با این تفاوت که بسیاری از سازمان های دولتی و بانک ها در اواخر هفته اول نوروز حتی به صورت نیم بند کار خود را از سر گرفتند، اما ستون های رکن چهارم دموکراسی یعنی مطبوعات مطابق معمول همه ساله بعد از روز سیزده نوروز و تعطیلات دیگری که امسال به تعطیلات نوروزی اضافه شده بود، وارد صحنه کار و فعالیت خبر و اطلاع رسانی شدند. به کلام دیگر روزنامه های ما امسال غایبان بزرگ صحنه بسیار پرحادثه نوروز بودند. نوروزی که شروع آن با جاری شدن سیل های مهیب و ویرانگر در غرب و شمال و جنوب کشور همراه بود، اما خبرنگاران و عکاسان روزنامه ها برای ثبت و ضبط و انتشار خبرهای مربوط به این حوادث دلخراش و غم انگیز در صحنه حضور نداشتند. نوروزی که در آن سفره های مردم به دلیل گرانی های کمرشکن و تنگاهای شدید معیشتی از همیشه خالی تر شده بود و بسیاری از مردم در دیدارهای نوروز عبارت معروف سال به سال دریغ از پارسال را به زبان جاری می ساختند. اما روزنامه ها در صحنه حضور نداشتند تا رنج ها و تلخی های فشارهای معیشتی مردم را به گوش مسوولان دولت برسانند. غیبت طولانی روزنامه ها در ایام تعطیلات نوروزی این پیام غیرمستقیم را به جامعه و افکار عمومی القا می کند که بودن یا نبودن روزنامه ها در صحنه مشکل چندانی را برای چرخه خبر و اطلاع رسانی ایجاد نمی کند چون سایر رسانه های عمومی مثل صداوسیما، خبرگزاری ها، سایت ها و پایگاه های خبری و شبکه های اجتماعی به وفور در دسترس مردم قرار دارند و به وظیفه اطلاع رسانی خود عمل می کنند. اما برای روزنامه های ما که سالهاست در فضایی نه چندان مساعد به فعالیت مشغولند و با انواع مشکلات مالی و اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند، این مخرب ترین پیامی است که در ابتدای هر سال نو به جامعه و افکار عمومی ارسال می شود. چه حتی در عصر رسانه های مجازی و روزنامه های الکترونیکی، روزنامه های کاغذی در حوزه خبر و اطلاع رسانی کارکرد خاص خود را دارند به طوری که می بینیم حتی در کشورهایی که خود خالق تکنولوژی اینترنت و رسانه های الکترونیکی بوده اند، ده ها روزنامه و هفته نامه و ماهنامه کاغذی با تیراژهای میلیونی چاپ و منتشر می شود و هرکدام خوانندگان و مخاطبان خاص خود را دارند. علاوه بر این که در آن کشورها هیچ رسانه کاغذی در طول سال به مناسبت نوشدن سال یا هر مناسبت دیگر کرکره فعالیت های خود را پایین نمی کشد و کارکنان آن برای مدت زمانی طولانی به مرخصی نمی روند و اگر بروند کارها را طوری برنامه ریزی و نوبت بندی می کنند که خدشه به انتشار روزنامه و چرخه ارتباط آن با جامعه و مخاطبان هدف وارد نشود.چون آن ها این اصل را پذیرفته اند که کار هیچ رسانه ای از جمله روزنامه ها تعطیل بردار نیست اما متاسفانه به نظر می رسد که گردانندان روزنامه های ما هنوز این اصل مسلم را نپذیرفته اند و در حالی که مطبوعات را رکن چهارم دموکراسی می دانند، هر سال با شروع سال نو و تعطیلات نوروزی فعالیت این رکن رکین دموکراسی را برای مدت زمانی طولانی تعطیل می کنند. استدلال بعضی از دوستان مطبوعاتی نویسنده در توجیه تعطیل کردن انتشار روزنامه های‌شان