در طول سالهای تحریم ، تولیدکنندگان و تأمین کنندگان صنعت غذا همواره کوشیده اند علیرغم تمام ناملایمات و مشکلات عدیده اقتصادی کمر خم نکنند و حفظ کیفیت محصولات غذایی و سلامت جامعه را در الویت قرار داده و غذای سالم و با قیمت معقول و در توان مردم جامعه را بر سر سفره های مردم قرار دهند. ولی بی شک به دلیل حساسیت این صنعت ، رفع موانع و مشکلات اقتصاد و نوسانات بازار نیاز به نگاه ویژه ای از سمت دولت و مسئولین دارد.
تامین سرمایه در گردش بنگاه های تولیدی همواره یکی از بنیادی ترین نیازهای تولید بوده و هست. موضوعی که بویژه در شرایط سخت و حساس فعلی که بشدت تولیدکنندگان را تحت فشار قرار داده باید در اولویت برنامه های دولت قرار گیرد. هدایت نقدینگی به سوی بازار سرمایه از ضرورت های کمک به رونق تولید در صنعت غذاست.
خسارت‌های اقتصادی فراگیر شدن بیشتر این ویروس برای کل اقتصاد جهانی بسیار حائز اهمیت است؛ اما برای اقتصاد ایران که با تحریم‌ها از یک سو و ورود به لیست سیاه FAT از سوی دیگر دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ چه بخواهیم چه نخواهیم این تاثیر بیشتر خواهد بود.
تصمیم گیری ها و ابلاغ تصمیات و بخشنامه های شتابزده و بدون اعلام قبلی از مهمترین عواملی است که هم به تولید و هم به صادرات ضربه می زند و منجر به عدم اطمینان سرمایه گذار و صادرکننده و عدم امنیت در فضای بازار می شود.
متاسفانه زمانی که باید سیاست‌ها در راستای حمایت از فعالان حوزه صنعت و تولید باشد، تولیدکنندگان، واردکنندگان و صادرکنندگان با بخشنامه‌های لحظه‌ای، تصمیم‌های نادرست ارزی و فقدان درک درست از امر صادرات و واردات مواجه هستند، مسائلی که باعث ایجاد مانع در فعالیت اقتصادی می‌شود و بسیاری از بازارها را از دست بازرگانان ایرانی خارج می کند.
برای اینکه فعالان اقتصادی بتوانند نسبت به ورود به فضای کسب‌وکار و انجام سرمایه‌گذاری ترغیب شده و برای آن برنامه‌ریزی نمایند ثبات ارزی یکی از مسائل مهم و تعیین کننده است. بعلاوه عدم امکان پیش بینی وضعیت ارزی نیز میتواند امنیت سرمایه گذاران را تهدید کند.
دولت موظف است از تمام امکانات خود استفاده کند تا نرخ ارز را تعدیل و ارزش پول ملی را حفظ کند. تولیدکننده برای اینکه انگیزه کافی برای ادامه تولید داشته باشد باید از امنیت فضای کسب و کار و تولید مطمئن باشد. باید از امکان تامین مواد اولیه مورد نیاز و ماشین آلات خود اطمینان داشته باشد.
در فضای بی ثبات فعلی نمی توان دورنمای شفافی برای وضعیت تولید و صادرات در کشور متصور بود./