دخالت سیاست و سیاستمداران در هر موردی تا انجائی مجاز است که در مقابل علم ، تکنولوژی و نظرات متخصصین واهالی فن وبالاخص دیدگاه عمومی مردم ــ درست یا غلط ــ قرار نگیرند .
نظرات سیاسیون نیز صرفاً در جوامعی می تواند مورد تائید اکثریت آراء قرار گیرد که در آن جامعه دموکراسی به مفهوم رایج آن برقرار باشد .
در ج.ا.ایران مانند هر نظام سیاسی ایدئولوژیک دیگر در دنیا، سیاست حرف اول و آخر را می زند .
دخالت سیاست در اقتصاد نیز تاریخاً در اقتصاد سیاسی این کشور نقش بسزا داشته است .
ماهیت اقتصاد ایران در اتکاء آن به خام فروشی انواع مواد معدنی آن باز می گردد .
وابستگی به خام فروشی بدون برنامه ریزی های حساب شده ومبتنی بر علم اقتصاد ،ازسوئی اقتصادی به غایت رانتی و از سوی دیگر غیر مولد ایجاد می کند .
آنچه این تقدیر (!) را برای ما رقم زده است متاسفانه دخالت سیاسیون در امر اقتصاد بوده وهست ؛ صرفنظر از نیات شان .
حکومت سیاست بر اقتصاد ، در ساده ترین تعریف آن نافی اعتبار اقتصاد سیاسی به عنوان علم است .
این که نقش دولت در اقتصاد شده " دولت قیمت گذار " آن هم نه بارویکرد برنامه ریز و ناظر ؛ یعنی نقش آن در بازار تعیین کننده شده است و لذا بشدت ساختارهای انگیزشی که لازمه ی نظام سرمایه داری است زائل شده ، اقتصاد ایران را بشدت به سمت رانتی غیر مولد رهنمون می سازد .
این که سال به سال از اعتبارات عمرانی کاسته می شود وبه اعتبارات جاری افزوده می شود ، چه معنی دارد ؟
این که تا تقی به توقی می خورد از بودجه ی عمرانی کاسته مشود ولی به عومل ساختاری مولد نابسامانی توجه نمی شود ، چه معنی دارد ؟
رشد مملکت با" تخصیص" بودجه های عمرانی کارشناسی شده گره خورده است . "تحقق" بودجه های عمرانی است که ساختارهای اقتصادی را دوام وقوام می دهد .
... اما در یک اقتصاد رانتی غیر مولد که با دخالت مستقیم سیاسیون حکومتی هدایت می شود ، تمامی این بدیهیات نا دیده گرفته می شوند .
اساساً ایدئولوژی نگاه را از تحلیل مشخص و معلوم به نا مشخص و نامعلوم می کشاند . "آینده و چه بسا آینده ی دراز مدت همه چیز را ثابت خواهد کرد ."در تحلیل نهائی این شاه بیت اصحاب نظری اید ئولوژیک است .
در همین راستای نگرشی بودجه از تعریف علمی خود خارج می شود و صرفاً شکلی صوری به خود می گیرد .
وقتی اقتصاد استقلال نسبی خود را از دست داد و ابزاری در دست سیاست قرار گرفت ؛ طبعاً بودجه هم به مفهومی دیگر بدل خواهد شد .
بطور کلی در نظام های ایدئولوژیک ،بودجه کانال اصلی تزریق رانت است !
در ج.ا.ایران منشا این رانت در آمد حاصل از خام فروشی مواد معدنی است .
رازاین نکته که چرا "هزینه های جاری " در این مملکت دائم سیر صعودی می پیمایند درهمین جا نهفته است که نگاه به اقتصاد ، نگاهی سیاسی است .
ملاحظه بفرمائید همین که سران سه قوه جمع می شوند وکاشف به عمل می آید با صادرات 300 هزار بشکه در روز 150 هزار میلیارد تومان کسری بودجه ببار می آید که نصف آن با کاهش هزینه ها که یک رقم آن کاهش هزینه های عمرانی معادل 20 هزار میلیاد تومان است و نصف دیگر با افزایش منابع غیر مولد تامین می گردد ، خود بهترین گواه اثبات ادعای دیدگاه فوق است .
اگردر اقتصادج.ا. ایران رانت وفساد تا این همه نهادینه نشده بود و اقتصادی مولد بود ، دولت با استمداد ازمردم می توانست مشکلات خود را اساسی حل کند ؛ ولی چه می توان کرد رانت ریشه در بودجه و اقتصاد غیر مولد نمی گذارد .