به گزارش آسیانیوز، ذبیح الله رحمانی، کارگردان سینما و تلویزیون: سالهاست که تبلیغات تلویزیونی و یا همان پیام های بازرگانی که پای ثابت شروع،وسط و پایانی ارسطویی برنامه ها جا خوش کرده است.
پیام های که با شعار های رونق تولید ایرانی همخوانی نداشته و در بعضی موارد متضاد آن عمل می کند؛ نمونه تبلیغاتی که اتفاقا از چهره های مشهور، نمایش تهوع آوری برای مخاطبان پخش می کند!
به عنوان مثال گویی پژمان جمشیدی با بازی در کلیپ ضد تبلیغ فرش دستباف ایرانی ، به نابودی دسترنج زحمات طاقت فرسای دست های هنرمند زنان و دختران این سرزمین که شکوه و عظمت ایرانیان را به رخ جهانیان رسانیده اند، کمر بسته است؛ آن هم فرش ماشینی که تمام تجهیزات اش با واردات رقم می خورد؛ دانش بنیان، چه ارتباطی با فرش ماشینی دارد.
نمونه دیگر، تبلیغ چای گلستان با بازی آتیلا پیسانی است و به نوعی مقدمه دهن کجی به تولیدات مرغوب و با کیفیت را فراهم می کند و در نهایت خواسته یا ناخواسته منجر به پسرفت تولید می شود.
نکته حائز اهمیت این است که ماشین تبلیغات تلویزیونی، در درجه اول به پول سازی هزاران میلیاردی می اندیشد.
انواع و اقسام تبلیغ ماکارونی،پنیر، کنسرو و کفش های رنگارنگ که مخاطب خودش را مسخ خود کرده و فروش آن محصول، علی رغم بی کیفیتی در حد عالی انجام می دهد؛ بدون اینکه تولید واقعی باشد. تبلیغ و وابستگی تولید ما، متعلق به کالاهای لوازم اصلی از برند های معتبر خارجی سرچشمه می گیرد.
این در حالی است که این تبلیغ کالا، مسکنی زود گذر در دالان رقابت نابرابر و باعث سرخوردگی تولیدات در بازه زمانی طولانی ،به ضرر تولید داخلی تمام خواهد شد.
پس بنابراین پیام های بازرگانی، بیشتر پیام های هشداری هستند که سبب و عقب ماندن توانمندی تولید ایرانی خواهند شد.
و چه بهتر است تبلیغات درست براساس الگوهای کاربردی موفق در تبلیغات تلویزیونی، بیلبوردهای شهری و بین شهری تنظیم و ارایه شود تا اینگونه بازوی قدرتمند تولید داخلی را به وجود آورند؛ در غیر اینصورت مانعی بزرگی برای صنعت داخلی خواهند بود./