به گزارش آسیانیوز، ایران درودی، نقاش نامدار و معاصر ایران، روز جمعه، هفتم آبان‌ماه، در ۸۵ سالگی درگذشت.
درودی از پیشگامان نقاشی معاصر ایران بود. او در سال ۱۳۱۵ در شهر مشهد به دنیا آمد، پدرش خراسانی بود و مادرش قفقازی، و خانه‌شان محل تلاقی فرهنگ‌ها و زبان‌های متفاوت.
او همچنین کارگردان، نویسنده، منتقد هنری و استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر نیز بود.
ایران درودی در شهریورماه گذشته به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شد، اما پس از بستری شدن در بیمارستان و درمان موفق به خانه بازگشت.
خانم درودی در مطلبی پس از مرخص شدن از بیمارستان نوشته بود: «ایران باید زنده بماند.»
صبح روز جمعه، هفتم آبان‌ماه، پیامی کوتاه در صفحه رسمی خانم درودی در اینستاگرام از درگذشت او حکایت داشت.
او در آخرین گفت‌وگوی خود به مناسبت نوروز سال ۱۴۰۰ گفته بود: «پیشنهادم به هموطنانم این است که ایران را علی‌رغم زخم‌هایش دوست بداریم و سپاسمند هویت‌مان باشیم. ارزش ایرانی بودن‌مان را بدانیم و حفظش کنیم.»
کارهای خانم درودی بیشتر به سوررالیسم نزدیک است و عنصر نور در آثار او برجستگی دارد. خانم درودی با آنکه سال‌های طولانی در فرانسه تحصیل و زندگی کرده ولی خود را عاشق ایران می‌دانست و می‌گوید آنچه که در تابلوهایش فریاد می‌زند عشق به ایران است و عشق به زندگی و انسانیت.
ایران درودی در زمستان سال 1346 با پرویز مقدسی ، تحصیلکرده تهیه کنندگی و کارگردانی ازدواج کرد. اما زندگی این زوج 18 سال بعد در سال 1364 با مرگ زود هنگام مقدسی به پایان رسید اما تاثیر بسیار عمیقی بر درودی گذاشت و او دیگر ازدواج نکرد.
احمد شاملو سال‌ها پیش شعری برای او سرود و از او خواست که آزادی را تصویر کند. خانم درودی گفت که اجداد ما در ۲۵۰۰ سال پیش لوح آزادی آفریدند ولی ما در قرن ۲۱ آزادی را محدود می‌کنیم. او خاطرات خود را با عنوان «فاصله دو نقطه» منتشر کرده است.
این نقاش فقید بسیار خوشحال بود که سرانجام موزه‌ای به نام او در تهران ساخته شد تا به گفته خودش بهترین آثارش را که به همین منظور حفظ کرده در آن به نمایش در آورد.
تاکنون چند فیلم مستند از زندگی و آثارش ساخته شده از جمله «ایران درودی: نقاش لحظه‌های اثیری» از بهمن مقصودلو. خانم درودی در تهران زندگی می‌کند و من تلفنی با او گفت‌وگو کردم.
کتاب ها
● آثار ایران درّودی – 1352
● زندگینامه «در فاصله دو نقطه…!» – 1376
● آثار نقاشی «چشم شنوا» – 1383
نمایشگاه های انفرادی
● مرکز هنرهای میامی بیچ – 1337
● دانشگاه کلمبیا، آمریکا – 1337
● هتل «هیلتون»، تهران – 1338
● «تالار فرهنگ»، تهران – 1338
● «انجمن ایران و آمریکا»، تهران – 1338
● «تالار فرهنگ»، ایران – 1340
● موزه «ایکسل»، بروکسل – 1342
● گالری «سنتاماریا پیزا»، میلان – 1343
● گالری «بورخس»، تهران – 1343
● «انجمن ایران و آمریکا»، تهران – 1344
● گالری «نگار»، تهران – 1348
● هتل «هیلتون»، تهران – 1349
● دانشگاه «صنعتی شریف»، تهران – 1349
● انستیتو «گوته»، تهران – 1351
● گالری «اسپس 2000» نیویورک – 1352
● انستیتو «گوته»، شهرهای ایران – 1352
● گالری «دروآن»، پاریس – 1352
● گالری «آرتیوم آرتیست»، ژنو – 1352
● گالری «21»، زوریخ – 1353
● «شرکت ملی نفت ایران»، آبادان – 1353
● دانشگاه «فردوسی» مشهد – 1353
● گالری «دروّدی»، تهران – 1354
● گالری «دروآن»، توکیو – 1354
● گالری «لاگالریا»، مکزیکوسیتی – 1354
● گالری «اریتاژ»، تورنتو – 1355
● موزه «هنرهای زیبا»، مکزیکوسیتی – 1355
● دانشگاه «فردوسی» مشهد – 1355
● دانشگاه اصفهان – 1355
● «شرکت ملی نفت ایران»، آبادان – 1355
● «تلویزیون ملی ایران»، شیراز – 1355
● گالری «الکساندر»، تهران – 1355
● «باشگاه نخست‌وزیری» تهران – 1357
● هتل «اینترکنتینتال»، ژنو – 1357
● گالری «موت»، ژنو – 1356
● گالری «بایول»، پاریس – 1366
● سالن «رولان گاروس»، پاریس – 1367
● استودیو «کیو»، نیوجرسی – 1367
● گالری «آرت دکور»، واشینگتن – 1367
● «فرست کردیت بانک»، لس آنجلس – 1368
● مرکز فرهنگی «M.O.R.C. A» پاریس – 1370
● «بنیاد فرهنگی ایران»، دوسلدورف – 1370
● «مجموعه فرهنگی آزادی»، تهران – 1371
● گالری «سپهری»، تهران – 1371
● گالری «54» نیویورک – 1373
● «سازمان ملل»، نیویورک – 1373
● نگارخانه «برگ»، تهران – 1374
● گالری «حوریان» سانفرانسیسکو – 1378
● دانشگاه «ویرجنیاتک» آمریکا – 1378
● دانشگاه «U.C.L.A.» لس آنجلس – 1378
● «خانه هنرمندان»، تهران – 1381
● موزه «هنرهای معاصر»، اصفهان – 1381
● گالری «پگاه»، کرمان – 1382
● موزه «هنرهای معاصر»، تهران – 1387
● گالری «شیرین»، تهران – 1387
● «خانه هنرمندان»، تهران – 1392
● موزه «هنرهای معاصر» تهران – 1392