آسیانیوز - ماجرای ناپدید شدن او در شهریور ۱۳۵۷ در لیبی به دستور معمر قذافی یکی از تلخ‌ترین وقایع در آن مقطع حساس تاریخی است. امام موسی صدر در سطح جهان اسلام به‌طور عام و در دنیای تشیع به‌طور خاص، اثرگذار و نقش‌آفرین بود. این تأثیر چشم‌گیر، نیازمند تأکید و تکرار نیست. او طرفدار مرجعیت آیت‌الله خویی مقیم نجف بود و توجه چندانی به آیت‌الله خمینی نداشت. حال به این قضایا توجه کنید:
۱. دکتر علینقی کنی، نوه حاج ملاعلی کنی و از نخبگان عصر پهلوی دوم که سال‌ها در دربار، معاون اسدالله علم و بعد از او دبیرکل حزب مردم بود، به من گفت که محمدرضا شاه پهلوی قبل از تشکیل کابینه شاپور بختیار شخصاً به او مأموریت داد که به هر ترتیب هست، امام موسی صدر را پیدا کند، تا شاه بتواند از او به‌عنوان یک رهبر مؤثر شیعه در حل بحران سیاسی ایران کمک بگیرد.
۲. از منبع موثق دیگری شنیدم که امام موسی صدر قبل از سفرش به لیبی نامه‌ای چند صفحه‌ای به شاه نوشته است.
۳. بعدها فریدون موثقی، سفیر ایران در اردن طی مقاله‌ای در خارج از کشور (یعنی در مجله ره‌آورد به مدیریت حسن شهباز) نوشت که به دستور شاه از او نیز در بحبوحه انقلاب خواسته شده بود تا در یافتن امام موسی صدر بکوشد.
این اسناد توأم با قرائن و امارات زمانی و مکانی نشان می‌دهد که در اختلاف بین انقلابیون و شاه، امام موسی صدر از اوج گرفتن انقلاب هیجانی برای آینده کشور نگران بوده و آمادگی داشته است که برای اصلاح وضع موجود و جلوگیری از انقلاب با شاه به گفت‌وگو بنشیند.
تاریخ را دوباره نمی‌توان نوشت، اما در عالم محاسبات می‌توان حدس زد که از بودن امام موسی صدر در جهان اسلام به‌ویژه در کشورهای شیعه‌نشین لبنان، ایران و عراق چه گروه‌ها و چه کسانی (در واقع یا به توهّم خود) متضرّر می‌شدند و از نبودن او چه گروه‌ها و چه کسانی نفع می‌بردند؟
بی‌هیچ شک و شبهه‌ای وجود شخصیت کاریزماتیک پرجاذبه، باتجربه و خدمتگزاری همچون امام موسی صدر به نفع اسلام و ایران و به زیان بدخواهان اسلام و ایران بود و ناپدید شدن او در عمل به سود کسان و گروه‌هایی تمام شد که با حضور كسی چون او فرصتی برای به میدان آمدن آنان پیدا نمی‌شد. نام امام موسی صدر بر تارک تاریخ معاصر جهان تشیع به عنوان یکی از روحانیون روسنفکر، ممتاز و اثرگذار این قرن می‌درخشد و پیگیری علل و عوامل ناپدید شدن او به حکم وجدان جمعی از وظایف همه کسانی است که به تاریخ و سیاست علاقه دارند.
از قدیم می‌گفتند که از لقمان پرسیدند: ادب را از که آموختی؟ گفت: از بی‌ادبان. این روزها در جریان جنگ غزه و رقابت‌های انتخاباتی پیش رو در آمریکا، دیدیم که آمریکایی‌ها برای کشته شدن سه سرباز آمریکایی چه هزینه‌ها کردند. چندین سال قبل در دوره اوباما هم ثابت شد که دولت امریکا تأدیه مطالبات قانونی جمهوری اسلامی ایران را اهرم فشاری برای آزادی چند نفر از اتباع آمریکایی کرده بود و پرواز هواپیمای حامل این وجوه دلاری را از سوییس به طرف ایران، منوط و مشروط به پرواز هواپیمایی حامل این چند نفر آمریکایی از ایران کرد. آیا دولت ایران و بقیه کشورهای مسلمان برای نجات امام موسی صدر از اسارت در لیبی هیچ‌گاه تا این اندازه دلسوزی و تأکید نشان دادند؟ اگر نه، چرا؟؟
این پرسشی است که هم‌چنان بی‌جواب مانده است.