آیا معضل تامین دارو حل شدنی است ؟

بر اساس آمار سال گذشته نیاز داروئی کشور با 3/5(سه ونیم )میلیارد دلارارز تامین می شود . طبعاً اگر قیمت های جهانی داروها هم تغییر نکرده باشد به لحاظ رشد جمعیت  کشورمان قدری این رقم برای سال جاری بیشتر محاسبه باید شود . این میزان ارز دو مصرف دارد ؛ بخشی برای داروهائی که اساساً در ایران تولید نمی شوند وبرخی برای داروهائی که بخشی  از مواد اولیه ی شان از طریق این میزان ارز تامین می گردد .
برخی از کارشناسان در تدوین بودجه ی سال جاری به دلایل زیر می گفتند نرخ ارز بمنظور واردات دارو می بایستی تک نرخی باشد واز ارز ترجیحی 4هزار و 200 تومانی استفاده نشود :
1 ــ امر قاچاق در نظام اقتصاد سیاسی ایران بسیار نهادینه است ورقمی بین 15 تا 20 میلیارد دلار را به خود اختصاص می دهد و دولت ها تا کنون نتوانسته اند از شر این آفت ویران گر خود را رها سازند ؛ واز آن جائی که قیمت دارو در کشورهای همسایه از قبیل افغانستان ، عراق و... سه برابر ایران است ، واردات دارو باارز ترجیحی کمکی به پدیده ی شوم قاچاق خواهد بود .
2 ــ خود ارز ترجیحی وسوسه انگیز است و جای سوء استفاده های اقتصادی را باز نگه می دارد وبه رانت وفساد دامن می زند .
3 ــ می توان با تدارکاتی حساب شده ما به التفاوت رقم دونرخ ارز را در امورات بیمه ای به طرزی بهینه مورد مصرف قرار داد که در واقع در خدمت  بیماران واقعی و گروه های نیازمند و آسیب پذیر جامعه باشد .
... اما کارشناسان دولتی به هیچ کدام از توصیه های مشفقانه ی اهل فن توجه نکردند وارز ترجیحی را برای واردات داروها در نظر گرفتند . حاصل : اکنون پس از گذشت 15 ماه از آن تصمیم ،  در چهارماهه ی اول سال جاری (1) با کمبود و(2) گرانی دارو روبرو هستیم .
  اهمیت دارو ودرمان آنقدر امری بدیهی است که در موردش کمتر کلامی می توان بیان کرد که معروف حضور همگان نباشد .
احتمالاً حکمرانان اقتصادی بر این باور بوده اند که دامنه ی تحریم ها تا این حد عمیق و دامن گستر پیشروی نمی کرده است ؛ ولی این گمانه منافات اساسی دارد با این بیان که ج.ا.ایران  با قدرتمند ترین اقتصاد دنیا در حال جنگ تمام عیار اقتصادی است که به گفته ی خود مقامات تراز اول مملکت از جنگ نظامی  هم بدتر است .
حال این سوال اساسی مطرح می شود که حکمرانان اقتصادی بااین معضل اجتماعی که به مرگ و زندگی مردم وابستگی دارد چگونه برخورد خواهند کرد ؟
آیا بااین وعده ها که برای تعیین بودجه در سال آینده ارز محتسبه  به سمت ارز نیمائی پیش خواهد رفت و با حذف دفترچه های جاری بمنظور تجویز داروها با سقف های معین و طبق اعمال گاید لاین ها، زیر ساخت ها بهترخواهد شد ؛ می توان وضع وخیم فعلی را تحمل کرد ؟