و دیگری را بال و پر بدهی آنوقت تاوان سنگینی را می بایستی پرداخت کنی و در نهایت این تو هستی که متضرر خواهی شد. و تو فرسنگ ها از موفقیت اصلی زندگی ات به دور خواهی افتاد. چرا که حتی حصول به موفقیت هم اصل و بدل دارد. و براستی که دستیابی به هر موفقیتی هم موفقیت راستین نمی باشد. موفقیتی که تو را از خودت بدور کند بدل است. اینها را نگفتم که بترسی فقط خواستم اهمیت موضوع را متوجه شوی. بعد از سکوت و صبر درونت و زمانی که فرامین ذهن و قلبت را شنیدی و اینکه یقین حاصل کردی که آنها فرامین لازم را جهت نیل به موفقیت اصیل همان موفقیتی که براستی برازنده ی تو است در اختیار تو گذاشته اند، و تفاهم کامل آن دو با هم با وجود تمام مشکلات و سختی های این راه، حالا دیگر زمان حرکت فرا رسیده است. حرکتی خلل ناپدیر که با اقتدار درونی تو شکل گرفته است.
حالا زمانی فرا رسیده است که باید بروی تا برسی و تو برای شروع باید مصمم باشی. الان پشت خط دویدن قرار گرفتی و اماده هستی که با دمیدن در سوت، حرکت کنی دقیقا مثل یک مسابقه می ماند. این مسابقه زندگی تو است. بی صبرانه منتظر شنیدن ندای سوت هستی در این زمان نگاهی به اطرافت می اندازی می بینی که پشت خط دقیقا کنار تو هم نوعان تو هم ایستاده اند. آنها هم دقیقا مثل تو از راه رسیده اند آنها هم می خواهند آنقدر بدوند تا برسند. جالب تر اینکه می بینی بعضی خواسته های تو با آنها هم مشترک است. حالا باید چه کرد؟ اگر او برسد پس تو چی؟ شاید برای لحظه ای به ذهنت خطور کند که می توانی با حرکتی او را از مسیر خارجش کنی، اینجوری مسیر برای تو هموارتر می گردد. کمی صبر کن قبل از هرگونه حرکتی. اینجای زندگی ات هم که رسیدی باید صبر کنی. با خودت زمزمه کن: می شود موفق شد ولی بدون اسیب به دیگران. این دنیا به راستی می تواند به همه موفقیت را هدیه دهد. براستی کائنات انقدر وفور نعمت دارد که برای هیچ کسی کم نمی گذارد. نترس به همه می رسد. نیاز نیست برای رسیدن به هدف هایت کاخ ارزوهای دیگری را ویران کنی. انوقت شاید موفق شوی، ولی فراموش نکن که موفقیت خود را باید به تنهایی جشن بگیری و تنها نظاره گر تو موج انرژی های منفی است که تو را در برگرفته اند. همان قلب هایی که شکستی و چشمانی که به اشک واداشتی. تو بایستی اینگونه موفقیت خود را جشن بگیری. ولی صبور باش راه دیگری هم وجود دارد برای تو. همان طور که بهت گفتم ظرفیت این دنیا بالاست. یعنی همه چی برای همه وجود دارد. فقط برای هر کسی مسیرها متفاوت است.
تو می توانی با همدلی و همکاری با بقیه هم خودت به موفقیت برسی و هم آنها را به موفقیت برسانی. اینجوری می دونی جشن موفقیت تو چطوری برگزار میشه؟ تو در میان موج انرژی های مثبتی قرار گرفتی که از رسیدن تو به خواسته هایت مسرورند. این انرژی های مثبت که سمت تو می آیند بدرقه ی موفقیت های آتی تو خواهند شد. چرا که تو حالا تنها نیستی. حامیانی داری که خواهان دستیابی تو به قله های کامیابی های بیشتر هستند چرا که در کنار تو می توانند آنها نیز به صعود از قله های کامیابی برسند. این یعنی موفقیت هم برای تو و هم برای هم نوعان تو.