در تعطیلات نوروزی، تعطیل بودن سازمان های دولتی است که اگر این استدلال را بپذیریم در نهایت تاسف باید بپذیریم که بند ناف روزنامه های ما به جای جامعه و آنچه در بستر جامعه می گذرد، به دولت و دستگاه های دولتی بند است و آن ها بیشتر خود را ناشر خبرهای دستگاه های دولتی می دانند و خبرهای مربوط به زندگی توده های مردم جای چندانی در سپهر اندیشه روزنامه داری و روزنامه نگاری این دوستان ندارد. در حالی که در تعطیلات نوروز هم قشرهای مختلف جامعه چه در سفر و چه در حضر خالق خبرهای بسیاری هستند اما روزنامه ای نیست که این خبرها را انعکاس دهد. یک دوست مطبوعاتی قدیمی در پاسخ نویسنده که از او پرسیدم چرا در مطبعه اش را درتعطیلات نوروزی می بندد و روزنامه اش را منتشر نمی کند گفت، در تعطیلات نوروزی مردم وقت و حوصله روزنامه خواندن ندارند و برای من صرف نمی کند که در این ایام روزنامه ای را که بیست صفحه ای است، منتشر کنم. در پاسخش گفتم اتفاقا برخلاف تصور شما مردم در تعطیلات نوروزی وقت بیشتری برای خواندن روزنامه دارند به شرطی که مطالب روزنامه ها هم قدری حال و هوای نوروزی داشته باشند، ضمنا لزومی ندارد که شما روزنامه خود را مانند سایر ایام سال در بیست، شانزده صفحه یا بیشتر منتشر کنید، می توانید تعداد صفحات روزنامه را در ایام نوروز حتی به یک سوم روزهای دیگر سال کاهش دهید و کارکنان روزنامه را هم به همین نسبت نوبت بندی یا کشیک بندی کنید تا هم کارکنان روزنامه بتوانند در حد معقول از مرخصی تعطیلات نوروزی استفاده کنند و هم انتشار روزنامه در ایام نوروز متوقف نشود و با جامعه قطع ارتباط نکنید. چه اگر گردانندگان روزنامه های ما بر این باورند که در تعطیلات نوروز یا هر تعطیلات طولانی دیگری سایر رسانه ها می توانستند وظیفه خبررسانی و اطلاع رسانی آن ها را انجام دهند، به طریق اولی انجام چنین وظیفه ای در سایر ایام سال هم برای آن رسانه ها امکان پذیر است اما همانگونه که پیشتر ذکر آن رفت، هر رسانه ای کارکرد و رسالت خاص خود را دارد و وجود رسانه های مجازی و غیرمکتوب نافی ضرورت وجود رسانه های مکتوب نیست و ظهور رسانه های جدید کارکرد رسانه های قدیمی تر را منتفی نمی کند و جای آن را نمی گیرد. همچنان که ظهور رسانه ای به نام تلویزیون نتوانست چیزی از ارزش رادیو به عنوان یک رسانه فراگیر باکاربری بسیار آسانتر از هر رسانه دیگری کم کند و می بینیم که رسانه رادیو با قدرت و قوتی بیش از گذشته دارد به کار خود در حوزه اطلاع رسانی و سایر حوزه ها ادامه می دهد. یک دلیل پایین بودن تیراژ روزنامه ها در کشور ما و شرایط اقتصادی نامساعد آن ها را باید در همین قطع ارتباط های طولانی مدت با مردم و افکار عمومی جستجو کرد و این که خود گردانندگان محترم روزنامه ها اعتبار و جایگاه لازم را برای کارکرد اختصاصی این رسانه که ربطی به سایر رسانه ها ندارد، قائل نیستند. بنابراین تا زمانی که گردانندگان روزنامه های ما تکلیف خود را با تعطیلات طولانی مدت نوروزی و سایر تعطیلات مناسبتی روشن نکنند امیدی به رفع مشکلات اقتصادی و دیگر مشکلاتی که از آن رنج می‌برند وجود نخواهد داشت.