به گزارش آسیانیوز؛ وقتی میرزا تقی خان امیرکبیر دولت را تحویل گرفت اوضاع کشور بسیار بد بود و یک رمال حاکم ایران بود و همزمان لرد جان در انگلستان حاکم بود.»
دبیرکل اتاق تهران افزود: «زمانی که امیرکبیر کشور را تحویل گرفته بود ۳۰۰ هزار تومان در خزانه پول بود و ۸۰۰ هزار تومان جواهرات وجود داشت که نصف آن هم احسان شده بود. اما در آخر سال دوره امیرکبیر ایران 3 میلیون تومان درآمد داشت و اگر امروز امیر کبیر حضور داشت درآمد هزینه کشور را تراز می‌کرد. اولین اقدام امیرکبیر تسلط بر درآمد هزینه کشور بود.»
عشقی با بیان اینکه اولین بودجه‌ریزی مدرن در دوره امیرکبیر انجام شد، گفت: «میرزا تقی خان بودجه آقازاده‌ها را کاهش داد و هر مراسم شکار شاهانه ناصرالدین شاه که پیش از آن ۲۰ هزار تومان بود را به ۲ هزار تومان رساند. دومین اقدام امیر کبیر رفع مداخله بود، درست برعکس امروز، امیرکبیر القاب و عناوین اضافه را حذف، دستگاه اداری را پاکسازی، قانون سورسات را حذف و نظام لجستیکی را راه‌اندازی کرد.»
دبیرکل اتاق تهران با تاکید بر اینکه امیرکبیر دو چهره از دولت ناصر می‌سازد که یک چهره دولت راستگو و صادق و دیگری چهره دولت پاک است، گفت: «دولت‌ها برای بقا به سه عنصر ارتش منظم، تامین نیازمندی‌های معیشت مردم و تامین سرمایه اجتماعی نیاز دارند و گفته می‌شود که اگر بر دولت‌ها فشار آمد می‌توانند ارتش را کنار بگذارند اما نباید سرمایه اجتماعی را از دست دهند.»
عشقی ادامه داد: «هرچند که امیرکبیر اقداماتی علیه دولت عثمانی انجام داده بود اما همواره مورد احترام عثمانی‌ها، سفیر بریتانیا و روسیه بود و توانست دست و پای این کشورها را در سیاست‌گذاری‌های داخلی محدود کند. وی با کارت دولت بریتانیا و روسیه بازی می‌کرد و علاقه‌مند به درگیر کردن کشور ثالث بود و با وجود انزواطلبی امریکا، امیرکبیر برای برقراری موازنه سراغ آنها هم می‌رفت. در آن دوره ایران با توجه به ظرفیت بخش خصوصی در اولین اکسپوی لندن تسلیحات می‌فروخت.»
دبیرکل اتاق تهران گفت: «عده‌ای مدعی بودند که امیرکبیر دین‌ستیز بوده در حالی که وی خرافه‌ستیز بوده و روایت‌هایی از این وجود دارد که امیرکبیر به زیبایی زیارت عاشورا می‌خواند، اما با خرافه مبارزه می‌کرد و درباره تعزیه قاعده‌‌ای وضع می‌کند که موضوعات دور از واقع مطرح نشود. در آن دوره تخلف یکی از افراد امیرکبیر محرز می‌شود اما قاضی شهر تهران برای اعمال قانون درباره این فرد نامه‌ای به امیرکبیر می‌نویسد که امیرکبیر هم این قاضی را عزل می‌کند، چراکه درباره اجرای قانون از وی سوال پرسیده بود.»