به گزارش آسیانیوز؛ بسیاری از آقایان تصور می‌کنند که فکر کردن به شکل و ظاهر مردانه نیست. اما اینکه اساساً به فکر لباس پوشیدن خود باشید، کاملاً مردانه است.
بسیاری از آقایان تصور می‌کنند که فکر کردن به شکل و ظاهر مردانه نیست. اما اینکه اساساً به فکر لباس پوشیدن خود باشید، کاملاً مردانه است. خوش‌پوشی به واسطه تأثیری که روی به رخ کشدن بلوغ، پیشرو بودن و توانایی تأمین شما دارد، کمک می‌کند نقش خود را در جامعه ایفا کنید. پوشیدن یک تی‌شرت رنگ‌و‌رورفته و شلوار جین راحت‌تر از به تن کردن پیراهن مردانه و کت‌و‌شلوار است. با این‌حال، گزینه دوم معمولاً تأثیر مثبت‌تری روی ادراک دیگران از شما و ادراک شخصی‌تان از خویشتن خود دارد و مسئولیت‌ها و فرصت‌های شما را به‌عنوان یک مرد بهتر منعکس می‌کند.
لباس پوشیدن هر فردی به شیوه سنجیده و آبرومند، وجه قدرت، توانایی و اعتماد‌به‌نفس را در هویت فرد تقویت می‌کند.
البته خوش‌پوشی در موقعیت‌های مختلف متفاوت جلوه می‌کند و لازم نیست هربار به لباس‌فروشی می‌روید، سر تا پای خود را نو کنید. اما حتی در غیررسمی‌ترین حالت‌ها نیز راه‌هایی برای شلخته‌پوشی و ژولیدگی و راه‌هایی برای خوش‌پوشی وجود دارد که در شما و دیگران تفاوت ایجاد می‌کند. در ادامه به چند جنبه از مردانگی و تأثیر نوع لباس پوشیدن روی آن‌ها می‌پردازیم.
بلوغ
ما در خلال فرهنگی زندگی می‌کنیم که بی‌وقفه مردان را مجبور می‌کند مثل نوجوان‌ها رفتار کنند. این فرهنگ به مردان جوان می‌گوید:
«مسئولیت چیزی را برعهده نگیر، بگذار دیگران دست به کار شوند.»
«سعی نکن در حرفه‌ات پیشرفت کنی یا به رهبری قدرتمند بدل شوی، زیرا این کار به منزله مردانگی سمی تلقی می‌شود.»
«خودت را فدای اهداف بزرگ نکن و فقط روی خودت و نیازهایت تمرکز داشته باش.»
«خوش بگذران و از خودت لذت ببر؛ برای تشکیل خانواده و پیدا کردن شغل خوب وقت بسیار هست.»
«هیچ چیزی واقعاً ارزش این را ندارد که از نقطه امن خود خارج شوی.»
همه این گزاره‌ها در ذهن کودکان نقش می‌بندند، زیرا تفاوت اصلی بین بزرگسالان و کودکان در این است که آدم بزرگسال مسئولیت‌پذیر است و نقش خود را جامعه ایفا می‌کند اما کودک به دلیل وابسته بودن خود فقط از وجود جامعه سود می‌برد. مردانی که به‌جای تأمین و ساختن جامعه به سود بردن از خانواده، دوست‌دختر، همسر و مواردی از این دست ترغیب می‌شوند، مثل بچه‌ها رفتار می‌کنند.
جردن پیترسون روانشناس می‌گوید اینکه بزرگسالان مانند کودکان لباس بپوشند، از طرز فکری نشأت می‌گیرد که استانداردهای رفتاری سنتی، از جمله مسئولیت‌پذیری بزرگسالان، را مردود می‌داند و «فردیت» نامحدود را در اولویت می‌گذارد. سبک پوشش ضعیف به نگرش عدم بلوغ و تن‌پروری مداوم حتی در سطح ناخودآگاه دامن می‌زند. شکلی که ما خودمان را عرضه می‌کنیم، ادراک ما را از خود منعکس و تقویت می‌کند. از این‌رو، اگر مثل یک کودک لباس بپوشید، به احتمال فراوان مثل یک کودک رفتار خواهید کرد.
