پس از ۸۰ سال که از عمر این صنعت در ایران می گذرد وضعیت بیمه در کشور نگرانی فعالین این حوزه را بر انگیخته است.
عدم نظارت بیمه مرکزی به عنوان نهاد حاکمیتی و عدم کفایت داخلی شرکت‌های بیمه در نظارت بر نمایندگی‌های زیرمجموعه خود، مهم‌ترین عاملی است که صنعت بیمه را بعد از قرین به ۸۰ سال از طول عمرش در کشور به نقطه کنونی رسانده است.
------------------------------
بیشتر بخوانید:
دولت صنابع کوچک ایران را «ورشکسته» کرد!
-----------------------------------------------
به منظور تلاش جهت کاهش ریسک سرمایه گذاری از یک سو و آماده سازی سرمایه گذاران برای مقابله با این ریسک ها و چالش ها از سوی دیگر ضروری است ابتدا ریسک های موجود در مسیر سرمایه گذار از قبیل مشکلات و چالش های تولید، بازار، مسائل بانکی و بیمه ای و ... را استخراج کرده و به سرمایه گذاران اطلاع رسانی کنیم.
همچنین تشکیل کمیته راهبری سرمایه گذاری با حضور کارشناسان بخش های مختلف مرتبط با سرمایه گذاری مانند کارشناسان بانکی و بیمه ای، کارشناس مالیاتی، کارشناس مسائل بازار، مشاوران صنعتی و ... ضروری است.
-------------------------------
بیشتر بخوانید:
«تغذیه صحیح» عصر امروز چیست؟
-----------------------------------------------------------------
یکی از مسائل صنایع کشور به‌خصوص در صنعت بیمه، عدم بهره‌گیری از دانش و تکنولوژی روز دنیاست که سبب شده تولید با کیفیت پایین‌تر و با قیمت بالاتر عرضه شود.
در گزارش طرح تحول درصنعت بیمه کشور که در اسفند ماه 1386 توسط کارشناسان صنعت بیمه تدوین شد چالش های صنعت بیمه در حوزه های مختلف مورد توجه قرارگرفت.
برخی از چالش های اساسی صنعت بیمه شامل:
1. به روز نبودن قوانین پایه بیمه از جمله قانون بیمه مصوب سال 1316 که در بسیاری از موارد فاقد انعطاف پذیری لازم و تحرک متناسب با تحول شرایط محیطی می باشد.
2. عدم اطلاع رسانی کافی در مورد انواع بیمه و بویژه بیمه های عمر
3. عدم شفافیت و نا آگاهی بیمه گذاران نسبت به شرایط و مندرجات برخی از بیمه نامه ها
4. عدم هماهنگی بین تمامی سازمانها و نهادهایی که در ارتباط مستقیم با صنعت بیمه قرار دارند.
5. وجود مقررات و موانع متعدد جهت جذب نیروی انسانی کارآمد و فقدان ابزارهای مناسب جهت ایجاد انگیزه در کارکنان و افزایش کارایی آنان.
6. در حوزه آموزش عدم نیاز سنجی آموزشی، هزینه های اندک در خصوص تحقیقات و فقدان مراکز تحقیقی و پژوهشی مرتبط با مسائل اجرایی، نبود دوره های آموزش بلندمدت، کمبود شدید متخصص آشنا با تجارت الکترونیک، فقدان ارتباط منطقی میان آموزشهای دانشگاهی رشته های بیمه با نیازهای واقعی صنعت بیمه کاملأ چشمگیر است./