آسیانیوز - این شاعر فرهیخته و فانوس درخشنده نه تنها به چهار محال بختیاری بلکه به استان های زاگرس نشین، خوزستان و اصفهان نیز در عمر گهربار خود نور افکند. ایشان در گذر از تلاش ارزشمند فرهنگی برای جوانان و نوجوانان، آثاری چون مجموعه شعر "فجر آوران خیبر"، "دوستی شاید"، "چوپی آواز"، "بختیاری سروده ها" و تصحیح مجموعه های دیوان زلفعلی بختیاری و شیدای دهکردی را به چاپ رساند. مرید محمدی به زادگاه خود چهار محال بختیاری و سراسر سرزمین ایران عشق می ورزید. به مردم گستره فرهنگی هم ریشه با ایران به دیده تحسین می نگریست و همیشه جویای آثار به چاپ رسیده نویسندگان و شاعران آن سامان بود.
هنگامی از سیدنی استرالیا با راهنمایی برادر زاده ام برای چاپ کتاب "فانوس درون برج بندر “ خود، با مرید محمدی گفتگو داشتم و گفتم دوست دارم کار چاپ آن را به دوستان ناشری که در تهران دارند بسپارند با صدای شاعرانه و خش دار شماره هایی به من دادند و گفتند با آن ها تماس بگیر. این ها از ناشران پخته و سرد و گرم چشیده گستره ی چاپ کتاب هستند و بگو مرید محمدی شماره تلفن شما را به من داده است.
همیشه با در نظر داشتن تفاوت ساعت بین شهر سیدنی استرالیا و شهر گهرو در چهار محال بختیاری به همدیگر زنگ می زدیم. گاه سروده های تازه خود را برایم می خواند و هر بار بیش از یک ساعت در باره شعر، داستان و مسایل اجتماعی تلفنی گفتگو می کردیم. برایش از سرزمین استرالیا و همچنین فرهنگ اروپایی و آسیایی در اقیانوسیه می گفتم و ایشان من را با قدیمی ترین فیلم از عشایر چهارمحال بختیاری آشنا کردند و رد آن فیلم کوتاه را دادند و به تماشا نشستم.
چون ایران در نیمکره شمالی و استرالیا در نیمکره جنوبی قرار دارد و خط استوا از دید جغرافیایی در فصل های سال دگرگونی ایجاد می کند، او از سفید پوش شدن گهرو در برف زمستان چهار محال بختیاری می گفت و عکس می فرستاد و من همزمان عکس از یورش مردم سیدنی به سوی دریا در گرمای 3٨ درجه برای ایشان می فرستادم. می گفت کاش به جای رخدادهای جنگ و خونریزی و ستمی که در جهان می شود، مردم به زیبایی ها و این تفاوت های فصلی و قشنگ می اندیشیدند. مرید محمدی یک اندیشمند انسان دوست زیست بوم گرا ی به تمام معنی بود و به ساختار جهان با این فلسفه می نگریست.
این فرزند شایسته ی ایران نه تنها تاریخ سرزمین گهربار خود را خوب می شناخت بلکه از پیشینه بسیاری از کشورهای جهان نیز آشنا بود. هنگامی از چهار محال بختیاری صحبت می کرد همچون یک فرمانده دلاور رشادتِ سران قبایل و مردم گردن فراز آن بخش از کشور را بر می شمرد. بر کم و کاست ها ی روزگار ویروس کرونا که امان را بر مردم بریده بود انگشت می گذاشت و وزارت بهداشت آن زمان را نقد می کرد که واکسن و دارو برای این اپیدمی نو پدید تهیه نکرده اند. نقدهای ارزشمند ایشان از روی کینه نبود، او برای ساختن سخن می گفت و از سطحی نگری ها گله داشت. مرید محمدی همچنین بر این باور پافشاری می کرد که می بایست به نوجوانان و جوانان، شاعران و نویسندگان تازه کار میدان داد. به صحبت و خواست جوانان گوش سپرد. برای نوجوانان و جوانان باید برنامه های فرهنگی شاد ترتیب داده شود تا از زندگی در سرزمین خود لذت ببرند. آن روزها بیماری کرونا بیداد می کرد و جان شمار بالایی از مردم را در ایران و سراسر جهان گرفت. شهروندان غمگین بودند. چند روزی از ایشان بی خبر ماندم به برادر زاده ام زنگ زدم گفت استاد محمدی به کرونا مبتلا شده اما نگران نباش حالشان رو به بهبودی است.
دو هفته گذشت ایشان زنگ زدند خیلی خوشحال شدم. با خنده و صدای خش دار زیبای خود شعر تازه ای برایم خواند و گفت: اجل دست از سرم برداشت اما عزیز دل زندگی "آنِ جاودان" است و از فردا کسی چیزی نمی داند. یک سال پس از فرو کش کردن کرونا در کشور، دو باره بیمار شد. رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سفر به چهارمحال بختیاری از این آموزگار گستره ی شعر دانش آموزی و دانشجویی عیادت کرد.
مرید محمدی شاعر غزل سرای اندیشمند پس از یک دوره بیماری بامداد هشتم آبان در سن ۷٩ سالگی در شهر گهرو چهار محال بختیاری چشم بر جهان فرو بست و خبرگزاری کتاب ایران خبر درگذشت این شاعر و نویسنده ارزشمند و پایه گذار انجمن ادبی عمان سامانی شهر کُرد را گزارش کرد. یادش مینوی