آسیانیوز - طی روزهای گذشته ویدئویی از برنامه ای تلویزیونی وایرال شد که در آن پیمان یوسفی با علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی به بحث و جدل پرداختند. یوسفی از دبیر سوال کرد که آیا در جلسات شورا هم به وقت عصبانیت ، نماز مستحبی می خوانده؟، و دبیر در پاسخ گفت: مثل اینکه میگن یارو تن اش میخاره....، در ادامه این جدل یوسفی با او روبوسی کرد که بنظرم به محافظه کاری پیمان یوسفی برای موقعیت اش در صدا و سیما مربوط است. اما مسئله اصلی نحوه برخورد رئیس فدراسیون یکی از مهمترین ورزش های کشور است که علاوه بر قهرمانی ، ورزش پهلوانی هم هست. ورزشی که کسانی چون تختی را به خود دیده است.
تختی، معاصران قهرمان زیادی داشت که از او مدال های خوش رنگ جهانی بیشتری کسب کردند ولی تنها او جهان پهلوان شد. فرزند محله ی قدیمی در جنوب شهر، خانی آباد که تحصیلات چندانی نداشت اما انسانیت اش سبب شد در دل و جان مردم جای گیرد. رسانه ها از او تختی نساختند، مردم او را به روزنامه ها بردند و البته شخصیت یگانه و برجسته اش ، او پایه گذار مشارکت جمعی یا همان کمپین امروزی مردم پس از زلزله ویرانگر بوئین زهرا در سال ۱۳۴۱ بود و در همین سال ها به شورای مرکزی جبهه ملی ایران راه یافت ، در دوران قهرمانی گرفتار هیچ حاشیه ای نشد غیر از اواخر عمر که نامهربانی ها را تاب نیاورد، سیاوش کسرایی در سوگ او سرود : که مردی نه در تُندی تیشه است / که در پاکی جان و اندیشه است.
در ادامه این برنامه تلویزیونی دبیر بنظرم ناخواسته، جمله ای کلیدی می گوید، اینکه رسانه ها می خواهند کسی را پهلوان کنند و او را کریم شیره ای، کنایه ای است به محبوبیت این روزهای رسول خادم.
آقای رئیس فدراسیون اگر تاریخ می خواند ، قطعا متوجه می شد که کریم شیره ای چرا در دستگاه ناصری کریم شیره ای شد و چگونه سبب سرگرمی قبله عالم را فراهم می کرد. بر حسب اتفاق رسول خادم و علیرضا دبیر در رزومه خود در بین کشتی گیران نامدار بیشترین اشتراکات را دارند، هر دو در دوران ورزشی مدال های رنگارنگی از جمله طلای المپیک گرفته اند و قهرمان بوده اند، هر دو عضو شورای شهر تهران بودند، هر دو بر مسند فدراسیون کشتی ایران نشسته اند ، هر دو مدرک دکتری دارند، ولی قطعا نقاط افتراق فراوانی دارند که عکس العمل مردم در قبال کُنش هایشان بسیار متفاوت است. فاصله بسیار زیادی از قهرمانی تا پهلوانی است ، قهرمانی پای در زمین دارد و پهلوانی سر بر آسمان ، پهلوانی ریاضت می خواهد و تواضع ، گاهی باید در خود بیشتر تامل کنیم، این گفتار، رفتار و کردار ماست که از کسی مانند خادم جهان پهلوان می سازد. در راه رفتن، نشستن و حرف زدنمان باید بسیار دقت کنیم، اگر هر از چندی ، کسی از خادم در سیل سیستان و بلوچستان یا جای محروم دیگری از این محروسه، عکسی یا ویدویی می گذارد که مثلا یخچالی بر پشت دارد ، دلیلی بر خواسته پهلوان برای نمایش اش در رسانه ها ی محتاط نیست. معتقدم رسانه ها در رابطه با رسول خادم کم کاری هم کرده اند، زیرا در کار خیر و خوب حاجت هیچ استخاره نیست و در آن تزویری وجود ندارد. آقای دبیر مسئله این است که انسان بداند در کدام سمت بایستد.