. از این رو بهبود وضعیت زنان جزء الزامات اصلی در بهبود شاخص های توسعه در هر جامعه است. به عبارتی، بدون توجه به شرایط زنان، دستیابی به توسعه برای هیچ کشوری میسر نخواهد بود.
وی ادامه داد : همچنین واقعیات موجود در بسیاری از جوامع نشان از آن دارد که علیرغم اعلامیه ها و بیانیه ها و تاسیس نهادها و سازما ن های مختلف در تحقق حقوق زنان و علیرغم هزینه های قابل توجه، زنان از مسائل و مشکلات ناشی از فقر اقتصادی و فقر فرهنگی در رنج هستند. یکی از شاخص های تاثیرگذار بر روی مشارکت سیاسی و اقتصادی زنان آموزش و توانمندسازی آنان است. به هر میزان بر روی آموزش و مهارت آموزی زنان برنامه ریزی و سرمایه گذاری گردد، اثر مستقیم و غیرمستقیم بر روی مشارکت اقتصادی و سیاسی کشورها دارد.
زهرا ایرج زاده اظهار داشت : توسعه پایدار تنها زمانی به طور موفقیت‌آمیز محقق می‌شود که برپایه مشارکت و همکاری تمام گروه‌های اجتماعی استوار باشد.
وی با بیان اینکه امروزه بخش اعظم گروه‌های اجتماعی را زنان تشکیل می‌دهند، گفت: مشارکت زنان یکی از شاخص‌های توسعه محسوب می‌شود و جایگاه زنان در توسعه پایدار تا جایی دارای اهمیت است که یکی از مهم‌ترین شاخص در توسعه یافتگی در عرصه‌های مختلف محسوب می‌شود.
به باور این مدرس دانشگاه ، بسترسازی برای این مشارکت بی‌شک از فرایند توانمندی زنان خواهد گذشت و البته او توانمندی با توجه به نوع تأثیرگذاری آنان خواهد بود.
مدرس دانشگاه و حقوق دان می‌گوید: قبل از هر چیز در بحث توسعه پایدار باید بر این نکته اذعان داشت که توسعه پایدار به آن بخش از روند توسعه مربوط است که ظرفیت مردم را برای کسب و هزینه ثروت به طور پایدار و ماندگار تقویت می‌کند.
زهرا ایرج زاده افزود: این حیطه از توسعه به خودی خود محتاج به یک محیط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است تا افراد را قادر سازد در روند توسعه مشارکت داشته و در حفظ دستاوردهای آن سهیم باشند.
ایرج زاده تصریح کرد: صاحب‌نظران اجتماعی و متفکران حوزه توسعه در مفهوم کلان آن در عصر حاضر به این باور رسیده‌اند که دستیابی به توسعه پایدار بدون مشارکت فعال زنان در تمامی حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی تقریباً ناممکن و به دور از واقعیت به نظر می‌رسد.
وی در عین حال خاطرنشان کرد: علیرغم این واقعیت براساس بررسی‌هایی که در زمینه مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان صورت گرفته این امر تأیید شده است که همچنان نگاه تبعیض‌آمیز جامعه به زنان محدودیت‌هایی را برای مشارکت فعال آنان ایجاد می‌کند و در حقیقت نسبت به شخصیت اجتماعی و شهروندی منوط به مشارکت اجتماعی است.
به اعتقاد زهرا ایرج زاده؛ کشورها برای تثبیت توسعه پایدار در تلاش برای مشارکت هرچه بیشتر زنان در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌های اجتماعی،اقتصاد و سیاسی خود هستند.