به گزارش آسیانیوز، مجتبی کاوه : دوشنبه پانزدهم اسفندماه 1401 به عنوان خبرنگار در نشست خبری دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان تجهیزات پزشکی و نامزد دهمین دوره انتخابات اتاق های بازرگانی شرکت کردم.
دکتر باقری نیا در نیمه اول نشست به تشریح مشکلات فعالان اقتصادی در حوزه تولید تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی پرداخت و معضلاتی که تولیدکنندگان با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند را برشمرد و راهکارهایی نیز ارائه داد.
وی در نیمه دوم نشست، چالش و انتقاداتی که این صنف و به طور کلی صنعتگران و تولیدکنندگان با اتاق بازرگانی دارند را بازگو کرد و از رای دهندگان درخواست کرد در انتخابات پیش‌رو اتاق‌های بازرگانی ، به افرادی رای دهند که صاحب تخصص و توانمندی باشند و به استقلال و شفافیت اتاق های بازرگانی باور واقعی داشته باشند.
ایشان در حال بیان این سخنان بود که یکی از خبرنگاران صحبت‌هایشان را قطع کرد و گفت: خانم دکتر! شما چرا خودتان را خسته می‌کنید؟! افرادی که باید در انتخابات رای بیاورند از قبل مشخص شده‌اند!
سکوت سنگینی بر فضای نشست خبری حاکم شد. در میان بهت و حیرت حاضران ، خانم خبرنگار مذکور ادامه داد: یکی از افراد شناخته شده و صاحب نفوذ در اتاق – که مطمئنم حرف بی‌حساب نمی‌زند - با من تماس گرفت و گفت: من فهرست 40 نفره منتخبان اتاق تهران را آماده کرده‌ام و می‌توانم همین الان هم آن را به شما بدهم اما بالاخره ملاحظاتی در بین است و قبل از برگزار شدن انتخابات این کار مشکلاتی ایجاد می‌کند. شما صبح شنبه اول وقت آماده باشید که به عنوان اولین رسانه 40 نفر منتخب اتاق تهران را منتشر کنید.
سکوت آزاردهنده ای در فضا ایجاد شده بود و من هم مثل سایر حاضران در نشست خبری نمی‌دانستم خانم دکتر باقری نیا چگونه به سخنان عجیب و تامل برانگیز پاسخ خواهد داد.
بعد از چند لحظه ایشان پاسخ دادند: چنین موضوعی نمی تواند حقیقت داشته باشد و نتیجه انتخابات اتاق‌های بازرگانی را، با این تعداد بالای رای دهندگان و تکثر و تنوع دیدگاه‌ها، و نظارت هایی که در روند گزینش نامزدها و فرآیند انتخابات انجام می شود، نمی‌توان از پیش تعیین شده دانست.
به چهره خانم دکتر باقری نیا نگاه کردم. آرامش چهره ایشان نشان می داد به سخن خود باور دارد اما من چنین اطمینانی را در خود نیافتم. متاسفانه مرور تجارب انتخابات‌های گذشته اتاق و آنچه در سال‌های اخیر در اتاق اتفاق افتاده و اخبار آن به رسانه‌ها هم درز کرده نشان می دهد آنچه این خبرنگار می گفت چندان هم دور از واقعیت نیست.
مسائلی که شبهه مهندسی کردن انتخابات را به ذهن متبادر می کند فراوان است و به عنوان مثال بر اساس آمارهای اعلام شده توسط خود اتاق بازرگانی ایران، تعداد کارت‌های بازرگانی کشور از ابتدای سال ۱۳۸۹ تا تیرماه ۱۳۹۸ از ۱۷ هزار و ۵۰۰ فقره کارت به ۳۸ هزار و ۵۷۰ فقره کارت رسیده است. به‌عبارتی طی ۱۰ سال تعداد کارت‌های بازرگانی کشور ۲/۲ برابر شده و این در حالیست که حرف و حدیث در مورد دلیل افزایش تعداد کارت‌های بازرگانی و اصالت آنها الی ماشالله فراوان است.
این معضلی است که ما در انتخابات‌های اتاق بازرگانی و در یک نگاه کلی در تمام انتخابات‌های کشور با آن دست به گریبانیم.
به بیان دیگر دموکراسی و انتخاب فرد شایسته برای تصدی یک مسئولیت، در کشور ما معنی واقعی خود را تا حد زیادی از دست داده و در بسیاری از موارد آنچه نتیجه انتخابات را رقم می‌زند دانش، تخصص، تجارب، شایستگی‌ها، برنامه‌ها و پاک‌دستی نامزدها نیست بلکه لابی‌ها و روابط پشت پرده و تعلق داشتن به یک گروه یا سرسپردگی به یک جریان است که تعیین می‌کند چه کسی در کدام جایگاه و مسئولیت قرار بگیرد.
به این ترتیب ما در اتاق‌های بازرگانی هم مثل بسیاری دیگر از بخش‌های کشور که باید ساز و کارهای دموکراتیک، شایسته سالاری را رقم بزنند و نمی‌زنند، انتخابات داریم اما مشخص نیست که حق انتخاب هم داشته باشیم!
در همین افکار بودم که خبرنگار دیگری از خانم دکتر باقری نیا پرسید: به نظر شما چرا در اتاق‌های بازرگانی شاهد حضور تکراری برخی افراد و اسامی هستیم بدون آن که تحول اساسی در اتاق‌ها شاهد باشیم و مشکلات همیشگی اتاق ها مثل وابستگی روزافزون اتاق‌ها به دولت، ضعیف بودن عملکرد اتاق‌ها در دفاع از منافع بخش خصوصی و شائبه‌هایی که در مورد نحوه هزینه کرد درآمدهای اتاق‌ها وجود دارد، برطرف شود؟
به خبرنگار که منتظر پاسخ بود نگاه کردم. فکر کردم پاسخ او را نباید یکی از نامزدهای انتخابات اتاق بدهد. پاسخ این خبرنگار را باید همان هایی بدهند که انتخابات اتاق را با لابی های پشت پرده خود از معنا ساقط می‌کنند.
پاسخ این خبرنگار را باید همان شخصی می داد که به خبرنگار دیگر حاضر در این نشست گفته بود: فهرست 40 نفره هیات نمایندگان اتاق تهران از قبل تعیین شده است!