آسیانیوز - از طرف دیگر لازم است این طرح در مجلس تصویب شود و بودجه مناسب برای آن تعیین شود و قطعا حمایت‌های لازم دولت و دستگاه‌های اجرایی را می‌طلبد.
البته در لایحه بودجه ۱۴۰۱ نیز به این طرح توجه شده و لایحه بودجه ۱۴۰۱ دولت را مکلف کرده در واردات محصولات کشاورزی و دامی در شرایط مساوی، اولویت خرید خود را از شرکت‌های ایرانی فعال در حوزه کشاورزی فراسرزمینی قرار دهد. مسئله بسیار مهمی که در این میان وجود دارد این است که درخواست ارز از سوی فعالان کشت فراسرزمینی باید حتما راستی‌آزمایی شود.
نکته بسیار مهم دیگری که وجود دارد این است که دولت باید سیاستی را اتخاذ کند که کشوری که در آن کشت فراسرزمینی انجام میشود وابستگی متقابلی به ایران داشته باشد تا نتواند زنجیره را قطع کند و به ایران خسارت وارد کند و در صورت قطع زنجیره مجبور به پرداخت هزینه شود. اما نکته‌ای که در این میان کمتر به آن توجه شده این است که حمایت مالی دولت از کشاورزی در خارج از کشور، می‌تواند موجب سرخوردگی داخلی و از بین رفتن انگیزه کشاورزان در تولید کالاهای استراتژیک شود. اتفاقی که تولیدات استراتژیک کشاورزی و درنتیجه امنیت غذایی را آسیب‌پذیر خواهد کرد.
با وجود نیاز بسیار شدید کشاورزی ایران به سرمایه‌گذاری برای توسعه زیرساخت و افزایش تکنولوژی، تخصیص منابع ملی برای توسعه کشاورزی در کشورهای دیگر می‌تواند برای سرمایه گذاری در خارج از ایران بسیار جذاب باشد. نکته‌ای که می‌تواند عرصه را برای سرمایه‌گذاری در داخل کشور تنگ کند و کشاورزان ما همچنان با کمبود منابع در داخل دست و پنجه نرم کنند.
اگر کشت فراسرزمینی در مناطقی از جهان مزیت نسبی دارد و همچنین کشور ایران نیاز به این محصولات دارد، بنا بر منطق اقتصادی این سرمایه‌گذاری توسط بخش خصوصی باید انجام پذیرد.
تدوین قراردادهای بلندمدت بین ایران و کشورهای هدف تولیدکننده برای اطمینان حاصل کردن از عدم ممنوعیت‌های تجارت غذا با ایران و در نهایت ایجاد روابط استراتژیک اقتصادی پایاپای مانند تأمین انرژی یا مواد اولیه خاص برای کشورهای هدف از جمله مواردی است که دولت باید برای ایجاد حاشیه امن سرمایه‌گذاری و تعامل با دیگر کشورها برای ایجاد امنیت غذایی در دستور کار قرار دهد. اما آیا قیمت محصولاتی که در خارج از ایران کشت میشود در ایران توجیه اقتصادی خواهد داشت؟ این سوالی است که متولیان امر و دولت محترم باید در آن تأمل بیشتری نمایند.