سازمان بین‌المللی کار در آخرین گزارش خود، از افزایش مشکلات روحی کادر درمان در دوران کرونا خبر داد.
این سازمان می گوید از زمان شیوع کرونا تا به امروز، کارکنان بخش بهداشت و درمان در خط مبارزه با این ویروس مرگبار قرار گرفته‌اند. آنها کار طاقت‌فرسا، افزایش ساعات کاری و ناکافی بودن زمان استراحت را تجربه کرده‌اند و خطر ابتلا به این بیماری هر لحظه آنها را تهدید می‌کند. اگرچه آنها تلاش می‌کنند که کار خود را به درستی انجام دهند اما با آزار و خشونت‌های کلامی و بدنام‌سازی از سوی خانواده‌های قربانیان روبرو می‌شوند. تمام این مولفه‌ها بر سلامت جسمانی و روانی کارکنان بخش بهداشت تاثیر می‌گذارد.
به گزارش آسیانیوز به نقل از ایلنا، بر اساس آمار و اطلاعات منتشر شده از سوی کشورهای جهان، کارکنان بخش درمان حدود ۱۰ درصد از کل مبتلایان به ویروس کرونا در سراسر جهان را تشکیل می‌دهند. بسیاری از شاغلان بخش درمان، جان خود را در راه مبارزه با کووید ۱۹ از دست داه‌اند.
این روزها، آنها در حال انجام یکی از وظایف خود یعنی واکسیناسیون کردن جامعه هستند تا آنها را در برابر این ویروس مرگبار مصون بدارند. اینطور به نظر می‌رسد، واکسینه شدن کادر بهداشت و درمان از آنها در برابر ویروس محافظت می‌کند اما بیماری جدیدی در بین این گروه شغلی گسترش یافته است. این بیماری تحت تاثیر کووید ۱۹ در مراکز درمانی شیوع یافته و سلامت روانی و تندرستی پرستاران، پزشکان و خدمه بیمارستان‌ها را تهدید می‌کند.
به گفته فعالان و حامیان این گروه شغلی در سازمان بین‌المللی کار، افزایش ساعات کاری و وظایف محوله رمقی برای آنها باقی نگذاشته است. خستگی مفرط ناشی از کار زیاد در بین شاغلان مراکز درمانی، آشکار و رایج است.
سلامتی اعضای خانواده، مهم‌ترین نگرانی این گروه‌های شغلی محسوب می‌شود. آنها در معرض مستمر انواع ویروس‌ها به ویژه کرونا قرار دارند و پس از کار به آغوش خانواده بازمی‌گردند. احتمال آلودگی و انتقال ویروس به اعضای خانواده خود از سوی کادر بهداشت و درمان زیاد است ولی آنها برای تامین معیشت خود مجبور هستند به کار خود ادامه دهند.
شاغلان بخش درمان همواره در معرض آزارهای کلامی و تعرض قرار دارند اما یافته‌های نهاد بین‌المللی کار، افزایش چشمگیر این موارد در طول شیوع کرونا را نشان می‌دهد. آزارهای کلامی بیشتر برای بدنام کردن پرستاران و متهم‌کردن آنها به کم‌کاری و طفره رفتن در انجام امور محوله استفاده می‌شود. افزایش چشمگیری توهین‌های کلامی و تعرض‌ها، نگران‌کننده است و سلامت روحی و روانی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
افزایش بیماری روحی کادر درمان، یکی دیگر از نشانه‌های این ویروس منحوس است. شاغلان بخش درمان اضطراب، استرس، بی‌خوابی شبانه (غیرارادی)، اختلال اضطراب پیشرفته را تجربه کرده‌اند. گزارش‌ها نشان می‌دهد، خودکشی، انتخاب نهایی برخی از آنها برای خروج از بحران فعلی است. مشکلات و معضلاتی که سلامت روحی و روانی کارکنان را تهدید می‌کند، منجر به کاهش بهره‌وری، خروج بی‌رویه از این مشاغل و غیبت‌های غیر موجه شود.
موارد بسیاری در محیط‌های درمانی به وضوح دیده می‌شود که آثار منفی کوتاه مدت و بلندمدتی برای شاغلان بخش درمان به ارمغان می‌آورد. افزایش ایمنی کارکنان و فراهم نمودن شرایط مساعد کاری سبب ارتقاء کیفی کارها می‌شود و از کار اجباری جلوگیری می‌کند. حمایت از کارکنان و جلوگیری از شرایطی که آنها در موقعیت استرس‌زا قرار می‌دهد، مهم و ضروری است. سلامت روحی و روانی مولفه‌ای بسیار مهم است که باید مورد توجه قرار گیرد./