مردان در خانواده
از قدیم مردان دست‌کم در خانواده خود وظیفه محافظت، تامین مالی و پیشرو بودن را داشته‌اند؛ حتی اگر به‌طور فراگیر در جامعه نقشی پیشرو نداشته باشند. پیشرو کسی است که دیگران به او اعتماد دارند. او این خودباوری را دارد که تصمیم بگیرد و براساس آن به سود کسانی که تحت حمایت او هستند، عمل کند.
خوش‌پوشی می‌تواند به هردو مورد کمک کند، زیرا باعث تقویت ادراک خود و دیگران از خویشتن ما می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهند که وقتی با کسی روبه‌رو می‌شویم، با توجه به ویژگی‌های خوب آن فرد، نظیر لباس و ظاهر جذاب، فرض می‌کنیم که از ویژگی‌های خوب دیگری مثل هوش یا اعتبار نیز برخوردار است.
این پدیده «اثر هاله‌ای» نام دارد و می‌تواند ابزار قدرتمندی برای متقاعدسازی و جلب اعتماد دیگران باشد. آنتونیو سنتنو، کارشناس مد مردانه، می‌گوید: «این امر دلیل بسیار ساده‌ای دارد: شما می‌خواهید اثرگذار باشید، پس لباس‌های شما باید لباس یک آدم تأثیرگذار باشند. اثر هاله‌ای این‌بار نیز به نفع شما عمل کرده و دیگران را پذیرای حرف‌ها و ایده‌های شما خواهد کرد… مرد خوش‌پوشی که با آرامش از ایده‌های منطقی خود می‌گوید، باورپذیرتر از مردی است که همان حرف‌ها را با شکل و شمایل شلخته به زبان می‌آورد.»
ظاهر خوب علاوه‌بر اینکه به القای اعتماد و پذیرندگی در هواخواهان شما کمک می‌کند، باعث می‌شود اطمینان بیش‌تری نسبت به خودتان پیدا کنید. مطالعات نشان داده‌اند که خوش‌پوشی نه‌تنها بر ادراک دیگران از شما اثر می‌گذارد، بلکه باعث می‌شود اعتماد به نفس بیش‌تری پیدا کنید و حتی به تقویت تفکر انتزاعی شما نیز کمک می‌کند. چنان‌که لباس پوشیدن به سبک نابالغان به شکلی نامحسوس و ناخودآگاه به ارائه هویت کودکانه دامن می‌زند، لباس پوشیدن به سبک بالغانه و آبرومندانه به تقویت قدرت، توانایی و اعتماد به نفس شما کمک می‌کند. لباس‌هایی که می‌پوشیم و محیطی که در آن زندگی می‌کنیم، از این حکایت دارد که چگونه آدمی هستیم و می‌خواهیم به چگونه آدمی بدل شویم.
تأمین کردن
مردان در طول تاریخ مسئولیت و تخصص تأمین دیگران را برعهده داشته‌اند. تأمین کردن در حال حاضر به منزله دریافت حقوق و استفاده از آن برای خرید مواد غذایی و سایر مایحتاج خانواده است. سبک پوشش و آراستگی خوب می‌تواند به شما کمک کند که این وظیفه را به شکلی مؤثرتر انجام دهید. تمام نکات مربوط به برداشت اولیه و تأثیر شکل و ظاهر بر طرز فکری که دیگران نسبت به ما دارند، در این مورد نیز صدق می‌کنند.
از این گذشته- و دست‌کم تا حدی به دلیل اثر هاله‌ای- مجموعه‌ای از تحقیقات نشان می‌دهند افراد جذاب‌تر و خوش‌پوش‌تر شانس بیش‌تری در پیشرفت شغلی دارند و درآمد بیش‌تری هم کسب می‌کنند.
برای نمونه، محققان در مطالعه‌ای مردان را با سبک‌های پوششی مختلف در حال فروش به طور آزمایشی بررسی کردند. گروهی که شلوار گرم‌کن پوشیده بودند، به سود ۶۸۰هزار دلاری دست یافتند. در مقابل، گروهی که کت‌و‌شلوار به تن داشتند، ۲.۱ میلیون دلار درآمدزایی کردند. لباس پوشیدن مثل یک حرفه‌ای موفق در هر حیطه کاری به شما کمک می‌کند مثل یک حرفه‌ای عمل کنید که به نوبه خود باعث می‌شود عملکرد بهتری در تأمین خانواده خود داشته باشید.
