آسیانیوز - تأثیرگذاری شاهنامه فردوسی در هویت ملی ایرانیان از عصر سامانیان تا امروز همچنان ادامه دارد، هرچند اکثریت نسل کنونی آموزش کافی برای استفاده مستقیم از این متن کهن فاخر ادبی را ندارند.
به‌طور رسمی، یک روز در سال یعنی ۲۵ اردیبهشت هر سال، روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت فردوسی و شاهنامه نامگذاری شده است، اما در حقیقت هر روز و هر کجا که مردم به زبان فارسی صحبت می‌کنند، روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت فردوسی و روز شاهنامه (مهمترین کتاب زبان فارسی) است.
روز سه‌شنبه بیست و پنجم اردیبهشت هزار و چهارصد و سه، به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی، ایران شاهد صدها مجلس سخنرانی درباره فردوسی در جای‌جای کشورمان بود. انجمن شعر و ادب سرای امید نیز با حضور و سخنرانی پروفسور حسن امین، خالق شاهنامه امین (تکمله شاهنامه فردوسی) مراسمی ویژه برگزار کرد و شاهنامه امین را به عنوان دنباله و ادامه‌دهنده شاهنامه فردوسی معرفی کرد.
استاد سیدمحمد زرقانی دبیر و مجری انجمن، در این مجلس، یک مثنوی کوتاه را در تقدیر از خدمات علمی و فرهنگی پروفسور امین به‌خصوص نگارش و سرایش «شاهنامه امین» سروده و در انجمن شعر و ادب سرای امید با حضور فضلا و ادبا و شعرا، فرهیختگان و فرهنگیان قرائت کرد.
گفتنی است فرزانه توس فردوسی در مقایسه با سعدی و حافظ کمترین استفاده را از واژگان عربی دارد. پروفسور امین در شاهنامه هفت جلدی‌اش مشتمل بر سی هزار بیت با رعایت اعتدال از به‌کارگیری الفاظ عربی متداول در زبان معیار پرهیز نداشته است و به‌قول خودش در مقام سره‌نویسی و سره‌سرایی نبوده است، اما جالب آن‌که زرقانی سراینده این ابیات، مثنوی خود را در همان مصرع اول با یک واژه قلمبه و ناآشنای عربی «طرقوا »آغاز کرده که خود وی پیشاپیش از این‌که در این شعر، واژگان عربی زیادی (به اقتضای سابقه تحصیل و تدریس خودش) به‌کار برده است، در مقطع شعر عذرخواهی کرده است:
معاشران! به نداهای «طرقوا» هشیار/ که «کاروان معارف» فکند اینجا بار
یکی عزیز بزرگ از قبیله اعلام/ «امین» صاحب حسن و «حسن» خصال مهام
به «روز سعد زبان دری» در این محفل/ «امین» پرفسور آمد فرود از محمل
در امتداد حکیم سخن «ابوالقاسم»/ «امین» کنون بود از ملک پارسی عاصم
«حکیم طوس»، یکی کرد نامه از شاهان/ «امین» سروده دگر «شاهنامه»ای ز آن سان
هزار سال گذشته ز قصۀ رستم/ نشان نامۀ شاهانه از «امین» جستم
شده سرای نوید و امید گلباران/ ز یمن مقدم و روی گل شما یاران
در این چکامه که لفظ عرب فراوان است/ به غمض عین نگر، شاعری ز زرقان است