بیماران دیابتی برای شغل، ازدواج و اسکان نیاز به خدمات ویژه دارند

شکور امیدی، بنیانگذار انجمن خیریه دیابت کشور، در گفت‌وگو با "آسیا" ضمن اشاره به مشکلاتی که بخش درمانی کشور با آن مواجه است، لزوم رفع این مشکلات را در نگاه مسئولان به توان داخلی تفسیر کرد. به گفته امیدی، "اکنون بسیاری از داروها از کشورهای خارجی وارد ایران می‌شود. سوال این است که کدام نهاد بر واردات دارو نظارت دارد؟ آیا یقین داریم این داروها آلوده نیستند؟ چگونه این موضوع را بررسی می‌کنیم. ما به توان داخلی اعتماد نمی‌کنیم. بسیاری از فرآورده‌های طبیعی را سراغ داریم که اگر وزارت بهداشت به آنها دقت نظر داشته باشد، دیگر نیازی به واردات فرآورده‌ها و داروهای خارجی نداریم."

امیدی گفت:  مقام  معظم رهبری جمله‌ای دارد که می‌گوید یک بیمار به غیر از درد بیماری هیچ مشکل دیگری را نباید داشته باشد. این در حالی است که بیماران کشور به غیر از رنج بیماری خود، ده‌ها و بلکه صدها  مشکل دیگر را احساس می‌کنند. من به عنوان سرباز نظام معتقدم اگر قرار است خون شهدا را پاس بداریم و اگر می‌خواهیم به خانواده شهدا احترام بگذاریم، حداقل‌ترین کار این است که در مملکت رضایتمندی ایجاد شود. اما متاسفانه خبری از ایجاد  رضایتمندی در جامعه نیست. پس این وزارتخانه‌ها با طبقات و اتاق‌های متعدد مشغول انجام چه کاری هستند؟ اگر برای انجام کاری نیاز باشد به یکی از این اتاق‌ها و طبقات مراجعه کنیم، در صورت عدم هماهنگی قبلی با مسئولان مربوطه، حق ورود از ما به عنوان شهروند، سلب می‌شود. آیا این  هم برای ایجاد رضایتمندی است؟!

او ادامه داد: من به عنوان یک متخصص و رئیس انجمن خیریه دیابت کشور نمی‌توانم وارد این وزارتخانه‌ها شوم. من در این کشور سِمَت و شغل دارم؛ با این وصف مانع از ورود من می‌شوند. حال وضعیت برای مردم عادی چگونه است؟ تاسیس چنین ساختمان‌های بلند مرتبه‌ای و پرداخت حقوق میلیونی به کارمندان برای چیست؟ چرا نباید درهای این ساختمان‌ها برای مردم باز باشد؟ عموم سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها چنین برخوردی با  مردم دارند. بدون تردید این روش مردم‌داری و احترام به خون شهدا نیست.

بخش درمانی کشور به درمان قوه قضاییه نیاز دارد

رییس انجمن خیریه دیابت کشور ضمن بیان این مطلب، ابراز داشت: نمونه‌ی عدم توجه به مسائل کشور را باید در عدم تمکین به حکم صادر شده از سوی قوه قضاییه دانست. همیشه ادعا بر این بوده که فصل‌الخطاب، قانون و قوه قضاییه است. با این وصف به عنوان نمونه می‌توان به مشکلاتی که برای انجمن خیریه دیابت کشور به وجود آمده اشاره کنم. بارها اتفاق افتاده که ضمن مراجعه‌های قانونی، حکم صادره به نفع انجمن خیریه دیابت صادر شده است. با این وصف هیچگونه تمکینی به حکم مربوطه صورت نگرفته است؛ بطوریکه بود و نبود این احکام هیچ فرقی ندارد. در این میان شاهد برخی بد اخلاقی های آقایان نیز هستیم. پیش از اینکه حکم مربوطه از سوی قوه قضائیه اعلام شود، مدعیان دست به جریان سازی‌های غیر واقعی در قبال حکمِ صادره زده‌اند. رفتار آنها مصداق تشویش اذهان عمومی است. 

