برجام تنها دستاورد مهمی بود که دولت یازدهم از تیر ماه سال ۱۳۹۴ از آن به افتخار یاد میکرد ولی هیچ آبی برای اقتصاد ایران حتی تا انتهای دولت دوازدهم از آن گرم نشد. آیا میتوان این خسارتی را که در این سالها بخاطر بلاتکلیفی در اجرای برجام بر کشور وارد شد را در مدت کوتاهی جبران کرد؟
خصوصا این سالها که بیشتر یا تقریبا تمام بازار های خارجی در پی تحریمهای جدید بخاطر خلاء وجود ایران با خوشبینی به برجام و تحریمهای رنگارنگ جدید از دست رفت و این بازارها بدست کشورهای دیگر افتاد. تحقیقا بدست آوردن دوباره ی بازارهای از دست رفته محتاج زمان و هزینه های جدیدی خواهد بود و امروزبه خوبی معنی شعار سیاسی معلوم گشت و شعار تدبیر و امید دولت به خوبی مشخص شد که در چه جایگاهی بوده و اصلا برای چه مطرح شد.
در هر صورت دولت حسن روحانی دولتی نبود که آنگونه مینمود و آنی نبود که مردم بخاطر آن رای دادند و اصلاح طلبان ثابت کردند که هیچگاه قدرت اصلاح‌گری ندارند و لفظ اصلاح طلب فقط در حد لفظ است و نه تنها هرگز قادر به مدیریت بنیادی نیستند بلکه اراده ای هم بر خود ندارند. سیلی اخیر مجلس بر دولت آنهم با رای قاطع پاسخی بود بر آنکه مدتها حسن روحانی از پاسخگویی در مجلس بخاطر ناکار آمدی به انواع بهانه ها خود داری میکرد.
واقعا رییس جمهور فعلی که با شعار امید و تدبیر اقشار کثیری از مردم را برای رای بیشتر به پای
صندوق کشاند در پایان ۸ سال زمامداری چه دستاورد بارزی برای ارایه دادن دارد و به چه چیز افتخار خواهد کرد...