گشاده‌دستی و نجابت
شاید مهم‌ترین و مجاب‌کننده‌ترین دلیل خوش‌پوشی آقایان ربطی به سودمندی عملی آن نداشته باشد. به هرحال، خوش‌پوشی نشانه احترام است: احترام به کرامت خود به‌عنوان یک انسان و احترام به کرامت و اهمیت افرادی که شما را احاطه کرده‌اند.
سنتنو می‌گوید: «از اینکه کمی آراسته‌تر از اطرافیان خود باشید، نترسید. با این کار می‌توانید احترام خود را به آن‌ها نشان دهید.» دکتر جردن پیترسون نیز نقل می‌کند که پدرش معلم بود و همیشه با کت‌و‌شلوار به کلاس درس می‌رفت که نشانه احترامی بود که به دانش‌آموزان خود می‌گذاشت. خوش‌پوشی نشان می‌دهد که آن‌قدر به تعامل خود با دیگران اهمیت می‌دهید که برای انتخاب لباس وقت می‌گذارید. همچنین نشان می‌دهد که دیگران را جدی می‌گیرید، وقت آن‌ها را هدر نمی‌دهید و می‌خواهید از دید آن‌ها زیبا به نظر برسید. خوش‌پوشی صرفاً رفتاری خوب و نجیبانه است که با اهمیت انسان‌ها و تعاملات انسانی مطابقت دارد.
ما باید خوش‌پوش باشیم، زیرا باید به خود و کسانی که با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم احترام بگذاریم. برت مک‌کی، نویسنده وب‌سایت هنر مردانگی، می‌گوید ما باید بیش‌تر از خودمان، به فکر لباس پوشیدن، برای دیگران باشیم. به هرحال، آن‌ها هستند که باید به ما نگاه کنند. مک‌کی می‌نویسد: «شکل لباس پوشیدن شما روی فضا و ظرفیت رویداد جاری اثر می‌گذارد و اهمیت آن موقعیت را تعیین می‌کند.» از این‌رو، خوش‌پوشی شما می‌تواند هدیه‌ای به افراد حاضر در آن موقعیت باشد.
موقعیت‌های مهم باید با ایجاد فضایی شکوهمندانه متمایز شوند که تا حدی به شکل و ظاهر ما مربوط می‌شود. چنان‌که مک‌کی می‌گوید، نباید زندگی‌مان را با پوشیدن لباس‌های تکراری در موقعیت‌های مختلف «به منظره‌ای مه‌آلود و نامشخص» بدل کنیم که «به وحشت روزمرگی و روتین کسالت‌بار دامن می‌زند.» مک‌کی ادامه می‌دهد که «ما از این مسئله غافل شده‌ایم که فضاسازی یک کار مشترک است و ما که هم‌چون مصرف‌کننده‌ای منفعل بار آمده‌ایم، انتظار داریم از راه برسیم و از فضایی که برای ما تدارک دیده شده استفاده کنیم. اما فضا مثل موسیقی ارکستر است. وقتی نوازندگان صدای ساز خود را با یکدیگر هماهنگ می‌کنند، اثری جادویی خلق می‌شود. وقتی در موقعیتی خاص لباس شیک می‌پوشید، باعث می‌شود همه احساس کنند که برای لحظه‌ای از زندگی روزمره خود بیرون زده‌اند.»
وقتی در روزی خاص مثل شب عید با هم غذا می‌خوریم و از ظروف چینی خوب خود استفاده می‌کنیم، وقتی شمع روشن می‌کنیم، رومیزی می‌اندازیم و وقتی موسیقی گوش‌نوازی پخش می‌کنیم تا حس‌و‌حال خاصی به فضا بدهیم و وقتی بهترین لباس‌هامان را می‌پوشیم و صورت‌هامان را می‌شوییم و لبخند می‌زنیم تا باعث خوشحالی کسانی شویم که به ما چشم می‌دوزند، آنگاه می‌توانیم بگوییم که وقت خود را مشترکاً به یکدیگر پیشکش کرده‌ایم؛ وقتی که ارزش دارد برای آن زحمت بکشیم و آن را متمایز کنیم، وقتی که تقریباً مقدس است و با اوقات معمول تفاوت دارد، چرا که حامل معنای مهمی است.
درنهایت باید توجه داشته باشیم که ما حیوان نیستیم. ما موجوداتی خردپذیر هستیم و می‌توانیم و باید رفتار خوب و متمدنانه داشته باشیم و شکل ظاهری ما نیز باید منعکس‌کننده همین مسئله باشد.