ولی مذاکرات رهبران دو کشور بدون نتیجه ملموسی به پایان رسیده و پس از آن هم رسانه ها اعلام کردند که کره شمالی خود را برای یک آزمایش دیگر موشکی و یا پرتاب ماهواره آماده می کند.
در هر حال این واقعیت را باید بپذیریم که کره شمالی راهی طولانی را باید طی کند تا در جاده دموکراسی و مردم سالاری قر ار بگیرد . یعنی تا قرار گرفتن دراین جاده باید سال ها تلاش کند پس از آن هم باید اصلاحات اساسی را برای رسیدن به مردم سالاری و دموکراسی که در جنوب این کشور در کره جنوبی حاکم است آغاز کند. لذا این گونه نیست که صرفا به ادعا و شعار توجه شود و با شعار بع دموکراسی رسید به این دلیل که امروزه با توجه به تبدیل جهان به یک دهکده نمی توان پنهان کاری کرده و یا بر روی واقعیت ها سرپوش نهاد.
اگرچه در منطقه ای که کره شمالی قرار گرفته کشورهای دیگری هم وجود دارند که کمونیست بوده و یا سال هااز سیاست های مسکو تبعیت کرده اند اما با وجود حفظ نظام سیاسی خود و ادامه وابستگی به کمونیسم ،شرایط اقتصادی و معیشتی جوامعشان را تغییر دادند تا اگر کشورشان با انسداد سیاسی مواجه است اما از نظر اقتصادی و معیشتی در وضعیت قابل قبولی قرار گرفته و راه توسعه دولتی را پیش گرفته اند .
ولی در این میان کره شمالی نیز هم چون کوبا متاسفانه مسیر اشتباهی را در پیش گرفته و با التقاط کمونیسم روسی یا استالینیسم با شخص پرستی و کیش شخصیت ایدئولوژی را بر این سرزمین حاکم کرده که نه تنها راه مردم این کشور را به سوی مردم سالاری سد کرده بلکه کره شمالی را به زندان بزرگ این ملت تبدیل کرده است.
کره شمالی که شامل بخش شمالی شبه جزیره کره می شود در آخرین روزها و هفته های جنگ دوم جهانی به اشغال ارتش سرخ شوروی در آمد در همان حال بخش جنوبی آن را آمریکایی ها اشغال کردند. ولی راهی که دو بخش شمالی و جنوبی شبه جزیره کره در پیش گرفتند کاملا جدای از هم ودر حقیقت متضاد هم بود. بطوری که در شمال قدرت به کیم ایل سونگ رسید که با حاکم کردن اندیشه کمونیسم روسی درصدد تسخیر تمامی این شبه جزیره بود اما در جنوب ، آمریکایی ها در تلاش بودند شرایط را باب میل خود تغییر دهند. اگر امروزه نگاهی به وضعیت دو بخش شمالی و جنوبی شبه جزیره کره بیندازیم با این واقعیت غیر قابل انکار مواجه خواهیم شد که اگرچه شمال به زندان بزرگ این ملت تبدیل شده اما جنوب یک قطب اقتصادی است که در آن شاهد رشد سیاسی و اقتصادی به صورت تواما بوده ایم این وضعیت را در آلمان در زمان جنگ سرد نیز شاهد بودیم. در آلمان هم جنگ دوم جهانی و جنگ سرد سبب تقسیم این سرزمین به دوبخش غربی و شرقی شد. بخش شرقی در اختیار کمونیست های روسی بود و غرب آن را غربی ها در اختیار داشتند. روس ها برای کنترل اوضاع اقدام به کشیدن دیوار در برلین کردند . در این سال ها شرایط غرب و شرق آلمان مشابه جنوب و شمال شبه جزیره کره بود تا این که با فروریختن دیوار برلین و فروپاشی شوروی، دو آلمان یکپارچه شده و آلمان متحد در مسیر دموکراسی و مردم سالاری حرکت کرد.
کره شمالی که از بسته ترین حکومت های دنیاست چند روز پیش برای دومین بار در زمان رهبری کیم جونگ اون انتخابات پارلمانی برگزار کرد. پارلمان این کشور هم نظیر پارلمان چین فقط در انحصار حزبی ها بوده ونمایندگانش به صورت گزینشی انتخاب می شوند. مردم کره شمالی هفته گذشته برای شرکت در«انتخابات شورای عالی خلق» پای صندوق‌های رای رفتند.
شورای عالی خلق کره شمالی که نقش پارلمان را ایفا می کند ۶۸۷ عضو دارد. این شورا یک هیات رئیسه دارد که ریاست آن سال‌ها است با کیم یونگ‌نام است .
شورای عالی خلق قدرت خاصی ندارد و عملاً تصمیم‌های ابلاغی را تأیید می‌کند. «انتخابات» پیشین این شورا در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت .
این دومین بار است که انتخابات در دوره رهبری کیم جونگ‌اون صورت می‌گیرد .
در برگه‌های اخذ رأی تنها یک نام نوشته شده بودکه مردم باید آن را تایید می کردند البته رای‌دهندگان بالقوه می‌توانند این نام را خط بزنند،یا به‌عبارتی به آن رأی مخالف بدهند، اما تا کنون چنین موردی گزارش نشده‌است .
انتخابات پیشین در سال ۱۳۹۲ با حضور «۹۹.۹۷» درصد واجدین شرایط برگزار شد و دو روز پس از برگزاری رسما اعلام شد که «صد در صد» مردم به نامزدهای نوشته‌شده روی برگه‌ها رأی موافق داده‌اند
سن شرکت در انتخابات در کره شمالی ۱۷ سال است. نامزدها ممکن است کشاورزان، کارگران، سربازان و دیگر افراد از حزب حاکم «کارگر» و برخی زیر شاخه‌های آن باشند .
