پس از آشنایی با فناوری بلاکچین، به زبان ساده و با یک مثال با نحوه عملکرد این فناوری گسترده آشنا می‌شوید.
علی برای پرداخت وجهی مشخص به رضا از طریق بانک، باید از طریق بانک اقدام کند. بانک قبل از آپدیت کردن اطلاعات و انجام تراکنش، موجودی علی را بررسی و از امکان‌پذیر بودن انتقال اطمینان پیدا می‌کند. معامله در اینجا شامل 50 میلیون کسر از حساب علی و واریز به حساب رضا است.
این پروسه با نحوه انجام تراکنش، بر بستر شبکه‌ای بلاکچین، شباهت‌هایی دارد. بلاکچین نوعی پایگاه داده به شمار می‌رود. تفاوت مهم در اینجا نبود یک سیستم یکپارچه مرکزی برای بررسی و تایید صحت این تراکنش و به‌روزرسانی موجودی هر دو طرف بعد از انتقال است.
تصور کنید علی تصمیم گرفته تا 10 بیت کوین به رضا منتقل کند. او با ثبت این درخواست، موضوع را به اطلاع شبکه می‌رساند. تغییر بلافاصله در Blockchain اعمال نمی‌شود. نودها با دریافت این پیام، باید منتظر تکمیل یک سری اعمال برای تایید تراکنش باشند.
وقتی تراکنش انجام و به بلاکچین اضافه شد، تمامی سیستم‌های متصل به شبکه از این اتفاق اطلاع پیدا می‌کنند و طبق تغییر اخیر به‌روزرسانی می‌شوند.
با ثبت این اطلاعات، علی قادر به ارسال مجدد همان 10 بیت کوین به سارا نیست. به عبارتی او نمی‌تواند سکه‌های دیجیتالی خود را دو مرتبه خرج کند، چرا که شبکه از خرج شدن آن‌ها توسط او طی یک تراکنش دیگر، با خبر است.
بلاک‌ها چطور به بلاکچین اضافه می‌شوند؟
بلاکچین از سه مفهوم مهم تشکیل شده است: بلاک، نود (Node) و ماینرها.
هر زنجیره از چندین بلاک تشکیل شده است و هر بلاک دارای سه عنصر اساسی است:
داده‌های موجود در بلاک
یک عدد کامل 32 بیتی به نام nonceکه هنگام ایجاد بلاک به طور تصادفی تولید می‌شود و یک هش برای بلاک ایجاد می‌کند.
هش یک عدد 256 بیتی است که به nonce وصل شده است. باید با تعداد زیادی صفر شروع شود (مقدار خیلی کم).
وقتی اولین بلوک از یک زنجیره ایجاد می‌شود ، یک nonce هش رمزنگاری ایجاد می‌کند. داده‌های موجود در بلاک امضا شده در نظر گرفته می‌شود و برای همیشه با nonce و hash رابطه مستقیم دارد؛ مگر اینکه استخراج شود.
ماینرها (Miners)
ماینرها از طریق فرایندی به نام استخراج، بلاک‌های جدیدی را روی زنجیره ایجاد می‌کنند. در یک بلاکچین، هر بلوک دارای nonce و هش منحصر به فرد خود است. در عین حال، به هش بلوک قبلی در زنجیره اشاره دارد. بنابراین استخراج یک بلاک به خصوص در زنجیره‌های بزرگ آسان نیست.
ماینرها از نرم افزار ویژه‌ای برای حل مسئله ریاضیات فوق‌العاده پیچیده یافتن یک nonce استفاده می‌کنند که یک هش پذیرفته شده ایجاد کند. از آنجا که nonce فقط 32 بیت و هش 256 است ، تقریباً چهار میلیارد ترکیب غیر هش ممکن وجود دارد که باید قبل از یافتن ترکیب درست استخراج شود. وقتی این اتفاق می‌افتد بلاک ماینرها به زنجیره اضافه می‌شود.
معامله بلاکچین چگونه کار می کند؟
هدف اصلی استفاده از بلاکچین این است که به افراد - به ویژه افرادی که به یکدیگر اعتماد ندارند – داده‌های ارزشمند را به روشی ایمن و غیرقابل هک، به اشتراک بگذارند. در فناوری شبکه بلاکچین نام کاربری و رمز عبور وجود ندارد. این فناوری با استفاده از رمزنگاری کلید عمومی (Public Key) و کلید خصوصی (Privet Key) تراکنش‌ها را انجام می‌دهد. هر فرد برای انجام تراکنش در بستر بلاکچین، ابتدا باید یک کلید خصوصی برای خود ایجاد کند. این کلید مجموعه‌ای طولانی از اعداد بوده و حدس آن برای هیچ فردی امکان‌پذیر نیست.
کلید عمومی با روشی یک طرفه، از طریق کلید خصوص بدست می‌آید. توجه به عدم امکان مهندسی معکوس کلید عمومی برای رسیدن به کلید خصوصی، بلاکچین می‌توان به راحتی آن را برای دریافت وجه در اختیار دیگران قرار داد.
برای انتقال بیت کوین در شبکه، باید از طریق کلید عمومی و خصوصی فرد انتقال‌دهنده و کلید عمومی دریافت‌کننده، اقدام کنید. به این ترتیب یک امضای دیجیتال برای هر فرد ایجاد می‌شود و می‌تواند تراکنش‌های خود را انجام دهد.