به گزارش آسیانیوز؛ در صورتی‌که بررسی‌ها و آمار نشان می‌دهد که اقشار کم درآمد ۴۹ درصد از سبد هزینه‌ای خود را صرف خرید مواد غذایی می‌کنند، در حالی که اقشار ثروتمند تنها ۱۷ درصد از سبد هزینه خود را صرف خرید اقلام خوراکی می‌کنند. بنابراین دولت در بحث صنایع غذایی با دریافت مالیات بر ارزش افزوده به هدف اصلی خود نائل نمی‌شود.
از طرفی در طی سال‌ها، اجرای نادرست و ناقص قانون مالیات بر ارزش افزوده منجر شده به شکل‌گیری تورم، رکود و فساد بیشتر و از طرف دیگر قدرت خرید مردم را کاهش داده است. وقتی شاهد ضربه فراریان مالیاتی به اقتصاد کشور هستیم، چرا باید با اخذ مالیات از متولیان امنیت غذایی جامعه این ضربه‌ها را جبران کنیم؟ دریافت مالیات بر ارزش افزوده از تولیدکنندگان صنعت غذا خود به‌نوعی ضربه به تولید است و مانع جهش تولید در شرایطی می‌شود که بیش از هرچیز به رشد و توسعه تولید در کشور برای توسعه اقتصادی نیاز داریم.
مگر نه این‌که با افزایش قیمت بنزین دولت اعلام کرده بود که مابه‌التفاوت این افزایش قیمت در قالب طرح‌های معیشتی به مردم و اقشار کم‌درآمد تعلق می‌گیرد، اما آیا به‌راستی این وعده دولت آن‌طور که انتظار می‌رفت محقق شد؟
چرا دولت محترم به جای اخذ مالیات از صنعتی چون صنعت غذا که با سلامت و قوت غالب مردم در ارتباط است، به سراغ اخذ مالیات بیشتر از کسبوکارهای غیر مولد نمی‌رود؟ از طرفی اخیرا دولت اعلام کرده که تمامی معافیت‌های مالیاتی بخش کشاورزی و زیرشاخه‌های آن برداشته شود و این یعنی ضربه سنگین به کشاورزی و تولید و متعاقبا امنیت غذایی کشور.
دولت زمانی می‌تواند از بخش کشاورزی مالیات اخذ کند که اول تمام زیرساخت‌های لازم برای توسعه این بخش را فراهم کرده باشد، نه در شرایطی که هنوز کشاورزان ما برای تهیه اقلام و ادوات کشاورزی با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند. در این شرایط کشاورزان ما انگیزه و مشوق نیاز دارند، نه مانع‌تراشی.