امیدی تصریح کرد: انجمن هر گاه فعالیتی از خود نشان داد، مثلاً قراردادی در مورد بیمه بیماران نهایی نمود و یا امتیازی برای دیابتی‌ها در نظر گرفت، بلافاصله نامه‌ای که هنوز مراجع قضایی در خصوص آن ابراز عقیده نکرده‌اند، علنی ‌شد. محتوای این نامه به گونه‌ای بود که نشان از عملکرد ناهماهنگِ انجمن داشت. این در حالی است که قوه‌ی قضاییه و قانون در رابطه با چنین ادعاهایی هنوز حکمی را صادر نکرده بود.

امیدی ادامه داد: کسی نیست بپرسد اگر ما ۱۰ تا ۱۵ سال در پیچ و خم‌های دادگاه‌ها وقت گذرانی کنیم، چگونه می‌توانیم به مردم کمک رسانی و ارائه خدمات داشته باشیم؟ این در حالی است که اگر ده‌ها انجمن دیابتی هم در کشور فعال باشند، با توجه به حجم بالای بیماران دیابتی، باز هم با کاستی‌هایی مواجه هستیم.

وی افزود: شخصا به عنوان بنیانگذار انجمن خیریه دیابت کشور از قوه قضاییه درخواست دارم به احکامی که صادر می‌کنند، رسیدگی ویژه داشته باشند. ضمن صدور احکام، نباید یک مدیر دولتی بتواند مردم را به دنبال خود بکشاند و آنها را آزار بدهد. قوه قضاییه باید کسانی که احکام صادره را اجرا نمی‌کنند، تحت تعقیب قانونی قرار بدهد. در چنین شرایطی است که مردم می‌توانند به قوه قضاییه اعتماد پیدا کنند. عدم اجرا شدن احکام صادره از سوی قوه قضایی منجر به دشمن تراشی خواهد شد. اگر فصل الخطاب، قوه قضائیه است، پس هیچ مدیری نباید مقابل آن حکم ایستادگی کند و دست به تشویش اذهان عمومی بزند. درست شبیه کشورهایی که دموکراسی در آنها حرف اول و آخر را می‌زند. اگر حکم به نفع یک سازمان دولتی هم نبود، این سازمان باید به آن تمکین کند؛ موضوعی که در جامعه ما به شدت ضعیف است.

در ادامه گفتگو بنیانگذار انجمن خیریه دیابت کشور  به اعمال فشارهای صورت گرفته از سوی برخی نهادها و افراد خاص اشاره و اظهار داشت: ساختار مدیریت انجمن خیریه دیابت به صورت هیئت امنایی است. آقایان در بازه زمانی خاصی فشارهایی وارد می‌کردند که این مدیریت باید به صورت مجمع عمومی  اعمال شود که ما با آن مخالف بودیم. در کشور ما اعمال مدیریت در قالب مجمع عمومی به معنای واگذاری مدیریت و تضعیف موقعیت سازمان و یا نهاد و یا انجمن است. در حقیقت تغییر مدیریت از هیئت امنایی به مجمع عمومی، بدان معناست که تمام زحماتی که برای راه اندازی انجمن تقبل کرده‌ایم، نادیده انگاشته شود.  قطعا در این صورت امتیازات اجتماعی قابل توجهی را از دست می‌دادیم. در چنین شرایطی انجمن از دست بنیانگذاران خارج می‌شود و سرنوشت بیماران با کرام الکاتبین است در این صورت  اگر موفقیتی بود به نام آقایان تمام می شد ولی اگر بیماران دچار مشکل می شدند و مشکلاتی بروز می کرد، پای بنیانگذاران را به وسط می‌کشند.

