به گزارش آسیانیوز؛ وی در ابتدای سخنانش عنوان کرد: «اتحادیه تولیدکنندگان و بافندگان فرش دستبافت از سال ۱۳۸۳ با رای هیأت دولت با حذف موازی کاری از وزارتخانههای متفاوتی نظیر وزارت جهاد، وزرات کشاورزی و وزارت تعاون تحت نظر وزارت بازرگانی وقت که همان وزارت صمت حال حاضر است، فعالیت خود را آغاز و مرکز ملی فرش نیز در این سال تأسیس شد. از سالهای ۱۳۸۵ اتحادیهها تاسیس شدند که حامی تولیدکنندگان و بافندگان باشند که خوب نیز عمل میکردند.»
وی در ادامه گفت: «اتحادیه تولیدکنندگان و بافندگان فرش دستبافت تهران با اتحادیه فرشفروشان در حال ادغام هستند که در مورد این دو اتحادیه همگن، این ادغام منطقی است، اما اگر در ابتدا ضوابط، قوانین و اختیارات اعضاء و... مشخص و سپس این طرح انجام شود بهتر است تا تمام اتحادیههای همگن با یکدیگر به درستی و ساختارمند ادغام شوند.»
محمدعلی زرینه کفش با اشاره به چالشهای این صنعت گفت: «در مورد فرش دستبافت قانون ادغام اتحادیهها به غلط، یکشبه و بدون نظر کارشناسی کسانی که از این صنف بودند، تصویب شد که حتی در برخی از شهرستانها این ادغام با اتحادیه میوه وترهبار بود. به عنوان نمونه در ورامین تعداد سه الی چهار هزار بافنده بسیار حرفهای هستند که تولیدات شناسنامهدار دارند یا در نقاط دیگری از کشور تولیدات بافندهها ثبت جهانی شده است، اما با ادغام نادرست، اتحادیههای مربوطه به خوبی فعالیت نداشته و دولت نه تنها از آنها حمایت نمیکند بلکه با تصمیمات و قوانین اشتباه به حال خود رها شدهاند.»
وی ادامه داد: «در کنار اشتباه در صادرات و تولید فرش و بیمه بافندهها، دولت همچنان در حال اشتباه کردن در این حوزه است و این موضوع باعث لطمهخوردن به فرش دستبافت ایرانی میشود. چالشها و مشکلاتی که بافندهها، طراحها، رنگرزها و سایر هنرمندان مرتبط با فرش دستبافت دارند بسیار زیاد است، اما قسمت اعظم این موارد به خاطر تصمیمگیریها، اقدامات، استفاده نکردن از دستاندرکاران اصلی فرش دستباف و قانونهای غلط دولت است و ما درخواست داریم تا در کمیسیونهای مجلس نظر دستاندرکاران پرسیده شود، نه کسانی که تنها منفعت و سود آنها در میان است.»
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «عدم تبلیغات مناسب و عدم معرفی برند و رسانهای نشدن این کالا در عصر اینترنت و رسانه، لطمه بزرگی به این صنعت در کشور و دنیا زده است، این در حالی است که ماهیت فرش دستبافت باید درست توضیح داده شود.»