به گزارش آسیانیوز، امید یعقوب زاده: این روزها اتفاقات و خبرهای خوبی را شاهد نیستیم . از وضعیت فاجعه بار اقتصادی تا مشکلات سیاسی و فرهنگی کشورمان چه در حوزه داخلی و چه در حوزه خارجی. مسائل و مشکلات محیط زیستی از قبیل ریزگردها نیز پدیده جدیدی است که تاریخ چنین مسئله ای را در این سطح به یاد ندارد.
-------------------
بیشتر بخوانید
تورم «بی سابقه» ایران ماهانه شد/افزایش ۷۰ درصدی قیمت خوراکی ها
-----------------------------------------
بروز این مسائل و مشکلات و تشدید آن در چند سال اخیر که منجر به بغرنج تر شدن وضعیت کشور شده، شکل گیری فضای یاس و ناامیدی در بین تمام مردم ایران از عامه تا نخبگان را به دنبال داشته است. گزاره هایی مثل اینکه (این کشور دیگر درست نمی شود) و یا اینکه: سرنوشت ونزوئلا در انتظار ماست و یا (هیچ آینده روشنی را نمی توان دید) و صحبت ها و اظهارنظرهایی این چنین که این روزها بسیار شنیده می شود.
اما سوالی که ذهن همه مردم ایران را به خود مشغول داشته آن است که سرانجام وضعیت کنونی چه خواهد شد؟ تاریخ می تواند به این سوال پاسخ دهد.
مطالعه تاریخ و کسب بینش تاریخی لازمه پاسخ به مسائل بنیادین هر جامعه ای است. تاریخ نه تنها چراغ راه آینده است بلکه می تواند در مسائل این چنینی امید بخش نیز باشد. با نگاهی به نظرات متفکرین حال حاضر کشورمان می توان به این نتیجه رسید که بدترین سناریوهای پیش بینی شده برای آینده ایران 4 ویژگی دارند:
1- فروپاشی اقتصادی 2- قحطی 3- تجزیه کشور 4- حمله کشور خارجی به ایران. اما با رجوع به تاریخ می توان دید که بدرترین سناریویی که برای آینده وضعیت کنونی یا طوفانی که در حال نزدیک شدن به ایران است ترسیم شده، در گذشته ای نه چندان دور و در دهه بیستم قرن گذشته تحقق پیدا کرده است!
در دهه بیستم قرن سیزدهم هجری شمسی و در جریان جنگ جهانی دوم ایران در مرحله اول توسط قوای متفقین اشغال شد، پس از آن یک فروپاشی اقتصادی را تجربه کرد، سپس قحطی نان دامن گیر مردم ایران شد و در برهه ای آذربایجان و کردستان عزیز از ایران جدا شدند.
--------------------------
بیشتر بخوانید
ضرورت «بالندگی علوم انسانی» در همه جوامع
------------------------------------------------
اما تنها دو دهه بعد از این اتفاقات تاسف انگیز ایران به ثبات سیاسی بسیار مناسبی دست یافت و رشد اقتصادی 2 رقمی را تجربه کرد و از لحاظ منطقه ای و بین المللی به وضعیت بسیار خوبی رسید.
نکته امید بخش این بررسی کوتاه تاریخی یادآوری این قانون تاریخی است که هیچ وضعیتی در تاریخ ابدی نیست و اگر قرار بر ابدی بودن یک وضعیت در طول تاریخ بود، اساسا تاریخ معنی پیدا نمی کرد. همان طور که وضعیت فاجعه بار دهه بیست پابرجا نماند، رشد اقتصادی 2 رقمی و ثبات و اعتبار بین المللی دهه 40 و 50 نیز باقی نماند.
بنابراین با علم به تاریخ می توان به این نتیجه رسید که وضعیت کنونی نیز همیشگی نخواهد بود. همان طور که سیف فرغانی شاعر قرن هفتم و هشتم هجری در واکنش به وضعیت نابسامان ایران در دوران هجوم مغولان به زیبایی به این قانون تاریخی اشاره کرده است:
زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت ناچار کاروان شما نیز بگذرد
اما در برابر طوفان های تاریخی چه باید کرد؟ در پاسخ به این سوال باید پرسید که در برابر سیل آب های سنگین و طوفان های سهمگین طبیعی چه می توان کرد؟ طبعا هیچ انسان عاقلی سعی در غلبه بر سیل آب ها یا طوفان ها ندارد، چراکه توانایی ایستادن و غلبه بر این حوادث طبیعی را نخواهد داشت. بنابراین رفتار عقلانی پناه بردن به یک جای امن، تجهیز محل سکونت و تقویت خود قبل از وقوع بلایای طبیعی است.
در طوفان های تاریخی نیز باید به همین شیوه عمل کرد. توضیح آنکه حتی کسانی که اهل فکر و اندیشه هستند و نسبت به مسائل و مشکلات موجود منفعل نیستند و سعی در بهبود اوضاع دارند، هیچ قدرتی برای مقابله در برابر طوفان های تاریخی اینچنینی ندارند. واقعیت آن است که به جز سیاستمداران و ارباب قدرت هیچ کس دیگری یارای مقابله با چنین وضعیت هایی را نخواهد داشت و سعی در ایستادن در برابر طوفان های تاریخی اتلاف وقت و از بین بردن سرمایه های این کشور است.
بنابراین پیشنهاد نگارنده به عنوان یکی از عاشقان ایران به دیگر عاشقان ایران این است که با توجه به قانون تاریخی عدم پایداری هیچ وضعیتی در تاریخ، ضمن حفظ امید به آینده، از برابر این طوفان حوادث که نشانه های آن کاملا واضح و مبرهن است کنار رفته و با هدف بازسازی ایران بزرگ پس از تخریب های گسترده ای که تحقق خواهد یافت، به تقویت خود در ابعاد مختلف بپردازند.
برای اینکه تخریب های به وجود آمده فعلی و خسارات بیشتری که در راه است هر چه سریع تر جبران شود، این مرز و بوم به دلسوزان و متفکرینی نیاز دارد که در پس این حوادث زنده مانده باشند و توانایی جبران این خسارات را داشته باشند./
پاینده باد ایران و ایرانیان