به گزارش آسیانیوز، عفو بین‌الملل اعلام کرد زنان و کارکنان خانه‌های امن زنان در افغانستان با خطر مرگ مواجه هستند.
سازمان عفو بین‌الملل با اشاره بسته شدن خانه‌های امن و آزادی گسترده زندانیان پس از تسلط طالبان، درباره وضعیت بد زنان قربانی خشونت در افغانستان هشدار داد.
به گزارش این سازمان که روز دوشنبه، ۱۵ آذر منتشر شده، گفته شده زنان و دخترانی که پیشتر در خانه‌های امن نگهداری می‌شدند و کارکنان این مراکز و وکلا و قضایی که در این حوزه فعالیت داشتند، با تهدید به مرگ مواجه هستند.
اگنس کالامار، دبیر کل عفو بین‌الملل، نیز گفته است در این شرایط دشوار، طالبان اقدام به آزادسازی تمام زندانیان از جمله محکومان مرتبط با پرونده‌های خشونت علیه زنان کرده و به تهدیدات احتمالی علیه زنان فکر نکرده است. بر اساس گزارش سازمان ملل، از هر ۱۰ زن در افغانستان، ۹ نفر شکلی از خشونت را تجربه کرده است.
عفو بین‌الملل در گزارش اخیر خود از جامعه جهانی خواسته کارکنان این مراکز را که در شرایط کنونی با خطر جدی مواجه هستند از افغانستان خارج کنند و برای راه‌اندازی دوباره خانه‌های امن برای زنان افغانستان اقدام کنند.
بر اساس این گزارش، خانه‌های امن در افغانستان با این که چندان مجهز نبوده‌اند، اما برای هزاران زن که قربانی خشونت‌ها بودند، خدماتی ارائه می‌کردند.
در پی روی کار آمدن طالبان در افغانستان از اواخر مرداد امسال شرایط برای زنان افغان بیش از پیش سخت‌تر و محدودتر شده است و خانه‌های امن زنان نیز بسته شده‌اند.
تعیین پوشش و نحوه حضور زنان در اماکن عمومی، منع تحصیل دختران و محدودیت‌های فزاینده در اشتغال و ممنوع بودن پخش برنامه‌های تلویزیونی که زنان در آن شرکت دارند، بخشی از قوانین جدید محدودکننده علیه زنان افغان است.
بیش از ۱۲۰۰ فعال مدنی و روزنامه‌نگار در ایران و افغانستان مرداد امسال با صدور یک بیانیه مشترک از جامعه جهانی خواستند که حقوق زنان را پیش‌شرط تمام مذاکرات با طالبان قرار دهد.
در ادامه این بیانیه، با اشاره به پیامدهای جنگ چهل ساله که زندگی زنان و کودکان را بیشتر مورد تهدید و تاثیر قرار داده، درباره «آینده تاریک» در پی «خشونت سازمان‌یافته علیه زنان توسط طالبان» از جمله تجاوز، ازدواج اجباری، خشونت‌های جنسی و جنسیتی هشدار داده شده بود.
این در حالی است که از میان زنانی که در سه ماه اخیر در افغانستان اعتراضاتی داشته اند، شمار زیادی از آنان تعقیب شده‌اند و تماس‌ها و پیام‌های تهدید آمیز دریافت کرده‌اند و گروهی هم شکنجه و زندان را می گذرانند و حتی عده‌ای از آنان به قتل رسیده‌اند.
صد روزی که زیر پرچم طالبان در افغانستان گذشت، تنها در هفت استان از ۳۴ استان افغانستان دختران به مکتب رفته‌اند.
از آنجایی که تفکر طالبانی ریشه در تعریف بنیادگرایانه از دین دارد و افراطیت دینی در میان طالبان به نحوی افتخار تلقی می‌شود، جابجایی این باور با باورهای مدنی و انسان‌گرایانه معضلی حل ناشدنی به‌نظر می‌رسد./