می خواهم از بهداشت بنویسم. البته می دانم طیفش وسیع است. ظاهرش ساده لوحانه جلوه می کند منظورم این است که صرف نظافت را معنی می کند. مثلا آقایی که صبح به حمام رفته و کت و شلوار اداری اش را به همراه بلوزی که خانمش اتو کشیده به تن دارد و به همراه رایحه ی ادکلن پر از الکل صبح هنگام در مترو به قصد رفتن به محل کارش حضور یافته است و یا اینکه سرویس بهداشت پاک و پاکیزه ایی در جاده ی تهران - شمال که تمام استانداردهای اصول بهداشت در ساخت آنجا بکار رفته است و مسافران بین راه را خرسند می گرداند.
همه ی این موارد در مبحث عمیق بهداشت می گنجد. ولی ذهن من الان درگیر دو مقوله ی دیگر هم می باشد که با بهداشت ارتباط دارند. و هم خانواده هستند. از هم دیگر تاثیر می پذیرند و همچنین تاثیر می گذارند و به قول خودم که ارتباطات خوانده ام رابطه ی تعاملی با همدیگر دارند. آن دو مقوله شامل بهداشت جسم و بهداشت روان می باشد. بهداشت جسم، البته نه صرفا پاکیزکی بدن و لباس. بلکه منظورم سلامت جسم و میزان اهمیت به تغذیه و پیشگیری از بیماری است. این روزها می بینیم که هم کشورهای توسعه یافته (منظورم همان کشورهایی است که همه مردم و یا اگر اغراق نکنم بیشتر مردم تمایل دارند به آنجا بروند یا برای سفر و یا برای تمام عمر زندگی، و هم کشورهای در حال توسعه و صد البته منظورم همان کشورهایی است که مردمانشان با کم و کاستی ها می سازنند به امید روزی که آنها هم بگویند کشور ما توسعه یافته است، با مصادیق بهداشت جسم و روان مشغولند. در مبحث بهداشت جسم که آخرین به روزرسانی در زمینه ی بیماری های پوست و مو گرفته تا تنوع میگرن ها و همچنین بیماری های مقاربتی .... و همچنین به فراخور هرکدام آخرین دستاوردهای پزشکی و درمانی هر روزه انفجار اطلاعات خودشان را در کلینیک ها و مراکز درمانی و یا در صفحات اینستاگرام به نمایش می گذارند که صدالبته جای شکرش هم باقی است چرا که ظاهرا با سرعت نور و یا در مقیاس کلان ریشتر که علم بشر و تکنولوژی در دنیای پست مدرن با دنده ی هوایی در حرکت است، از طرف دیگر هم چالش گسترده ی بیماری های جسمی، انسان ها را در معرض خطر قرار می دهد. آنقدر دستاوردهای بهداشت جسم این روزهایمان فراوان شده است که من خودم دچار تداخل اطلاعات شده ام. مثلا چند روز پیش چنان مطالب شگفت انگیزی از وازلین و استعمال آن در یکی از صفحات بهداشت در اینستاگرام خواندم که بکلی از ذهنیت من از اوان کودکی و از وازلین بیگانه بود. و در حال حاضر هنوز برای من محرز نشده است که آخر وازلین بینوا که نژادش از نفت می باشد چگونه می تواند به عنوان سفید کننده پوست بکار رود؟! ولی از شما چه پنهان انقدر محتوای تولید شده در خصوص خواص درمانی وازلین و همچنین محصولات دیگر بهداشتی در صفحات پر زرق و برق اینستاگرام و تبلیغات برای آنها غنی بود که من را رسما ترغیب به خرید و استفاده از آنها می کند. در اینجا جا دارد تبریک و خسته نباشید عرض کنم به پیشرفت عرصه ی تبلیغات و پیام های ارتباطی که بخوبی توانسته اند با مخاطب ارتباط بگیرند و تعامل دوسویه برقرار نمایند. و یا محصولات جهت انواع مختلف رژیم های چاقی و یا لاغری و یا موضعی چاقی/لاغری که لطفا اجازه بدهید در این خصوص زیاده از حد توضیح ندهم. امان از دست محصولات بهداشتی در زمینه ی چاقی و لاغری!!!!که ظاهرا سرلوحه ی فعالیت خود را تناسب اندام قرار داده اند.
