آقای نوبخت؛ الان وقت گلایه از مردم نیست

بله، روحیه مردم در زمان جنگ بی‌نظیر بود. آنها هم جنگ را تحمل می‌کردند و هم شرایط بد اقتصادی را. سخت است هم دغدغه موشک عراقی‌ها را داشته باشی هم شکم فرزندانت.
ایرانی‌ها در 8 سال سخت، با چنگ و دندان کشور را حفظ کردند. مردم در آن زمان مسؤولان کشور را با خود همراه می‌دیدند. اگر مردم شهید می‌دادند، مسؤولان هم شهید می‌دادند. مردم در ریاضت اقتصادی بودند، مسؤولان هم سختی می‌کشیدند.
آقای نوبخت؛ الان وقت گلایه از مردم نیست، وقت حل کردن مشکلات است
دوستی تعریف می‌کرد که برادرش در دهه 60 در جهاد کار می‌کرده است. زمان حقوق که می‌رسید، هرنیروی بر اساس نیازی که داشت، پول بر می‌داشت و مقدار قابل توجهی از حقوق در نظر گرفته شده به صندوق جهاد بر می‌گشت.
بله، آن مسؤولین، همراهی مردم را هم داشتند.
آقای نوبخت، کم تحملی مردم را در رفتار خود جستجو کنید. این خود شامل همه می‌شود. دولت، مجلس و هر نهاد و ارگانی که برای مردم تصمیم می‌گیرد و در آینده آنها نقش دارد.
آیا شما هم مانند مسؤولان زمان جنگ هستید که از مردم انتظار دارید مثل دهه 60 باشند؟
به صورت قاطع می‌شود گفت که مردم شبیه تر به مردمان زمان جنگ هستند تا مسؤولان. کدام مسؤول در کشور مانند زمان جنگ است؟
این روزها که مردم در شرایط بد اقتصادی هستند، کدام مسؤول حاضر شده است از حقوق ماهیانه خود بگذرد؟ کدام مسؤول در زمانی که مردم در صف گوشت هستند، در صف گوشت می‌ایستد تا گوشت یخ زده بگیرد؟ کدام مسؤول با حقوق یک میلیونی در سرزمین عجایب قیمت‌ها زندگی می‌کند؟ کدام مسؤول در نان شب خود مانده است؟
مردم دیگر چه کنند؟
جامعه ایران که سراسر تحمل است. کدام مردم را سراغ دارید، که یک شبه، ارزش پول‌شان به پایین‌ترین حد ممکن برسد و بازهم تحمل کنند؟
آقای نوبخت عزیز، خود را جای پدری بگذارید که یک حقوق اداری می‌گیرد و دختری دم بخت دارد، پسری که دانشگاه آزاد می‌رود و کودکی که پوشک نیاز دارد. به اینها قیمت گوشت، برنج و روغن را هم اضافه کنید. قیمت میوه و لباس را هم در نظر بگیرید. با این شرایط زندگی سخت می‌شود آقای معاون.
آقای نوبخت الان که وقت گلایه از مردم نیست. الان وقت حل کردن مشکلات است. مشکلاتی که از در و دیوار کشور بالا می‌رود.