به گزارش آسیانیوز، برخی افراد دو بار در ماه برای فروش پلاسما مراجعه می‌کنند تا به جای ۹۰ هزار تومان، ۱۸۰ هزار تومان دریافت کنند؛ این در حالی است که اهدای پلاسما نسبت به اهدای خون عوارض کمتری دارد و در مدت ۴۸ ساعت سلول‌های خونی بدن جایگزین می‌شوند.(برنا)
----------------------
بیشتر بخوانید:
بانک جهانی ایران را کشور «به سوی فقر» اعلام کرد!/افزایش ۹۰ درصدی قیمت «مواد غذایی ضروری»
--------------------------------------------------------------
گسترش فقر و تنگناهای اقتصادی و ناتوانی در تامین هزینه‌های زندگی برخی مردم را به فروش اعضای بدن و پلاسمای خون وادار کرده است. پس از رواج فزاینده فروش کلیه، حالا خبرهایی منتشر می‌شود مبنی بر اینکه برخی افراد فقط برای دریافت ۹۰ هزار تومان پلاسمای خون خود را می‌فروشند.
هر فرد در صورتی که دو بار در ماه برای فروش پلاسمای خون خود مراجعه کند، می‌تواند ۱۸۰ هزار تومان بگیرد که این مبلغ به قول یکی از داوطلبان، چهار برابر یارانه پرداختی دولت و کمک‌خرجی زنان خانه‌دار است.
---------
بیشتر بخوانید
دلایل اصلی افزایش خودکشی در ایران
------------------------------------------------
پلاسما بخش مایع خون است که حدود ۵۵ درصد حجم آن را تشکیل می‌دهد. اهدای پلاسما نسبت به اهدای خون عوارض کمتری دارد و با مصرف مایعات، در مدت ۴۸ ساعت، سلول‌های خونی بدن فرد جایگزین می‌شوند. کارشناسان می‌گویند هر فرد ۲۴ بار در سال می‌تواند پلاسما اهدا کند؛ با این حال هشدار می‌دهند اهدای پلاسما برای افرادی مبتلا به کم‌خونی یا بیماری زمینه‌ای خطرناک است.
شرکت‌های دارویی از پلاسمای خونی افراد برای ساخت دارو استفاده می‌کنند. این داروها اغلب برای بیماران مبتلا به سرطان، هموفیلی و تالاسمی استفاده می‌شود. در بسیاری نقاط جهان، اهدای پلاسما از این جهت که به درمان بیماران کمک می‌کند، اقدامی بشردوستانه است اما آنچه وضعیت را در ایران متفاوت می‌کند، این است که افراد به دلیل فقر و نیاز مالی پلاسمای خود را می‌فروشند.
به گزارش آسیانیوز، در همین حال بانک جهانی نیز در گزارش تازه خود درباره چشم‌انداز فقر و نابرابری در ایران که تیر امسال منتشر کرده بود، اعلام کرد که رکود ادامه‌دار چند فصل اخیر و ظهور تورم بالا، تعداد قابل توجهی از جمعیت ایران را به سمت خط فقر سوق داده است، به گونه‌ای که از میزان مصرف سرانه در ایران به میزان قابل توجهی کاسته شده و فقر به شدت افزایش یافته است.
این در حالی است که حسین راغفر، پژوهشگر اقتصادی در سال 1398 اعلام کرد که 33 درصد از جمعیت ایران در فقر مطلق به سر می برند و خط فقر بین نقاط مختلف کشور و حتی روستاهای مختلف متفاوت است.
وی همچنین درباره آسیب های یارانه به اقتصاد کشور گفته است به چند دلیل پرداخت یارانه به کاهش فقر کمک نکرده است: اول آنکه این حجم بزرگ نقدینگی که وارد کشور می‌شود خودش تورم‌زاست و در تورم گروه‌های پایین بیشتر آسیب می‌بینند؛ دوم آنکه شیوه درست برخورد و کاهش فقر، اشتغال‌زایی برای خانوارهاست./