آسیانیوز - کسانیکه در طول زندگی شان صرفاً دستی بر آتش صنعت به ویژه دربخش خصوصی داشته و دارند، به خوبی می دانند، حوزه‌ی بخش خصوصی صنایع، نه تنها از کم توجهی و بی‌توجهی، بلکه نارواتر از آن‌ها کارشکنی‌های بخش های دولتی، نیمه دولتی (معروف به خصولتی ها ) و حتی عمومی اقتصاد ایران، درحقِ شان، فریادشان به آسمان بلند است!
حتی نظاره گران بی‌طرف به بخش‌های خصوصی صنایع به این فکر می‌افتند که نکند خدای ناکرده دست‌اندرکاران این حرفه‌ی پُر دردسر انسان های عاشق یا عقل باخته‌ای بیش نباشند که درجائی سرمایه گذاری مادی و معنوی کرده‌اند که پیشاپیش واضح است عاقبت کارشان باکرام الکاتبین است!
---------------------------------
بیشتر بخوانید
--------------------------------------
داستان بخش خصوصی صنایع ایران، ازبعد از انقلاب سیاسی بهمن ۱۳۵۷ تا کنون "کتاب الکُتُب" است، یعنی کتابی سرتر از تمامی کتاب ها! یعنی پُرغصه‌ترین قصه‌های اقتصادی آن!
نه صرفاً ازاین بابت که بدرستی گفته شد:
" از ۲۰۰-۳۰۰میلیارد دلاری که، به صنایع بالادستی (به خصوص شیمیائی و پتروشیمی) خورانده شد که برای بازاربورس هم رونق‌زا شد، مفتخر به قیمت صادراتی است که نسبت به اقلام مشابه برای عربستان ۳۰درصد و کره جنوبی ۳۳ درصد ارزان تر!" به عبارت دیگر با ارزش افزوده‌ای به مراتب ناچیز !!
درهنگامه‌ای که به قول ریاست کمیسیون صنعت اتاق ایران، دولت می‌بایستی روز به روز خود را کوچک وکوچک‌تر کند ازنقش اجرائی‌اش بکاهد به ایفای‌نقش نظارتی‌اش بیافزاید، درصدد بهبود برنامه‌ریزی‌هایش در سطح کلانِ مملکتی باشد، پای دانشگاه‌ها، علم و تکنولوژی روز را به صنعت بازکند، و....خلاصه از آموزه‌های گران‌سنگ تاریخی جهان مدرن برخوردارشود، دمادم و بی‌وقفه سُرنا را با دم‌های نیرومندتری از سرِگشادش به صدائی هرچه دلخراش‌تر درمی‌آورد و بیش از ۴۰ سال است که ول کن ماجرا هم نیست چون درگوش هایش پنبه گذاشته تا کمتر نواهای خودنواز را بشنود !
دست اندرکاران کمیسیون صنعت اتاق ایران ناله سرمی دهند که : بابا سودمان کو که توهم ۱ درصدبه آن می افزائی ، خیر سرت حالا افزودی ، اقلاً آن‌چه ستاندی را درشهرک های صنعتی طوری هزینه کن که به هیأت مدیره‌ی شهرک‌ها برسد که دارند کار شهرداری ها را انجام می‌دهند، تا حداقل از شارژ پرداختی‌مان به آن‌ها قدری کم شود! ... به عبارت دیکر: بابا! از ما می‌گیری اقلاً یه کم‌اش هم خرج ما کنی آخه چه می شود ؟!خاموشی آتش برافروخته را نخواستیم، درجه آتش افروزیت را قدری کم کن !
سطح گله و شکایت ها به وضوح نشان می‌دهد که بخش صنایع خصوص مملکت در چه منجنیق عذاب اندری است که حضرت ابراهیم خلیل الله ، والله ... نبوده است !
رسانه‌ی ما سوای انتشار گزارش های متعدد از کاستی‌ها و نارسائی های چشمگیر در برنامه بودجه ۱۴۰۳، که علی القاعده می‌بایستی متأثر از برنامه ی هفت ساله سوم باشد با میانگین رشد اقتصادی ۷درصدی (!)، مقالات کوتاه تحلیلی مستند پرشماری دراین راستا منتشر کرده است که جادارد علاقمندان به این موضوع به آن ها بی‌توجه نباشند .
در خاتمه یادداشت فوق را با نقل قول ارزشمند ریاست کمیسیون اتاق صنعت ایران مزین می‌کنیم که چه بسا :" مشکل اصلی بخش صنعت کشور ما، نرخ بسیار پائین تشکیل سرمایه، وبدتر از آن، عدم تعادل درسرمایه گذاری صنعتی است ."