مصباحی مقدم گفته است: این نظام رهبری دارد، مجلس دارد، این نظام جایگاهی مثل شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام دارد. مجمع تشخیص نزدیک به ۵۰ نفر عضو دارد که هرکدام از اینها رئیس‌جمهور و معاون رئیس‌جمهور و وزیر و چند دوره نماینده مجلس بوده‌اند، آیا به اینها هم نمی‌خواهید اعتماد کنید؟ پس به چه کسی می‌خواهید اعتماد کنید؟ اینها منتخب و منصوب رهبری هستند. رهبری به اینها اعتماد کرده، خدا انصاف دهد کاری کرده‌اند که حتی به یک چنین مجموعه بسیار معتبر و مهمی هم اعتماد نشود.
سخنان این عضو مجمع تشخیص دو پهلوست و دو گونه می توان برداشت کرد:
برداشت اول این است که انتقاد او متوجه گروه های فشار و رادیکال‌هایی است که به اعضای مجمع پیامک می‌زنند و آنان را تهدید می کنند که نباید پالرمو را تصویب کنند. اما اگر منظور او گروه های فشار است چرا می گوید: بسیاری از مردم؟ آیا گروه‌های فشار، بسیاری از مردم است؟ آیا اینها که با پیامک تهدید می‌کنند بسیاری از مردم‌اند یا قلیل اندر قلیل اند اما زور و صدای بلند و نفوذ دارند؟!
برداشت دوم این است که نقد او به مردمی است که به یک نفر به عنوان رییس جمهوری و به 290 نفر برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی رأی داده‌اند و می‌بینند رییس جمهوری و دولت متبوع او و مجلسیان به الحاق به کنوانسیون‌ها رأی داده‌اند اما شورای نگهبان تأیید نمی‌کند و حالا معطل مجمع تشخیص است.
اگر منظور ایشان این باشد می‌توان پرسید مگر امام، مجلس را در رأس امور توصیف نکرده و نگفته «مجلس سنا، حرف مزخرفی است» و مگر قرار نبوده مجمع تشخیص در میانه «عرف و شرع» جانب «مصلحت» را بگیرد و گره‌گشایی کند؟ چرا برخی از اعضای مجمع به گونه ای سخن می‌گویند که انگار مجمع، مجلس سناست؟
هر روز یکی از کسانی که یا در انتخابات ریاست جمهوری رأی نیاورده یا در انتخابات مجلس شورای اسلامی ناکام مانده در قالب عضو مجمع نظری ابراز می کند و در پاره ای اذهان این پرسش را پدید می آورد که پس ما به نمایندگان مجلس برای چی رأی می دهیم وقتی قرار است اینان نظر دهند؟
با این حال و با همۀ ابهام ها وجه غالب این است که آقای مصباحی مقدم می خواهد خود را از فشار پیامک های دلواپسان رها کند یا نگران است در صورت تصویب که با تنگناهای اقتصادی احتمال ان افزایش می یابد اعضای مجمع را به باد انتقاد بگیرند و می خواهد قضیه را متوجه همۀ نهادها کند.
پس اگر منظورشان از بسیاری از مردم همان بسیاری از مردم است که به رییس جمهوری و نمایندگان موافق اف.ای. تی .اف وکالت داده اند حق دارند پی گیر باشند چون تصمیم مجمعی‌ها بر زندگی و معیشت مردم اثر می‌گذارد و نمی‌توان گفت هزینه‌اش با شما اما در تصمیم ما دخالت نکنید.
صریح و روشن با آقای مصباحی مقدم می‌گوییم:
اگر منظورتان گروه فشار و دلواپسان است چرا می‌گویید بسیاری از مردم؟
اگر منظورتان بسیاری از مردم است و به رای مردم احترام می‌گذارید چرا نظر رییس جمهور و مجلس را لحاظ نمی‌کنید؟ و اصلا چرا این موضوع را به همه پرسی نمی‌گذارید؟
اگر از منظورتان از زخم خوردن تصویب برجام است و برجام را زخم می‌دانید چرا کل برجام را برنمی‌چینید و رای به خروج از آن نمی دهید؟ هر چند که بدون پالرمو ادامه حضور در برجام بی‌فایده خواهد بود.
اگر منظورتان انتقاد کنندگانی است که از مجمع می پرسند تا کی می خواهد به تعویق بیندازد و خود را در جایگاه مجلس سنا می داند آن سخن رهبر فقید انقلاب قابل یادآوری است.
اگر هم مانند برخی تصور می‌کنند اف.ای.تی.اف باید تضمین کننده امنیت و توسعه و اقتصاد ما باشد می‌توان توضیح داد پذیرش توصیه های 40 گانه «گروه ویژه اقدام مالی» یا همان اف.ای.تی.اف و از جمله الحاق به کنوانسیون ها تنها شرط اولیه برای ورود به مناسبات جهانی مالی است و فی‌نفسه تضمین‌کننده هیچ چیز دیگری نیست. کما این که قبول شرایط فیفا شرط حضور و پذیرش ما در مسابقات منطقه‌ای و جهانی فوتبال است نه تضمین کنندۀ قهرمانی ما در جام جهانی و پیروزی بر تیم‌های مقابل.
نکته آخر هم این که آقای مصباحی مقدم روحانی است و او را با لقب «حجت‌الاسلام» می‌شناسیم و هر قدر هم محافظه کار و اهل ملاحظه باشد نباید این تصور درگیرد که دچار ترس شده است. ترس از پیامک‌های تهدید کننده.