امیدواری مردم برای خانه دار شدن

ابلاغ طرح مسکن اقساطی توسط دولت می‌تواند در بین افرادی که به دلیل مشکلات مالی و بحران اقتصادی به وجود آمده نمی‌توانند برای خرید مسکن اقدام کنند امیدواری ایجاد کند و با این امید که بتوانند به‌جای پرداخت اجاره، اقساط خانه را پرداخت کنند و روزی خانه‌دار شوند مبالغی را پرداخت کنند.
این‌چنین طرح‌هایی برای بهبود وضعیت اعتماد جامعه هم مثبت ارزیابی می‌شود البته بر تعداد آن‌ها هم باید اضافه شود. نباید فراموش کنیم که مسکن به‌صورت مستقیم به حدود ۱۵۰ شاخه صنفی و صنعتی متصل است و اگر بازار ساخت‌وساز مسکن در کشور با گذشتن از رکود فعلی، رونقی دوباره بگیرد می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که وضعیت اشتغال هم رشد قابل‌توجهی خواهد داشت و به‌نوعی از بحران کنونی خارج خواهد شد.
سیاست‌های وزیر جدید راه و شهرسازی دولت تدبیر و امید می‌تواند به خروج از بحران اقتصاد کشور کمک کند زیرا پس از طرح موسوم به مسکن مهر که در دولت نهم و دهم در دستور کار قرار داشت و به نظر می‌آید که نتیجه خوبی به همراه نداشت، بازار مسکن ایران در سراشیبی رها شد و اکنون دولت با چنین طرح‌هایی می‌تواند آب‌رفته را به جوی بازگرداند.
به نظر من هنوز آن‌قدر که برخی ناامیدانه از اقتصاد ایران حرف می‌زنند، دیر نشده است و همین خبرهای خوبی که در مورد ابلاغ طرح مسکن اقساطی منتشرشده است در بین مردم امیدواری ایجاد کرده است ولی به نظر من در این طرح یک مشکلی وجود دارد و آن این‌که طبقه کارگر برای خانه‌دار شدن جایی در این طرح ندارد که برای حمایت از اقشاری که در این جنگ اقتصادی ضربه دیده‌اند باید فکری بکنند و آن‌ها را هم در کنار کارمندان دولت قرار دهد.
به این نکته هم توجه داشته باشید که مسکن نسبت به سال‌های گذشته آن‌قدر گران شده است که درواقع خریداران اصلی در بازار خریدوفروش ملک حضور بسیار کم‌رنگی دارند و می‌تواند به‌جرئت گفت بسیاری از معاملات کنونی به دست دلالان و سرمایه‌داران انجام می‌گیرد که طرح مذکور با بالا بردن تعداد خانه‌هایی که می‌تواند در بازار معامله شود قیمت‌ها را به‌اندازه چشمگیری کاهش خواهد داد و اجرای این طرح می‌تواند اولین قدم در کاهش قیمت خانه و بازگشت رونق به بازار مسکن باشد.
در وضعیت کنونی اقتصادی کشور به نظر تنها راه خانه‌دار شدن مردم همین اجاره به‌شرط تملیک است زیرا با بالا بودن نرخ سود وام‌های بانکی شهروندان تمایلی برای استفاده از این خدمات بانک‌ها ندارند.
اگر حاکمیت می‌خواهد در این وضعیت اقتصادی که هرروز محاصره تحریم‌ها تنگ‌تر و تنگ‌تر می‌شود امیدی به جامعه تزریق کند باید به اجرایی شدن طرح‌هایی این‌چنین سرعت ببخشد و همچنین دولت هم باید به تعداد چنین طرح‌های رفاهی اضافه کند ولی مسئولان باید دقت داشته باشند که این موضوعات باید برای همه مردمی که به هر نوعی دستمزد می‌گیرند باشد و بین کارمند و کارگر هیچ تقسیمی ایجاد نکنند زیرا خود دولت همواره اعلام می‌کند که می‌خواهد چابک سازی کند و بخش‌هایی را به بخش خصوصی واگذار کند.