آسیانیوز - تا این جای کار نشان داده میشود که اقتصاد تا چه حدّ و میزان متأثر از سیاست است و به عبارت دیگر ما چه اقتصاد لرزانی داریم. اقتصادی که قائم بالذات نیست و شدیداً و اکیداً وابسته به سیاست روز است، سیاست روزمره! عنان هر سه عامل برشمرده در تحلیل نهایی به نهادهای فرادولتی مرتبط است که خود وابستگی و دستی جدی در امور سیاسی دارند. دستهایی که استقلال نسبی اقتصادی را که میبایستی با گرایشی کلی به سمت رونق بازار کسبوکار یعنی معیشت مردم پیشروی مثبتی داشته باشد، برنمیتابند و ره به ناکجاآباد یعنی بنگاههای عمدتاً تجاری (غیرتولیدی) خود میزنند.
در تحلیل وضعیت اقتصادی، البته نباید همه مشکلات را تنها به گردن تحریمها انداخت و مدیرت ناکارآمد را نادیده انگاشت. ابتلاء اقتصاد ما به دو بیماری مزمن تورم و رکود قابل اغماض نیست. بنا به آمار منتشره از سوی بانک جهاني و صندوق بینالمللی پول تورم 4/36٪ در اقتصاد ایران رقم کمی نیست، هرچند نسبت به تورم ۸۳ درصدی در ترکیهی عضو ناتو که مشمول هیچ تحریمی نیست، میزان تورم ۲۱۱درصدی در آرژانتین که از شدت وابستگی حتی واحد پولش را دلار آمریکا کرده است و آفریقای جنوبی، فیلیپین، اکوادور، پاکستان، کنیا، هند و الی ماشاءالله کشورهای پُرشمار دیگر، چندان هم رقمی شگفتانگیز نیست.
همچنین میزان بیکاری که جلوه بارز رکودِ مبتلا به اقتصاد ماست را در مقایسه میتوان دید که مستقیماً به تحریم ربطی ندارد و حتی در خود کشورهای تحریمکننده هم بسیار چشمگیر است. این نگاه که ریشه مشکلات را نه در خود بلکه در بیگانه جستجو میکند و چه بسا مییابد! در سرزمین ما عقبه تاریخی چندهزارساله دارد که خلاصی از آن کار سادهای نیست.
اما در واقع امر هر نارسایی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در کشور ما بدون استثناء، ناشی از عملکرد معیوب داخلی و ناراستی در این رویکرد است. پُرواضح است که این عبارات بسیاری را خوش نمیآید، آنان که عادتاً نان تازه و داغ، بدون تلاش و زحمت خورده و میخورند و درصدد هستند بیش از این ببلعند، یعنی اصحاب تجارت خارجی، واسطهها و دلالهای ریز و درشت متعدد وابسته، مراکز خدماتی که از قِبَلِ تجارت با خارج و دلالهای راکب در این مسیرِ نان و آب دار، ره میپویند. کلهم اجمعین با خواندن چنین جملاتی حداقل روترش میکنند.
هزار و یک مشکل داخلی قابل رفع و رجوع در همه عرصههای ممکن در کشور وجود دارد که ریشه در مدیریت ناکارآمد دارد.