به گزارش آسیانیوز؛ کتابِ «بازی؛ چگونه بازی به مغز ما شکل می‌دهد، تخیل را شکوفا می‌کند و روحمان را غنا می‌بخشد»دعوتی است به بازی و شادی در جریان قدم زدن، دوچرخه‌سواری و پرتاب توپ برای بچه‌ها و بزرگترها.
استوارت براون در این کتاب از جهان ساده بازی مانند نشستن کنار کودکان و بازی با قطعات خانه‌سازی می‌گوید ودنیای بهتری که در جریان بازی برای بچه‌ها و بزرگترهامی‌توان ساخت. براون با نود سال سن با دوچرخه رکاب می‌زند و در سربالایی خوش‌بینانه به خود می‌گوید به زودی چشم‌انداز اقیانوس را خواهد دید و همراه نوه‌اش پیاده به جنگل می‌رود و زمانی که نوه نه ساله‌اش که عاشق بازی‌هایرایانه‌ای است از قدم زدن خسته می‌شود به او یاد می‌دهد به رنگ گل‌های مسیر، پرواز پرندگان و صدای آب توجه کند.
مطالعات براون نشان می‌دهد بچه‌هایی که اجازه بازی و شادی در خانه و مدرسه را دارند خوش‌بین‌تر هستند، میل کمتری به خشونت نشان می‌دهند و در سازگاری، یادگیری و دوست‌یابی موفق‌تر خواهند بود. او معتقد است باید در جریان بازی بین نظارت و رهایی و نظم و بی‌نظمی کودک تعادل ایجاد کرد تا بچه‌ها بتوانند در کنار بزرگترها خود را ابراز کنند و روابط و مناسبات کار و زندگی واقعی را تجربه کنند.
به باور براون بازی تمرینی برای مهارتهای لازم آینده است و بچه‌ها با بازی اطرافشان را می‌شناسند، همکاری را یاد می‌گیرند و می‌فهمند در صورتی که اشتباه کردند، چگونه آن را تصحیح کنند. بازی در واقع نوعی حجاری روی مغز است و ما انسانها در جریان بازی با شبیه‌سازی زندگی می‌توانیمموقعیت‌هایی را تصور و تجربه کنیم که هرگز با آن مواجه نشده‌ایم و از این موقعیتها درس بگیریم. برای مثال ما با آموختن بازی اسکی یاد می‌گیریم باید همواره در جریان کار و زندگی به پیش راند، تعادل را حفظ کرد و از افتادن و شکست دوری گزید.
براون بازی را یکی از اجزای اصلی تکامل می‌داند که بخشی از هر سیستم پیچیده و خودسازمان‌دهنده است و بدون آن سیستم در حالت قفل می‌ماند. بازی را می‌توان ریتم موسیقی، جهش توپ و خواندن آوازی دانست که ما را از انجماد خارج می‌کند و روز را خاطره‌برانگیز و ارزشمند می‌سازد.
براون تاکید دارد آن کاری که تمایل بیشتری برای انجامشداریم، همان کاری است که به بازی‌های کودکی و نوجوانی برمی‌گردد و مهندسان کاربلد همان افرادی هستند که از دستهایشان در کودکی کار کشیده‌اند، اجزای ساعت دیواری یا یک دوربین را جدا کرده و دستگاه‌های صوتی را سر هم کرده‌اند. این بچه‌ها در بزرگسالی هم در جریان کار و زندگی خود را مشغول بازی می‌یابند و موفق‌تر خواهند بود.
از نگاه براون ما برای بازی ساخته شده‌ایم و از طریقبازی ساخته می‌شویم و در هنگام بازی درگیر ناب‌تریننوع بیان انسانیت و خالص‌ترین شکل ابراز فردیتمانمی‌شویم. پس تعجبی ندارد بیشتر لحظه‌های خوشی کهبهترین خاطراتمان را ساخته‌اند همان لحظه‌هایی بوده‌اند کهمشغول بازی بوده‌ایم. او بازی را یک فرایند زیستیعمیق بین همه جانداران مانند انسانها و حیوانات تصویر می‌کند که مغز را شکل می‌دهد. در سطح بالاتر، بازیهمدلی ایجاد می‌کند و امکان شکل‌گیری گروه‌هایاجتماعی پیچیده را فراهم می‌آورد و البته بازی هستهاصلی خلاقیت و نوآوری برای گونه ما انسان‌هاست.
کتابِ «بازی؛ چگونه بازی به مغز ما شکل می‌دهد، تخیل راشکوفا می‌کند و روحمان را غنا می‌بخشد» از مجموعهکتاب‌های «کودک و تجربه طبیعت» نوشته استوارت براونبا ترجمه زینب زعفرانچی در ۱۵۶ صفحه را انتشارات جهاددانشگاهی مشهد رهسپار بازار کتاب کرده است.
استوارت براون متولد ۱۹۳۳ پزشک، روانپزشک، پژوهشگر وبنیانگذار موسسه ملی بازی در آمریکاست. او به طور منظمبا تهیه سریال، شرکت در برنامه‌های رادیویی و نوشتن مقالات در مورد اهمیت بازی در کار و زندگی صحبت می‌کند.