وقتی تشت رسوایی ما از بام آمار اقتصاد جهان می افتد!

وقتی در گوشه وکنارها ی روزنامه ها به این خبر بر می خوریم که ریال ایران برای دومین سال پیاپی عنوان ضعیف ترین ارز جهانی را در رتبه بندی 2019 سایت جهانی بازار تبادل ارز خارجی ( فرکس)
به خود اختصاص داده است ومابقی کشورها  به ترتیب اجرای نقش عبارتند از : ویتنام ، اندونزی ، گینه ، لائوس ، سیرالئون ، ازبکستان ، کامبوج ، و اوگاندا  ( شرق: 4/4/98) عرق سردی بر پیشانی مان می نشیند !
   این خبر ناگوار را ما در زندگی  با هر خرید مایحتاج روزانه مان با گوشت وپوست لمس می کنیم وعادت چهل ساله را همچنان پیش می گیریم که با سیلی صورتمان را سرخ نگه داریم و کمتر بروزش بدهیم ، ولی وقتی تشت رسوائی مان از بام آمار اقتصاد جهانی فرو می افتد ، دیگر مشکل بتوان دست به پنهان کاری زد !
   خانواده ی کوچک خود را با کلماتی امیدبخش می توان دلداری (!) داد که این نیز بگذرد و " سفره ی کوچک شود روزی بزرگتر غم مخور !" ولی به خانواده ی بزرگتر جهانی چه بگوئیم ؟
   اگر حداقل چهار صفر از واحد رسمی پولمان برداشته بودیم و به جای ریال ، تومان را جای گزین کرده بودیم ، همچنان کاری که ونزوئلا ، سائوتومه و بلاروس انجام دادند ، حد اقل پرده ی ساتری می شد و به این مقام شامخ مفتخر نمی شدیم و اسممان ستاره دار در پائین لیست باقی می ماند !
این که خبری با این اهمیت ، لابلای سایر اخبار گم می شود ، نشان دهنده ی این است که به آمار و ارقام جهانی که ازجمله معیارهای ارتباطات اقتصاد بین المللی است بهائی نمی دهیم و چه بسا عیان کردنش را به نفع خودمان تشخیص نمی دهیم .
اما نکته ی جالب تر مقام کشورجمهوری خلق ویتنام است که بعد از ج. ا. ایران در ردیف ضعیف ترین ارز جهانی قرار گرفته است .
کشوری که سمبل مبارزه علیه تجاوزات آشکار ایالات متحد آمریکا تلقی می شد ؛ در ضعیف ترین حلقه ی مناسبات اقتصادی قرار دارد .
برای آنان که 40ــ 50 سال پیش به اخبار رسانه ها توجهی داشتند روزانه ملاحظه می کردند که سرخط اخبار جهانی بابیان گزارش های مفصل از صحنه های جنگ بین این دو کشور در عرصه های نظامی و دیپلماتیک شروع می شود . هر پیش روی و اتفاقی در عرصه های مذکور در ابعادی جهانی رسانه ای می شد ونام ویت کنگ ( جبهه ی ملی ) و هوشی مینه سراسر فضای خبری را به خود مشغول می کرد ؛ اما امروزه نام آن قهرمان جهانی به عنوان صاحب بی ارزش ترین واحد ارز جهانی می درخشد ! ...ودلار ایالات متحد آمریکا به عنوان معیار و شاخص ارزها !
این افت در حد فروپاشی نظام اقتصادی ویتنام را چگونه می توان ارزیابی کرد ؟ به ویژه بعد از آن پیروزی های چشمگیر و زبان زد خاص وعام جهانی .
در جایگاه مقایسه بعد از قریب چهل سال کدام یک از دو کشور برشمرده پیروز شده اند ؟
آیا حتی پیروزی نظامی خلق ویتنام بر قدرتمند ترین ارتش دنیا ، موجبات سعادت مردم ویتنام را که با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کنند فراهم ساخته است ؟
حال اگر در قیاسی دیگر به وضعیت خودمان گوشه چشمی بیاندازیم و به مقایسه بنشینیم به چه نتایجی می رسیم ؟
با نگاهی تاریخی به اوضاع جهانی  ؛ حتی پیروزی نظامی بر ایالات متحد آمریکا ؛ صرفنظر از هزینه های جبران ناپذیرش ــ که خود تجربه اش کرده ایم ــ بعید به نظر می رسد دستآوردی برای مردممان در بر داشته باشد ؛ حتی در جوار معجزتی غیر قابل تصور !