به گزارش آسیانیوز، علی زند اکبری: سالها پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیون روسیه به عنوان بزرگترین منطقه باقیمانده از این کشور تصمیم به بازسازی هویت معنوی از دست رفته خود گرفت، آنها با سکوتی استراتژیک علاوه براذعان به سرخوردگی خود از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، شروع به زمینه سازی جهت کسب اعتبار و احترام در قالب تعامل با جهان آزاد، خصوصا غربیها کردند.
------------
بیشتر بخوانید
بیت کوین را فراموش کنیم؟
------------------------------------------
رفته رفته اقتصاد خود را جانی بخشیده و با مواضع میانه و عقلانی وجه سیاسی نیز برای خود تدارک دیدند. جهان پذیرفته بود که نشانی از خودکامگی اتحاد جماهیر شوروی در روسیه باقی نمانده تا آنجا که از دید سیاسی پیمان آتلانتیک شمالی در بطن خود، تبدیل به پیمانی در جهت حفظ صلح با مشارکت روسیه گردید و یا از دید اجتماعی-فرهنگی بازیهای ورزشی مهم و بین المللی همچون المپیک زمستانی 2014 در شهر سوچی و یا جام جهانی فوتبال در سال 2018 دراین کشور برگزار شد.
کیفیت برگزاری، تامین امنیت مناسب برای تیمها و تماشاگران و انضباط تبیین شده برای این رویدادها، نقش به سزائی در اعتماد به سیستم حاکم روسیه داشت.
از سوی دیگر تبدیل چین به ابرقدرت جهانی، نه با تجهیزات نظامی بلکه با گسترش فعالیت های اقتصادی وعدم وجود پتانسیل های لازم در روسیه برای رقابت با چین آنها را به فکر کسب اعتباری دیگر از منظری سلطه طلبانه هدایت کرد، ضعف آمریکا در افغانستان و تخلیه نیروهایش از این کشور و شکست های پی در پی ایالات متحده در عراق، این توهم را در روس ها به وجود آورد که با افزایش مرزهای جغرافیائی خود هیمنه ای برای خود تدارک ببیند.
-----------
بیشتر بخوانید
لحظات «آغاز جنگ هسته‌ای» بر اساس داده‌های آژانس بینالمللی انرژی اتمی+ویدیو
------------------------------------------
لذا درخواست اوکراین برای حضور در ناتو بهانه لازم را در اختیارشان قرار داد. روس ها به خوبی به این موضوع واقف بودند که بررسی و حصول شرایط لازم برای عضویت اوکراین در ناتو چند سالی زمان خواهد برد.
آنها به توانائی های نظامی و قدرت هسته ایی خود واقف بودند، لذا نه اوکراین تهدیدی برایشان بود و نه آنها نگران امنیت خود.
تعلل و انفعال اتحادیه اروپا و آمریکا در قبال الحاق شبه جزیره استراتژیک کریمه به روسیه در سال 2014 و حمایت ها و دوستی های رئیس جمهور وقت آمریکا، دونالد ترامپ با ولادیمیر پوتین و ایفای نقش محوری در مذاکرات بین المللی و تاریخی ایران و پنج بعلاوه یک توسط روسها، دخالت در سوریه و مدیریت درگیری ها در این کشور و پایان دادن جنگ در این کشور با مدیریتی تعامل گرایانه با تامین خواست و نظر همه کشورهای دخیل، ضریب نفوذ روسها را در منطقه افزایش داد.
-----------
بیشتر بخوانید
قسمتی از اینترنت بینالمللی ایران قطع شد
-------------------------------------------دست دوستی به سمت کشورهای صاحب انرژی های فسیلی همچون عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر، درگاه جدیدی را نیز برای کسب اعتبار بیشتر در صحنه بین المللی برای فدراسیون روسیه باز نمود. پس از درگیری های لفظی و نه چندان مهم چند کشور در منطقه، روس ها سیستم های دفاعی و ضد موشکی اس سیصد و اس چهارصد را در اختیار کشورهای منطقه قرار دادند تا چهره ای حامی را در ذهن مردم و دولتهای منطقه، خصوصا خاورمیانه از خود بر جای نهند.
و در مجموع همه و همه دست به دست هم دادند تا توهم قدرت و اعتماد به نفس سلطه گری را در پوتین افزایش دهد. اما مشخص نبود تغییرات ژئوپلیتیکی فرصت مجددی برای اقتدارگرائی در اختیار سلطه طلبی روسها قرار خواهد داد یا خیر؟ پس از زمینه چینیهای مختلف سرانجام به اوکراین حمله نموده و آنچه در ذهن خود می پروراندند را اجرائی کردند و اعتبار خود ساخته سالهای طولانی در زمینه های بین المللی و ملی را از بین بردند.
عدم جدی گرفتن قدرت مردمی اوکراین و دولت مستقر در کیف، دست کم گرفتن اجماع جهانی بر ضد جنگ آنها، از دست رفتن متحدان اقتصادی و منفعل گشتن دوستان روسها و مخالفتهای مردمی و سرمایه داران کلیدی داخلی، باعث از دست رفتن اعتماد به نفس روسها گشته، تا جائی که حاضر به گفتگوهای آتش بس با اوکراینی ها تنها چند روز پس از شروع حمله به آنها گرفته اند. آماده باش هسته ای توسط پوتین نیز نشانی دیگر از به نتیجه نرسیدن برنامه جنگی اش در برابر اوکراین است.
ضرر بزرگ روسها
حالا حتی اگر روسیه چه در ظاهر و چه در باطن برنده این جنگ خود خواسته باشد، آیا می تواند اعتبار از دست رفته اقتصادی شرکت ها و بانکهایش را دوباره بازیابد؟
اگر جواب مثبت است، زمان برگشت این عدم اطمینان مالی-اعتباری چقدر خواهد بود؟ آیا روسیه کشوری قابل اطمینان برای معاهده های جدید در هر زمینه ای تلقی خواهد شد؟ آیا سلاح های روسی خریداری خواهند داشت؟ آیا مردم روسیه زیر فشار اقتصادی ناشی از تحریم های بین المللی ساکت خواهند ماند؟ آیا شکافی در هیئت حاکمه روسها رخ نخواهد داد؟
جواب این پرسشها هر چه باشد، در صورت ایجاد آرامش ذهنی توسط روسها، زمانی طولانی برای ساخت اطمینان متقابل بین شرکاء قدیمی نیاز است.
ضمن آنکه بزرگترین ضرر کنندگان این جنگ میلیاردرهای روسی، خصوصا طرفداران خود پوتین خواهند بود و بخش خصوصی این کشور راه سختی برای بازیابی خود خواهد داشت.
و در نهایت شاید بتوان گفت اشتباه استراتژیک رئیس جمهور پوتین در رد تعامل سازنده با جهان پیرامونش و عدم استفاده از استراتژی اکثرا برنده این کشور در مذاکرات بین المللی و ترجیح به استفاده از قدرت نمائی غیر منطقی، هزینه ای باورنکردنی را از لحاظ اقتصادی، سیاسی(داخلی و خارجی) و اعتباری برای کشوری که رشد منطقی و عقلانی را در سطح جهان تجربه می کرد، به کشورش تحمیل کرد./