به گزارش آسیانیوز؛ عوامل زیستی‌ای که باعث این خروجی‌های سلامتی می‌شوند مشخص نیستند، اما احتمالاً فعالیت مزمن واکنش‌های اضطرابی بدن در این ارتباط نقشی پررنگ داشته باشد. پژوهش‌هایی روزافزون، مواجهه مداوم با تبعیض را به فرایندهای زیستی پیری ارتباط می‌دهند.
واکنش اضطرابی در سطح مولکولی و هورمونی احتمالاً عاملی است که تبعیض و افزایش سرعت پیری را به یکدیگر مرتبط می‌سازد.
طبق پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه نیویورک، تبعیض احتمالاً می‌تواند سرعت فرایندهای زیستی پیری را افزایش دهد. این پژوهش تبعیض میان افراد را به تغییراتی در سطح مولکولی پیوند می‌زند و نشان می‌دهد که نابرابری‌ها می‌توانند یک علت ریشه‌ای برای بیماری‌ها و مرگ‌های مرتبط با پیری باشند.
پژوهشگران دانشگاه نیویورک می‌گویند که به‌نظر می‌رسد تجربه تبعیض فرایند پیرشدن را سریع‌تر می‌کند. این می‌تواند یک عامل ریشه‌ای برای ایجاد نابراری‌های سلامتی در افراد باشد و به بیماری‌ها و مرگ زودرس ختم شود. نتایج این تحقیق در ژورنال Brain, Behavior, and Immunity-Health منتشر شده است.
عوامل زیستی‌ای که باعث این خروجی‌های سلامتی می‌شوند مشخص نیستند، اما احتمالاً فعالیت مزمن واکنش‌های اضطرابی بدن در این ارتباط نقشی پررنگ داشته باشد. پژوهش‌هایی روزافزون، مواجهه مداوم با تبعیض را به فرایندهای زیستی پیری ارتباط می‌دهند.
دانشمندان می‌گویند تبعیض می‌تواند در افراد سیاه‌پوست و سفیدپوست از طرق متفاوتی با افزایش سرعت پیری مرتبط باشد.
ارتباط میان تبعیض و سرعت پیری
برای فهم بهتر ارتباط میان تبعیض و پیری، دانشمندان دانشگاه نیویورک به بررسی مِتیلاسیون DNA پرداختند. این نشانگر برای ارزیابی آثار زیستی اضطراب و فرایند پیری استفاده می‌شود. پژوهشگران از نمونه‌های خون و ارزیابی سلامت بلندمدت حدوداً ۲٬۰۰۰ فرد بالغ استفاده کردند.
از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا تجربیات خود از سه نوع تبعیض را بیان کنند: تبعیض روزمره، بزرگ و کاری. تبعیض روزمره به موارد کوچک و پنهان بی‌احترامی در زندگی روزمره اشاره دارد. تبعیض بزرگ روی موارد شدید و بحرانی تبعیض متمرکز است؛ مثلاً تهدید فیزیکی از جانب مأموران پلیس. تبعیض کاری شامل رویه‌های ناعادلانه، فرصت‌های حرفه‌ای کمتر و تنبیه براساس هویت می‌شود.
نتایج بررسی نشان می‌داد افرادی که تبعیض بیشتری را گزارش کردند، از لحاظ زیستی سریع‌تر از آن‌هایی که تبعیض کمتری را گزارش کردند، پیر می‌شدند. تأثیر تبعیض‌های روزمره و بزرگ در پیزی زیستی بسیار بیشتر از تبعیض کاری بود؛ هرچند هر سه مورد باعث افزایش سرعت پیرشدن می‌شوند.
یک تحلیل عمیق‌تر نشان داد که دو عامل سلامتی (مصرف دخانیات و شاخص توده بدنی) تقریباً نیمی از ارتباط بین تبعیض و پیری را توضیح می‌دهند. این یعنی واکنش‌های اضطرابی به تبعیض، مانند افزایش هورمون کورتیزول و خواب بد، باعث افزایش سرعت پیری می‌شوند.
علاوه بر عادت‌های سبک زندگی، پژوهشگران اعتقاد دارند که فرایندهای متنوع دیگری نیز وجود دارند که عوامل روانی استرس‌زا را به پیری زیستی مرتبط می‌سازند.
پیوند بین تبعیض و سرعت پیرشدن بسته به نژاد افراد، انواع متفاوتی داشت. شرکت‌کنندگان سیاه‌پوست تبعیض بیشتری را گزارش دادند و سن زیستی و سرعت پیری در آنها معمولاً بیشتر بود. از طرف دیگر، شرکت‌کنندگان سفیدپوست، که تبعیض کمتری را تجربه کرده بودند، در برابر آثار تبعیض آسیب‌پذیری بیشتری داشتند؛ احتمالاً چون کمتر در معرض تبعیض هستند و سخت‌تر می‌توانند با آن کنار بیایند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که افرادی که براساس هویت خود (مثلاً نژاد، جنسیت، وزن یا معلولیت) تبعیض‌هایی را تجربه می‌کنند، ریسک ابتلا به مشکلات مختلف سلامتی در آنها بیشتر است. این مشکلات عبارتند از فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و افسردگی.