طبق گزارش ارائه شده توسط خبرگزاری رسمی کره شمالی میزان مشارکت مردم در انتخابات اخیر هم 99.97 درصد بوده و تنها افرادی که در خارج از کشور حضور داشته و یا "مشغول کار در اقیانوس‌ها" بودند فرصت شرکت در انتخابات را نداشته اند و نتیجه طبق پیش‌بینی‌ها رقم خورد. رای 100 درصدی به نفع نامزدهای شرکت کننده بود.
حضور در انتخابات برای مردم کره شمالی همانند کارهای دیگر آنها یک وظیفه به شمار می‌‌رود و شاید همین مساله دلیل حضور پررنگ و یا در حقیقت اجباری مردم در پای صندوق های رای باشد.
کیم‌جونگ‌اون 5 سال قبل اولین انتخابات پارلمانی دوران خود را برگزار کرد. میزان مشارکت در انتخابات مزبور، هم مشابه انتخابات اخیراعلام شده بود.
در همین راستا، رسانه های کره شمالی اعلام کردند که کیم جونگ اون، رهبر عالی این کشور در انتخابات پارلمانی با به دست آوردن 100 درصد آرا و بدون هیچ رای ممتنعی پیروز شده است. کیم جونگ‌اون تنها نامزد معرفی شده در حوزه شماره 111 در کوهستان «پائک‌تو» بود .به این ترتیب" اون " عنوان عضو پارلمان را نیز به عناوین بسیار خود هم چون فرمانده عالی نیروهای مسلح و رئیس کمیسیون دفاع ملی افزوده بود . در همین راستا تلویزیون کره شمالی اعلام کرده بود : این نشان دهنده حمایت کامل و اعتماد عمیق مردم نسبت به کیم جونگ اون است .گفتنی است شرکت در انتخابات کره شمالی اجباری بوده و طبق اعلام این تلویزیون همه واجدان شرایط رای دادن به جز کسانی که خارج از این کشور بودند در انتخابات شرکت کردند. انتخابات پارلمان کره شمالی موسوم به مجمع عالی خلق هر پنج سال یک بار برگزار می‌شود . پارلمان کره شمالی سالی دو بار تشکیل جلسه می‌دهد که عمدتا به مدت یک روز به طول انجامیده و برای تصویب بودجه و یا قوانینی است که توسط حزب حاکم کارگر این کشور ارائه می‌شود .
انتخابات کره شمالی دو مساله را ثابت کرد
- امروزه همه کشورها حتی کشورهایی که اعتقادی به مردم سالاری و آرا آزاد مردم ندارند هم پارلمان دارند و هم این که سعی می کنند از طریق انتخابات که عمدتا هم رقابتی نیست اعضای پارلمان را ا نتخاب کنند. روندی که در کره شمالی شاهد بودیم در چین کمونیست نیز دیده شد. در شوروی هم این چنین بود. این وضعیتی است که در تمامی رژیم های تمامیت خواه و استبدادی وجود دارد و مردم و آرایشان در حقیقت زینت المجالس برای حکام و حکومت هاست. به همین د لیل انتخابات در این کشورها نظیر مسابقه اسب دوانی است که در آن فقط یک اسب شرکت کرده باشد .گزینشی بودن کاندیداها که همه باید از سوی نهادهای ناظر و یا حزب حاکم تایید شوند مشخص کننده دیدگاه و جایگاه آنهاست.
- در کشور و جامعه ای که انتخاباتش فرمایشی است در نهایت مجلس یا پارلمانش نیز نمایشی بوده و در راستای خواسته ها و نیازهای جامعه و مردم حرکت نمی کند. لذا قوانینی که در چنین پارلمان هایی تصویب می شوند همه برای تحمیق بیشتر مردم وتقویت استبداد و دیکتاتوری است. پارلمان ها ی وابسته و غیر مستقل برآورنده اهداف و خواسته های هیات حاکمه و احزاب و الیگارشی است که کنترل کشور و جامعه را در دست دارند .به همین دلیل این باور به وجود آمده که انتخابات در این جوامع مهندسی شده بوده ووجود پارلمان دست نشانده ،هیچ نشانی از دموکراسی و مردم سا لاری نبوده و راهگشا نیستند.
کره شمالی بر خلاف همسایه جنوبی خود نه راه رشد و توسعه هم زمان سیاسی و اقتصادی را پیش گرفت و نه این که هم چون دیگر همسایه بزرگ و تاثیر گذارش چین کمونیست ،راه رشد صرفا اقتصادی را اتخاذ کرد . این کشور که امروزه از بسته ترین کشورهای جهان است در تمامی این سال ها بر این باور بوده که با موشک و سلاح هسته ای قادر است هم نظام سیاسی خود را حفظ کند هم چنین مانع رشد مخالفت ها شود. ولی امروزه رهبر این کشور صراحتا بر این مساله تاکید می کند که با موشک و سلاح هسته ای نمی توان شکم مردم را سیر کرده و آنها را راضی نگه داشت. روشی که چین در زمان تنگ شیائو پنگ در پیش گرفت می توانست برای امثال کره شمالی و کوبا الگو باشد که متاسفانه انحصار طلبی رهبران این کشورها سبب ازبین رفتن فرصت ها شد. فرصت هایی که می توانستند برای ملت ها مفید و راهگشا باشند.