دولت راهکارهای مختلفی می تواند جهت حمایت از تولیدکنندگان و رونق دوباره تولید و نجات بسیاری از تولید کنندگان اجرا کند از جمله معافیت‌های بیمه‌ای و یا کاهش درصد سود تسهیلات بانک‌ها و گسترش بازارهای صادراتی اما به چه دلیل تاکنون دولت نتوانسته در جهت حمایت از تولید داخلی و هدایت سرمایه های سرگردان در کشور بسمت تولید همانند بسیاری از کشورها از جمله ترکیه موفق عمل نماید؟
مگر غیر از این است که در یک اقتصاد سالم، ایجاد ثروت و پول جز از طریق تولید سالم اتفاق نمی‌افتد و به ازای هر میزان پولی که به موجودی جامعه افزوده می‌شود، کالایی نیز تولید می شود که باعث تعادل در بخش تقاضا و عرضه می شود اما واقعا چرا نظام مالی و پولی ایران نابسامان است و برمبنای تولید و کمک به بخش‌های مولد ساخته نشده است؟
چرا در ایران همواره رشد نقدینگی حاصل از فعالیت‌های غیرمولد است و همپای آن کالا و سرمایه در کشور ایجاد نمی‌شود؟
چرخش نقدینگی بسمت تولید با شعار دادن درست نمی شود و اگر واقعا دولت بدنبال آن است که نقدینگی بسمت بازارهای ارز و سکه و طلا و مسکن و خودرو هجوم نبرد
و نقدینگی برای حفظ ارزش و کسب بازده خود چاره‌ای جز ورود به حوزه تولید نداشته باشد می بایست دولت وظایف خود را در این باره به بانک مرکزی محول کند و استقلال لازم به بانک مرکزی ارائه شود، فراموش نکنیم که وقتی استقلال و اختیارات لازم به بانک مرکزی برای کنترل و نظارت بازار ارز و سکه ارائه شد اوضاع به ثبات نسبی رسید و بازار سکه و ارز بخوبی در کنترل و نظارت بانک مرکزی قرار گرفت.