آسیانیوز - مصطفی نوروزکاظمی؛ رضا طاهرخانی فرماندار دماوند: ((با توجه به پیگیری های صورت گرفته طی یکسال گذشته در راستای رفع موانع تولید و رفع مشکلات بر زمین مانده تولیدکنندگان، صنعتگران و شهرکهای صنعتی دماوند با راه‌اندازی مجدد کارخانه ها و افتتاح واحد های تولیدی،شاهد تحقق بیش از صد در صد اشتغالزایی،در شهرستان دماوند هستیم که گاها با کمبود نیروی انسانی جهت کار در کارنجات مواجه هستیم))!!!
نمونه بزرگتر این نوع مدیریت را در بحث ساختمان سازی وزارت راه و شهرسازی می توان دید که با لفاظی و بزرگ نمایی اسامی شرکت های چینی به دنبال کاهش قیمت مسکن هستند، قبلا هم با ورود سازندگان ترک به کشور عملا هیچ اتفاقی نیفتاد و کاهشی در قیمت ها دیده نشد فارغ از کیفیت ساخت و ساز که تجربه زلزله اخیر ترکیه نشان داد که ترکها نمی توانند تضمین کننده کیفیت ساختمان سازی باشند ولی متاسفانه اینبار قرعه بخت و اقبال نصیب جوانان چینی شده که بتوانند برای تامین مخارج زندگی خود دست در جیب ایرانی ها کنند.
اگر سیل مهاجرت جوانان با استعداد ایرانی را درسال های اخیر بررسی کنیم و هجوم فارغ التحصیلان بیکار رشته های عمران و معماری و شهرسازی و... را ببینیم،اکثر مهاجران جوان کشور علاقه ای به ترک وطن نداشته و فقط قربانی تصمیمات مسولین شده و راهی کانادا و اروپا و کشورهای حاشیه خلیج فارس شده اند.قضیه وقتی دردناک تر می شود که بدانیم دبی،دوحه و مسقط با اتکا به دانش نخبگان و جوانان ایرانی،همتراز و حتی بالاتر از کلاس جهانی در حوزه ساخت و ساز مسکن به سودهی هنگفتی دست پیدا کرده اند.
حالا ما دست به دامان چینی شده ایم که ما را نجات دهند!!! آیا نمی‌شود با فراهم کردن فرصت های شغلی برای جوانان با استعداد کشورمان از فرار مغزها جلوگیری کنیم؟آیا چینی ها از جوانان خودمان برای ما دلسوزتر هستند؟ مگر شرکت های ترک و چینی به چه منابعی دست دارند که می توانند با قیمتی کمتر،مسکن را به دست مصرف کننده برسانند؟حمایت از دانش و سرمایه ملی و انسانی کجای این تصمیم گیری لحاظ شده است؟برنامه کوتاه مدت و میان مدت و بلند مدت ما برای نگهداشت منبع غنی انسانی کشور در کجای این تصمیم گیری قرار دارد؟تضمین آینده شغلی جوانان ما چه می شود؟
جوانان متعهد و توانای ایرانی در عرصه های جهانی مجالی برای قدرت نمایی باقی نگذاشته اند و دانش فنی ایرانی ها زبانزد مردم دنیا می باشد ولی متاسفانه قدر این موهبت الهی را ندانسته و به راحتی و عدم ایجاد فرصت های شغلی راه را برای فرار جوانان بازکرده و نگران هستیم که در آینده نزدیک جمعیت جوان کشور با چالش اساسی روبرو خواهد شد.آیا بهتر نیست به جای آزمودن آزموده ها، به دنبال اشتغال جوانان وطن باشیم و به جای سپردن چرخ های اقتصاد کشور به دست چینی ها و ... آینده جوانان را ترسیم کنیم و یا باید منتظر بمانیم تا به قول آن بنده خدا هر جوانی که مخالف ورود چینی ها به صنعت مسکن باشد جمع کند و برود!