دکتر امیدی ادامه داد: خدا را شکر می‌کنیم که در دهه 80 آیین نامه‌ای تحت عنوان ماده ۲۸ تدوین شد و تکلیف نهاد بررسی کننده تخلفات مشخص شد و گرنه الان دچار مشکلات بسیاری می شدیم. طبق این آیین نامه اگر سازمان و انجمنی که برای آن پروانه صادر شده، مرتکب کار خلافی شود، باید مراجع قضایی در این مورد تصمیمات لازم را اتخاذ کنند. البته اگر مرجع قضایی هم در مورد چنین رویکردی رای خود را صادر کند، بازهم  آقایان این رای را ابلاغ نمی‌کنند؛ بلکه با نامه‌نگاری‌های مخفیانه و محرمانه مشکلات دیگری را ایجاد خواهند کرد. اگر بنده موقعیت کنونی را نداشتم، بدون تردید باید از همان ابتدا و در سالهای نخستین، ادامه‌ی فعالیت انجمن را تعطیل می‌کردم. در چنین شرایطی اگر مردم به انجمن اعتراض می‌کردند، بدون تردید برای ما پرونده امنیتی تشکیل می‌شد که چرا به مشکلات مردم رسیدگی نمی‌کنیم!! این در حالی است که خود آقایان از ابراز حکم قوه قضاییه طفره می‌روند. خوشبختانه برغم وجود این مشکلات تاکنون هیچگونه حکمی از طرف قوه‌قضاییه علیه انجمن خیریه دیابت کشور صادر نشده است. هر چند که برخی تلاش داشتند این اتفاق رخ بدهد. 

 امیدی بنیانگذار انجمن خیریه دیابت کشور با ذکر نکاتی در مورد بی اظلاع بودن بخشی از مردم از بیماری دیابت گفت: شک نکنید اکنون ۲۰ درصد از مردم ایران دیابت دارند. بیماران دیابتی برای شغل، ازدواج اسکان و مسائلی از این قبیل نیاز به خدمات ویژه دارند. لذا ضمن راه‌اندازی انجمن‌های دیگر می‌توانیم از طرق مختلف به بیماران دیابتی خدمت‌رسانی کرد.

او ادامه داد: وزارت بهداشت هم باید در خصوص برخی مسائل نگاه خود را تغییر دهد. اینکه برای طبابت صرفاً نظام پزشکی را مد نظر قرار دهیم، امر صحیحی نیست. ابن سینا هم نظام پزشکی نداشت! اما تمام کتاب‌های ابن سینا در دنیا تدریس می‌شود. البته ما مخالف برخورد با افراد شیاد و فریبکار نیستیم. اگر با متخلفین برخورد شود و در نهایت حکم قوه قضائیه فصل‌الخطاب باشد، مشخصا مردم رضایت تام از خود نشان خواهند داد. در غیر این صورت هیچ گره‌ای از مشکلات باز نمی‌شود. 

رییس انجمن خیریه دیابت کشور با تاکید بر وجود ظرفیت ها  بسیار خوب در حوزه داروسازی و حتی تولید محصولاتی برای افزایش ایمنی بدن و مقاومت در برابر بیماریها اظهار داشت: در کشور توان لازم برای تأمین نیازهای دارویی وجود دارد اما لازم است به این توانمندی ها اعتماد و حمایت کرد. اکنون بسیاری از داروها از کشورهای خارجی وارد ایران می‌شود. سوال این است که کدام نهاد بر واردات دارو نظارت دارد؟ آیا یقین داریم این داروها آلوده نیستند؟ چگونه این موضوع را بررسی می‌کنیم. ما به توان داخلی اعتماد نمی‌کنیم. بسیاری از فرآورده‌های طبیعی را سراغ داریم که اگر وزارت بهداشت به آنها دقت نظر داشته باشد، دیگر نیازی به واردات فرآورده‌ها و داروهای خارجی نداریم. باید به داخل توجه کرد و توانگری‌های خودمان را افزایش بدهیم. از جمله موارد در این خصوص به افزایش ایمنی بدن انسان‌ها باز می‌گردد. با افزایش ایمنیِ بدنِ شهروندان می توان انتظار داشت که با هر نوع بیماری مقابله شود. اگر سیستم ایمنی بدنِ فردی ضعیف باشد، مشخصا در تقابل با بیماری‌ها ضعیف عمل می‌کند. این موضوع بسیار مهمی است که باید به آن دقت نظر داشته باشی و از این طریق هزینه های درمان در کشور را کاهش دهیم.