و اما داستان بهداشت روانی. مطلبی که این روزها خیلی ها ندارند ولی متاسفانه گمان می کنند که دارند. و باز هم متاسفانه خیلی ها هم که دارند در معرض انقراض می باشند و شاید هم دلیلش هم نشینی با آن بینوایانی است که از مقوله ی بهداشت روانی فرسنگ ها به دور هستند. (منظورم همان هایی هستند که در حال انهدام ذخیره ی بهداشت روانی دیگر بندگان خدا هستند). حالا چه باید کرد؟ عمق فاجعه این است که مشاهده می کنیم برخی افراد موفق و مثلا کسانی هم که پست و مقام مهمی دارند، بهداشت روانی شان تامین نیست. و خودشان هم خبر ندارند. استرس و اضطراب و افسردگی و پرخاشگری از نشانه های واضح عدم بهداشت روانی این روزهای جامعه ی تهران محسوب می شود. رسوب افکار سمی و منفی که از کینه ها و تحقیرها طی گذشت سالیان سال در مغزها و قلب ها جا خوش کرده و پیر و جوان و مرد و زن هم نمی شناسد را می بینیم و یا اگر تو حرکات نبینیم آن را از هجوم جریان منفی انرژی که سمتمان می آید حس می کنیم. همه ی اینها به منزله ی عدم تامین بهداشت روانی فرد محسوب می گردد. به راستی راهش چیست؟ علم پزشکی و روان شناسی به اتفاق هم عقیده اند که بهداشت ذهن اگر مختل گردد به سلامت جسم و یا همان بهداشت روان تنی هم آسیب می رساند یعنی همانی که خروجی اش می شود سرطان و ام اس. امروزه که بانکداری دیجیتال داریم که توسط نت و انلاین تمام امور بانکی خود را انجام بدهیم و همچنین پیش می رویم به سمت شعب مجازی بانک پس چرا باز هم استرس های تعویق در انجام امور بانکی را داریم! مشتری چرا ناراضی است و پر از استرس برای پرداخت به موقع اقساط؟ و از طرف دیگر کارمند بانک هم از هجم بالای کارش پر اضطراب و خسته؟!مگر به قول معروف همه ی امور پیپر لس و اینترنتی نشده است! باز هم که استرس و نارضایتی وجود دارد؟ و یا اینکه با پیشرفت در عرصه ی پزشکی جهت تولید محصولات ارگانیک غذایی و بهداشتی، پس چرا باز هم مشکللات و بیماریها ؟ شاید که در اینجا بایستی تامل کنیم که چرا با وجود اینکه همه ی نیازمندی های نوع بشر این روزها تامین است باز هم بهداشت روان و جسم در معرض خطر است! شاید مسیر درست این باشد که با اولین قدم، و حرکت به درون سفر خودشناسی آغاز گردد.
بیندیشیم که براستی چه کسی هستیم و کجای این جهان ایستاده ایم و در نهایت به کجا می خواهیم برسیم و جایگاه حقیقی مان کجاست؟ در این مرحله شاید نیاز باشد که صداقت بیرحمانه ایی با خود داشته باشیم. جواب را که یافتیم برایمان حیاتی است نقطه ی اتصال و یا به قول ادبیات کامپیوتری، کانکشن خود را بررسی کنیم. همان اتصال به منبع بیکران الهی. همان منبعی که اگر به آن متصل شویم و انرژی دریافت کنیم دیگر در جزر و مدهای زندگی مان، چهار ستون بدنمان نمی لرزد. زمانی که زمین خوردیم بلند می شویم و حرکت می کنیم. بعد این مرحله شرایط بهتر می شود . به قول مربیان رانندگی، دنده خلاص می توانیم حرکت کنیم. و به قول فلاسفه، خودشناسی حادث شده است. اینجای کار که رسیدیم لازم است حساب و کتاب کنیم. اینکه حالا به چه قیمتی می خواهیم در جامعه ی امروزمان حرکت کنیم و به اهدافمان برسیم و یا اینکه موفق بشویم. یا به زبان دیگر چه مقدار حاضریم از بهداشت جسم و روانمان هزینه کنیم تا به اهدافمان برسیم؟ مثلا چقدر استرس و یا کینه و خشم را قرار است به خورد خود دهیم تا مطلوبمان را بدست آوریم؟ و یا اینکه به منظور تصاحب میز و کسب پست و مقام در محل کارمان، غرور و شخصیت و زحمات کاری همکارمان را در محیط کار ضایع کنیم؟ چقدر برای کسب سرمایه ی بیشتر حاضریم کار کنیم و از ورزش و مصاحبت با اهل خانه غافل شویم؟ به امید روزی که همه ی ما در جهت ارتقای هر چه بیشتر بهداشت جسم و روان در وهله ی اول برای خودمان و سپس هم نوعان خودمان تلاش کنیم.
