به گزارش آسیانیوز؛ به‌قول شاعر: جهان و هرچه در آن است، جمله در گذر است. اما هنرمند عکاس، با ثبت یک لحظه معین به نوعی زمان را متوقف می‌کند و حتی حرکت را به صورت سکون به گونه‌ای ابدی ماندگار می‌کند، مجموعه عکس حاضر گواه صادق این واقعیت است:
ما نمانیم و عکس ما، ماند
گردش روزگار، بر عکس است
دوربین عکاسی نزدیک به صد و پنجاه سال پیش در سلطنت محمدشاه قاجار به ایران وارد شد. بزرگترین فیلسوف ایرانی در عصر قاجار، حاج ملاهادی سبزواری بود. عکاسباشی ناصرالدین شاه قاجار به دستور شاه از بزرگترین چهره فلسفی زمانه عکسی گرفت و فیلسوف با دیدن عکس خود شگفت‌زده شد و گفت: ما «اعراض را قابل انتقال نمی‌دانستیم»، چرا که وقتی سایه انسان در آفتاب یا عکس انسان در آب یا آینه بیفتد، به محض عبور انسان از مقابل آفتاب یا از روبه‌روی آب یا آینه، آن سایه و عکس از میان می‌رود و چیزی از آن‌ها بر جای نمی‌ماند. حالا عکاسی این امر را زیر سوال برده است و عکس مرا که دیگر کنار دوربین نیستم، ماندگار کرده است. به قول ابن امین: به عکس عمر من، ای عکس! ماندگار تو باش
من پیشترها به آتلیه کاووس آمده و عکس پرسنلی گرفته بودم، اما در بازدیدی که اخیراً همراه دوستان فرهیخته از موزه تخصصی عکس استاد کاووس گودرزی به عمل آوردم، به قول سعدی، بوی گلم چنان مست کرد که دامنم از دست برفت. این موزه با این شاهکارهای عکاسی، دیدنی و ستودنی و سرمایه‌ای ملی برای هنر ایرانی است.
غیر از هنر که تاج سر آفرینش است
دوران هیچ سلطنتی جاودانه نیست
شرح عکس: در موزه عکس، به‌همراه کاووس گودرزی؛ استاد هنر عکاسی (نفر اول از سمت چپ)