به بهانه حضور فیلم «برادران لیلا» سعید روستایی در فستیوال کن فرانسه و نمایش این فیلم با حضور عوامل و بازیگران فیلم برای مراسم فرش قرمز قبل فیلم در هیاهوی خبرنگاران و عکاسان همیشه منظم در دو سوی جایگاه این فستیوال، قامت و شمایل یک پیر بزرگ سینما در ردای تاکسیدو زیبا و شیک چشمهای من و قطعاً کلیه سینما دوستان این مرز و بوم را به خود دوخته کرد. جواهری نایاب، صیقل خورده و دُری گران بها روزگاران دور و حال تئاتر، سینما و تلویزیون این مملکت عالیجناب (استاد عالی قدر) سعید پورصمیمی نازنین کسی همیشه به دنبال اجرای درست و دقیق در متن گشته و بوده و هیچ گاه و هیچ بار در حاشیه، گفتگو، مصاحبه نبوده و نیست بازیگری سِتُرگ و مانا با کارنامه قوی از شخصیت ها و فیلم ها چه در تئاتر، چه در سینما و چه در تلویزیون و شاید خیلی دیر به حضور بین المللی گران سنگی همچون فستیوال کن می رسد.
بازیگری که شاید با فیلم ها و بازی های درخشان چون ملول (ناخدا خورشید)، توسل (تحفه ها)، جامی (پرده آخر)، درویش (آبادانی ها)، روشن (تک درختها)، شازده (نسل سوخته) و.... خیلی زودتر می توانست دنیا را با همچون بازیگری توانا، متین و بااخلاق آشنا کند.
شاید در خود مملکت ما هم کمتر کسی بداند ایشان هنوز که هنوزه رکورددار سیمرغ نقش مکمل چه در آقایان و چه در خانم ها هست ایشان خود را آلوده دنیای پر زرق و برق سینما نکرده است و حتی موبایل ندارند بنده که میخواستم با ایشان برای کتابم به گفتگو بنشینم از طریق تلفن منزل یک دوست باهاش آن ارتباط گرفتم و در متانت و ادب درس آموز و مثال انگیز از مصاحبه به دلایلی فروتنانه خودداری کردند. با دیدن ایشان در قبل نمایش و تشویقشان بعد نمایش فیلم و دیدن خوشحالی شان حس رَشک برانگیز و افتخار برتمامی ماه ها دست داد و امید بر اینکه داوران کن به خصوص اصغر فرهادی قدر این لحظه را بداند و بتواند دیگر داوران را مجاب به اهدای جایزه بازیگری کن به این پیر کارکشته بازیگری کند و دوباره بعد از شهاب حسینی، سینمای ایران توسط یک اَبر بازیگر تمام این جایزه را کسب کند که چه لذت و شکوهی می شود آن روز را دیدند..! در میان انبوهی از اخبار و حوادث تلخ و ناامیدکننده مملکتمان یک روزنه امید و یک لحظه ای درخشان شاید نصیب سینمای ایران و عالیجناب سعید پورصمیمی میشود.
به امید دیدن آن لحظه