به نقل از آخرین گزارش های آژانس بین المللی انرژی ، ج.ا.ایران در سال میلادی گذشته با پرداخت 69/2 میلیارد دلار یعنی 15در صد تولید ناخالص داخلی خود بیشترین یارانه را برای مصرف سوخت های فسیلی در جهان پرداخت کرده است .
پرداخت یارانه ها به تفکیک عبارتند از : (1) بابت نفت ، بنزین ، گازوئیل ومشتقات مشابه معادل 26/6 میلیارد دلار ؛ (2) بابت گاز طبیعی 26 میلیارد دلار ؛ (3) بابت برق 16/6 میلیارد دلار .
این رقم قریب 69 میلیارد دلاری ، از پرداخت یارانه های سوخت فسیلی به مراتب از عربستان سعودی (با آن همه در آمد سرشار وجمعیت نازلش ) چین (که خود وارد کننده ی انواع سوخت های فسیلی است وبیشترین جمعیت را در دنیا دارد) و روسیه ( که روزی بقا ء خود را تا می تواند از دخالت های همیشگی اش در امور سایر کشورها تامین می کند ) ؛ بیشتراست . جالب است بدانیم، سه کشور برشمرده به ترتیب مقام های دوم تا چهارم را به خود اختصاص داده اند .
یک دلیل عمده که گفته می شود تمامی اقتصاد ما متکی نه بر نیروی کار ، دانش و فن آوری ، خلاقیت و نوآوری ، برنامه ریزی و نظارت صحیح و هزاران عامل ریز و درشت بالفعل وبالقوه ی این سرزمین تاریخی بلکه متکی به سوخت های فسیلی است ، همین است !
عبارت هرچه را ساده بدست بیاوری ، ساده هم از دست میدهی در همین فروش انواع سوخت های فسیلی و استفاده از مزایای آن به خوبی خودش را نشان می دهد .
چه بسا اگر از زمان پا گرفتن دولت به اصطلاح مدرن در این سرزمین این رویه ی نامیمون پرداخت انواع سوبسیدها پایه گذاری نمی شد و هر پاپاسی عایدی از فروش نفت خاممان به مصارف بهتری در جهت رفع معایب ساختاری اقتصادی کشورمان خرج می شد هم اکنون از وضعی به مراتب بهتر برخوردار بودیم.
سئوال اساسی که تا وقتی جواب قانع کننده دریافت نکنیم از تکرار آن باز نمی ایستیم این است که چرا دولت ها که سالیان متمادی یکی پس از دیگری آمده اند و رفته اند ؛ هیچ گاه ، بله دقیقاً هیچ گاه دست از این رویه دست برنداشته اند ؟
آن ها که به وضوح روند عمومی را نزولی می دیدند ! پایه ها را در اساس سست و نامطمئن ملاحظه می کردند ؛ شاخص های خرد و کلان اقتصادی را در بلند مدت به شدت وابسته به خام فروشی ملاحظه می کردند !
این چه "یارانه "(!)ای است که مدام به جمعیت انبوه بی خانمان ها و حاشیه نشینان شهری می افزاید ؟ بیکاری ، ناامنی ، فقر، سوء بهداشت ، آموزش و پرورش نا کار آمد ، اعتیاد و انواع مفسده های اجتماعی را روز افزون کرده است !
در این یاری رسانی صوری چه حکمتی است که از دیده های ما پنهان است ؟
جا دارد حکمرانان و سیاستمداران بیش از این تعلل بخرج ندهند و حد اقل در توضیح عملکردهای خود پاسخگو باشند .